گزارش اختتامیه‌ی اولین دوسالانه‌ی معماری و معماری داخلی ایران
مراسم اختتامیه و اهدای جوایز اولین دوسالانه‌ی معماری و معماری داخلی ایران، 21 شهریورماه در سالن اجتماعات هتل المپیک تهران برگزار شد.
در ابتدای این مراسم، اسماعیل جنتی که اجرای مراسم را بر عهده داشت، توضیح داد: «اولین دوسالانه‌ی معماری و معماری داخلی ایران به دبیری شهریار خانی‌زاد، به همت مؤسسهی فرهنگی هنری “هنر معماری قرن” با مدیریت شهریار خانی‌زاد و سارا رحیمی و با حمایت مالی “شرکت مبلمان هارمونی” به مدیریت مرتضی رحیمی و بهرام علیمرادیان برگزار می‌شود.»
پس از خوشآمدگویی به مهمانان، شرکتکنندگان و معرفی چند کتاب برگزیده‌ی انتشارات “هنر معماری قرن” در مسابقات مختلف توسط جنتی، مرتضی رحیمی به توضیح رویکردهای شرکت مبلمان هارمونی در حمایت از این دوسالانه پرداخت. وی اظهار داشت: «وظیفه‌ی خود می‌دانم از دوست عزیزم، شهریار خانی‌زاد و همه‌ی همکاران ایشان در مؤسسهی هنر معماری قرن که کوه مشکلات برگزاری این دوسالانه را بر دوش کشیدند، همچنین از همه‌ی اعضای شرکت مبلمان هارمونی، به‌ویژه سهام‌داران این مجموعه که اجازه دادند سهمی از دست‌رنج‌شان به قوام و اعتلای یک کار فرهنگی اختصاص یابد، تشکر کنم.»
وی خطاب به حاضران گفت: «حضور تک‌تک شما عزیزان که بسیاری از شما حق استادی بر گردن ما دارید، باعث افتخار است. البته این افتخار به شکل ویژه شامل هیئت محترم داوران نیز می‌شود که شأن و اعتبار و تجربه‌ی حرفهای خویش را پیش از اینکه به قضاوت بنشینند، به قضاوت گذاشتند. ما در فرایند این مسابقات، و شاید بتوان گفت در رفتارهای مدنی جامعه، می‌آموزیم که به کمک یکدیگر، نگاه‌مان را توسعه دهیم و نگاه متفاوت‌تر یا شاید، اگر جرأت کنیم، گستاخانه‌تری داشته باشیم و مهم‌تر از همه، می‌آموزیم که از این نگاه نهراسیم. علاقه‌مندم از سوی مجموعه‌ی “هارمونی” به دو موضوع اشاره کنم: یکی اینکه این مجموعه معتقد است یا حداقل پیشنهاد می‌کند و شاید هم تأکید دارد که اهداف این مسابقات با بدنه‌ی جامعه ارتباط برقرار کند و به حل معضلات و مشکلاتی از ما و مردم یاری رساند. ساختن یک خانه و زیباکردن آن یا طراحی مفید و زیبای یک رستوران، جایگاه خود را دارد اما سعی در حل مشکلات و ارتقای کارکردها در حوزهی مسائل و شاید گاه مصائب عمومی هم می‌تواند گزینه‌ی ما باشد. برای مثال، ما می‌توانیم ایده‌ی طراحی یک کیوسک روزنامه‌فروشی را به رقابت بگذاریم که می‌دانیم چقدر افسارگسیخته و نابه‌هنجار است، یا طراحی مبلمان مناسبی برای لابی مجتمع‌های مسکونی با کانسپت کمک به ایجاد تفاهم، نزدیکی و کار گروهی بین ساکنان که معمولاً معضل عمده‌ی ساکنان مجتمع‌های ماست، می‌تواند موضوع این مسابقات باشد. همچنین طراحی مبلمان پارکی یا شهری با کانسپت ایجاد یک حس مشارکت جمعی و کمک به ایجاد روابط و ارتباطات نزدیک‌تر بین انسان‌ها، از این دست موضوعات است و مثال‌های مشابه بسیاری نیز می‌تواند وجود داشته باشد.»
مدیرعامل شرکت مبلمان هارمونی همچنین اظهار داشت: «معتقدیم تأکید روی این دیدگاه می‌تواند ارمغان بومی ما برای فرهنگ جهانی باشد، به‌ویژه آنکه پشتوانه‌ی تاریخی ما مملو از فرهنگ‌ها و قومیت‌های گوناگونی‌ست که زیر یک سقف، بدون جنگ و خونریزی سال‌ها زندگی کرده‌اند و شاید این کانسپت بتواند پیام هنر معماری ما برای دیگران باشد.»
وی با تأکید بر اینکه توجه به ایجاد سازمان و ساختار سازمانی مناسب از ضروریات هر پروژه‌ای‌ست، گفت: «معمولاً فقدان این ساختار، بزرگ‌ترین مشکل پروژه‌های ما در هر حیطه‌ی مدیریتی‌ست و مهم‌ترین کار یک مدیر پروژه، ایجاد آن است. در سایه‌ی یک ساختار سازمانی مناسب، دیگر به روزمرگی و خستگی دچار و به ناپیوستگی و عدم تعادل، متهم نمی‌شویم. اگر اینگونه حرکت‌ها، از جمله این مسابقه، از دفاتر کار ما بیرون نرود، در مخاطبان تعلقخاطر ایجاد نکند و تبدیل به جریانی متعلق به دیگران نشود، کار ما بسیار سخت خواهد شد. امیدوارم برگزارکنندگان محترم و عزیزان شرکت‌کننده در اولین دوسالانه‌ی معماری و معماری داخلی ایران، مصداق این شعر باشند: “آنکه بر ابرها قدم می‌گذارد، از خود ردپایی به جای می‌گذارد که آدمی را به تعقیب خویش ترغیب می‌کند”.»
ادامه‌ی این مراسم با معرفی اعضای هیئت داوران این دوسالانه شامل کامبیز ناظرعمو –رییس هیئت داوران- نشید نبیان، شهرام گل‌امینی، علی خادم‌زاده و عباس ریاحی‌فرد بود. جنتی همچنین اظهار داشت: «به‌جاست از مهندس انوشه منصوری، مهندس بیژن شافعی و مهندس کورش حاجی‌زاده که برای تعیین معیارهای داوری با ما همراه بودند تشکر کنیم. همچنین سپاس بیکران از دکتر الهام رضوی، رییس کانون معماران معاصر، که دفتر خود را برای هرچه بهتر برگزارشدن داوری این مسابقه در اختیار هیئت داوران قرار دادند.»
جنتی همچنین به برپایی نمایشگاهی از آثار برگزیده‌ی این دوسالانه، از 28 شهریور تا هفتم مهر، در کانون معماران معاصر اشاره کرد و یادآور شد که تندیس این دوسالانه از طراحیهای خانم مونا پاد، از دستیاران پرویز تناولی، طراحی کرده است.
در ادامه‌ی مراسم فیلمی از 23 طرح‌برگزیده‌ی این دوسالانه برای حاضران پخش شد و پس از آن نشید نبیان بیانیه‌ی هیئت داوران را برای حاضران قرائت نمود که متن این بیانیه به شرح زیر است:
«پیش از پرداختن به نتایج داوری، هیئت داوران از شرکتکنندگان دوسالانه، جهت به قضاوت گذاردن فعالیت‌های حرفهای خود به منظور ارتقاء جریان معماری و معماری داخلی ایران قدردانی می‌کند. شکی نیست که در فعالیت‌های حرفهای و فرهنگی همچون مسابقات، سالانه‌ها و دو سالانه‌ها، در وهله‌ی اول این شرکتکنندگان هستند که به این فعالیت‌ها اعتبار می‌بخشند.
به علاوه، هیئت داوران مراتب قدردانی خود را از برگزارکنندگان دوسالانه، مؤسسهی هنر معماری قرن و مدیران محترم این نشریه آقای شهریار خانی‌زاد و خانم سارا رحیمی، حمایت‌کننده‌ی مالی دوسالانه –شرکت مبلمان هارمونی و شرکت چوب شار- و مدیریت محترم این مجموعه، آقایان مرتضی رحیمی و بهرام علی مرادیان، همچنین حمایت‌کننده‌ی معنوی دوسالانه و نیز کانون معماران معاصر ایران و مدیریت محترم این مجموعه، خانم دکتر الهام رضوی ابراز می‌دارد.
در باب داوری دوسالانه، هیئت داوران در طی دو جلسه‌ی مقدماتی، چالش‌های محتمل در پیش روی داوری دوسالانه را مورد بحث و بررسی قرار دادند که از جمله پیچیدگی‌های آن، تفاوت مقیاسی طرح‌ها در هر دو گروه مسکونی و عمومی و تفاوت عملکرد پروژهها، به‌خصوص در زیرگروه عمومی، تشخیص داده شد. در اولین جلسه‌ی هیئت داوران از نظرات خانم مهندس انوشه انصاری و آقایان مهندس بیژن شافعی و مهندس کوروش حاجی‌زاده نیز بهره‌مند بودیم، به علاوه آنکه در تبیین رسالت دوسالانه به‌عنوان یک حرکت فرهنگی-حرفهای، هدف کلان آن، رسانه‌ای کردن پروژه‌های جریان‌ساز به منظور ارتقاء کیفی حرفه‌ی معماری و معماری داخلی در نظر گرفته شد. با توجه به چالش‌های قضاوت و هدف کلان این دوسالانه، در نهایت، معیارهای داوری مورد بحث و بررسی و تفاهم اعضا قرار گرفتند.
در باب نتیجه‌ی داوری، شایان ذکر است که در عصر رسانه‌های دیجیتال و شبکه‌های اجتماعی، این تصاویر هستند که حرف اول را می زنند. اما از نظر هیئت داورانِ اولین دوسالانه‌ی معماری و معماری داخلی، رسالت فرهنگی و حرفهای، نه انتخاب و رسانه‌ای کردن پروژه‌های خوش‌تصویر، بلکه شناسایی الگوهای جریان‌سازی بوده است که به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه در پروژه‌های مورد قضاوت، لحاظ شده‌اند. از این رو سیاست کلان حاکم بر جلسه‌ی داوری، گذر از تصویر و پرداختن به پتانسیل‌های گونهشناسی پروژه‌های مورد قضاوت، به تناسب زیرگروه‌های عملکردی آنها بوده است.
داوری اولین دوسالانه‌ی معماری و معماری داخلی، در چهار گروه “معماری مسکونی، معماری عمومی، معماری داخلی فضاهای مسکونی و معماری داخلی فضاهای عمومی” در روز شنبه 15 شهریور 1393 انجام شد و هیئت داوران، قضاوت هر گروه را در سه مرحله به انجام رساند. در مرحله‌ی اول و دوم، در یک نظام حذفی و با توجه به معیارهای داوری و در بررسی‌های اولیه، برخی از پروژهها به اتفاق آراء از دور نهایی داوری کنار گذاشته شدند. در مرحله‌ی سوم در هر گروه بین 5 تا 10 پروژه مورد بحث و بررسی و نقد قرار گرفته و در انتهای بررسی لیست هر گروه، بعضاً اعضای هیئت داوری متفق‌القول سرگروه‌ها را انتخاب کردند. در صورتی که اتفاقنظر در انتخاب سرگروه‌ها حاصل نشد، میانه‌ی جبری اولویت‌بندی‌های اعضای هیئت داوران، به‌عنوان رأی این هیئت لحاظ شد. گزارش بحث‌ها و بررسی‌ها و جداول اولویت‌بندی اعضای هیئت داوران به صورت مشروح توسط نشریه‌ی هنر معماری در شماره اختصاصی این نشریه برای دوسالانه رسانه‌ای خواهد شد.
در گروه ساختمان‌های مسکونی، 3 پروژه ویلایی، دو ساختمان مسکونی میان‌رتبه و یک بنای خردمقیاس برای اسکان موقت به مرحله‌ی سوم قضاوت راه یافتند.
پروژهی 4A یک پروژهی ویلایی است که زبان معماری آن لزوماً مورد تأیید هیئت داوران نیست اما تفکیک عملکردهای فضایی در این پروژه و جهت‌گیری عملکردها نسبت به پتانسیل‌های سایت به نحوی است که گونهشناسی متفاوتی را ارائه می‌کند. بنابراین انتخاب این پروژهی ویلایی از طرف هیئت داوران نه به معنی تأیید سبک و سیاق و زبان معماری آن، بلکه به هدف شناسایی یک گونهشناسی جریان‌ساز صورت گرفته است.
پروژهی 9A نیز یک پروژهی ویلایی است که به بازخوانی گونهشناسی کوشک در شرایطی خاص با یک کارفرمای منحصربه‌فرد میپردازد. در این بازخوانی، تبحر معمار در استفاده از تکنیک‌های شناخته‌شده چینش و تعریف فضاها، موجب حصول کیفیت‌های فضایی مطلوب شده است. تصویر نهایی حاصل از پروسه‌ی طراحی، تصویری به‌یادماندنی و جذاب است.
پروژهی 21A (20C)، یک پروژهی ویلایی است که کاتالوگی کامل با رزولوشن بالا از تکنیک‌های فضامند و معمارانه در تعریف عملکردهای مسکونی ویلایی را ارائه می‌دهد.
پروژهی 29A به امر پوسته سازی در معماری میپردازد. در عصر امروز که ملزومات بازار بعضاً حوزهی کار معماری را معطوف به پوسته‌ی‌خارجی به ضخامت چند سانتیمتر می‌کند، این پروژه با بازخوانی معیارهای طراحی نما، پوسته را به یک المان قابل جایگزینی تبدیل کرده است.
پروژهی 42A یک آپارتمان مسکونی است که به لحاظ گونهشناختی و استراتژی توده‌گذاری متفاوت، از طرف هیئت داوران انتخاب شده است. شکی نیست پروژه‌هایی که الگویی متفاوت از مسکن میان‌مرتبه را معرفی می‌کنند، در بافت شهری کلان شهرهای ایرانی، حوزهی تأثیرگذاری گسترده‌ای خواهند داشت و به این لحاظ امکان جریان‌سازی دارند. شایان ذکر است که انتخاب این پروژه نیز، نه در راستای تأیید زبان معماری و محصول نهایی آن بلکه به هدف رسانه‌ای کردن انتخاب طراح در استفاده از یک گونه‌ی متفاوت معماری و استراتژی‌های کلان توده‌گذاری صورت گرفته است.
پروژهی 43A تعریفی بسیار متفاوت از حریم خصوصی و عرصه‌ی عمومی ارائه می‌کند. در حالی که جریان غالب به منظور کنترل و مراقبت از حریم خصوصی در پروژه‌های گروه ویلایی-اقامتی، اقدام به ساخت مواردی چون خانه‌ی سرایداری و دیوارهای مرتفع محوطه می‌کند، در پروژهی 43A حریم خصوصی به حداقل ممکن تقلیل یافته و مابقی ساختار به عرصه‌ی عمومی اختصاص می‌یابد. برخورد معمار در بازتعریف عرصه‌ی خصوصی و بازخوانی ارتباط آن با حوزهی عمومی منجر به ایجاد گونه‌ای متفاوت از الگوی مسکن موقت، با پتانسیل جریان‌سازی و تغییر در پارادایم‌های شناخته‌شده‌ی مسکن به طور کل شده است.
چالش پیش روی هیئت داوران در گروه ساختمان‌های عمومی، تبیین یک نظام معتبر برای مقایسه‌ی پروژه‌هایی بود که به لحاظ عملکردی، تفاوت بنیادین دارند. به این لحاظ، پیش از اعلام نتایج بررسی پروژهها در این گروه، لازم به ذکر است که در استانداردهای جهانی دوسالانه‌های مشابه، گروه ساختمان‌های عمومی باید به زیرگروه‌های عملکردی تقسیم شده و پروژهها به تفکیک عملکردها مورد نقد و بررسی قرار گیرند.
پروژهی 1B، بنای نمازخانه‌ای است که در آن ملزومات نمادین یک حرکت دسته‌جمعی و متمرکز، به واسطه‌ی چینش فضایی لحاظ شده و سناریوی سیرکولاسیون مرکز محور، منتج از آن مهیا شده است.
پروژهی 5B به‌عنوان یک ساختمان اداری، یک نمونه‌ی موفق از گونه‌ی دیگری از ساختمان‌های عمومی است. پروژه با رزولوشن بالا و توجه حداکثری نسبت به کیفیت‌های فضایی و دیتیل‌های اجرایی طراحی شده است و مجموعه‌ای از استانداردهای ایده‌پردازی، فضاسازی و پردازش اجراییِ چنین ساختمان‌هایی را در چهارچوب یک زبان معماریِ کاملاً حل‌شده ارائه می‌دهد.
پروژهی 6B یک مجموعه‌ی فرهنگی-آموزشی است که معمار در آن، پیچیدگی‌های مربوط به چینش فضاییِ عملکردهای متنوع چنین مجموعه‌ای را با تبحری خاص حل کرده است. توده‌گذاری کلی مجموعه حداکثر بهره را از پتانسیل‌های فرم، دسترسی‌ها و هم‌جواری‌های سایت پروژه برده است. البته هیئت داوران اذعان دارد که به لحاظ گونهشناختی معماری، فضاهای منتج از استراتژی‌های کلان طراحی پروژه، هم‌راستا با پارادایم‌های نظام آموزشی بسته‌ی حال حاضرِ ایران است که در زبان معماری انتخاب‌شده برای پروژه نیز محسوس و مشهود می‌باشد. در سطح کلان، بی‌‌شک نظام آموزشی ما نیازمند به‌روزسازی بر اساس پارادایم‌های معاصر آموزشی است. اما نمی توان انکار کرد که در حال حاضر، پارادایم آموزشی کشور ما همچنان یک پارادایم قرن‌بیستمی بوده و در شرایطی که به لحاظ کالبدی، اکثر فضاهای آموزشی ما در “ساختمان‌های تغییر کاربری داده‌شده” مستقر هستند، پروژه‌ای کلان‌مقیاس که با چنین تبحری نظام منسجم کالبدی و عملکردی را برای یک مجموعه‌ی فرهنگی-آموزشی مهیا می‌سازد، قابل تأمل و مستحق نقد و بررسی است.
پروژهی 10B نمونه‌ی قابل تأملی از طراحی یک بانک و مؤسسه اعتباری است.
پروژه 13B به‌عنوان یک مجموعه‌ی ترکیبی از سالن تولید و دفتر مرکزی، سعی در بازخوانی پتانسیل‌های ساختار متداول سوله دارد. ترکیب بی‌نقص دو عملکرد اداری و تولید و معرفی دو حیاط مرکزی در این نظام ترکیبی، پروژه را به نمونه‌ی موفقی از این گونه‌ی ترکیبی تبدیل کرده است.
پروژهی 18B به‌عنوان یک پروژهی مرمت شهری، به لحاظ تلاش طراح برای تبدیل یک جداره‌ی شهری به رسانه‌ای فضامند برای فرهنگ و هنر در شهر، مورد توجه داوران قرار گرفت.
پروژهی 34B بازخوانی متفاوتی از پتانسیل‌های ساختار فضاییِ شناخته‌شده‌ی سوله برای ایجاد یک ساختمان عمومی است که در قلب آن، یک فضای اجتماعی ایجاد شده است. این فضای اجتماعی گونه‌ی جدیدی از ساختارهای عمومی را به‌عنوان فضای تولید سرمایه‌های دانش‌مدار و پژوهش-محور معرفی می‌کند. از نظر هیئت داوران، نظام کالبدی معرفی‌شده در این گونه‌ی فضایی جدید، متناسب با استانداردهای آموزش و پژوهش قرن بیست‌ویک طراحی شده است که آموزش را نه به‌عنوان فعالیتی کنترل‌شده و از بالا به پایین، بلکه به‌عنوان عملکردی اجتماعی با مدیریتی باز و از پایین به بالا می‌نگرد؛ و نه در اطاق‌های بسته و کنترل‌شده، بلکه در فضای اجتماعی باز مرکزی مجموعه شکل می‌گیرد.
پس از تهیه‌ی لیست پروژهها در دو مرحله‌ی اولیه‌ی داوری، داوران به مطالعه‌ی 4 پروژه با چهار کاربری متفاوت که به مرحله‌ی نهایی داوری راه یافتند، پرداختند. هر چهار پروژهی ذکرشده به لحاظ پاسخگویی به ملزومات عملکردهای فضایی خود، از نظر هیئت داوران، موفق شناخته شده‌اند، در حالی که تنوع گونه‌ی عملکردی پروژهها، تفاوتهای بنیادین ایجاد کرده که موجب پیچیدگی قضاوت و انتخاب بهترین پروژهها میشد. در نهایت، در پایان جلسه‌ی بحث‌وبررسی، اتفاقنظر برای انتخاب سه پروژه از چهار پروژهی لیست‌شده در این مرحله میسر نبوده و معدل الویت‌بندی هیئت داوری به‌عنوان رأی نهایی برای رتبه‌بندی این گروه لحاظ شد.
در گروه طراحی داخلی فضاهای مسکونی، عملاً تنها دو پروژه که به مرحله‌ی نهایی داوری راه یافتند، مورد توجه هیئت داوران قرار گرفت.
طراحی داخلی‌پروژه‌ی 16C، 14Cو 1C مجموعه‌ای از تکنیک‌های فضاسازی داخلی شناخته شد.
طراحی داخلی پروژهی 19C شامل مجموعه‌ای از راه‌حل‌های معمارانه به منظور ایجاد ارزش افزوده‌ی فضایی برای گونه‌ی شناخته‌شده‌ای از آپارتمان‌های مسکونی است که ارتباط عمودی در آنها به صورت یک هسته‌ی مرکزی حل شده است. پالت رنگ و مصالح، جزئیات اجرایی و سازماندهی فضایی پروژه با مهارتی خاص انتخاب شده و در نهایت، امکان تجربه‌ای متفاوت از فضاهای داخلی واحدهای آپارتمانی و فضاهای مشاع مجموعه را مهیا می‌سازد.
طراحی داخلی پروژهی 20C که در گروه معماری مسکونی نیز به لیست راه یافته بود، از طرف گروه داوران به واسطه ارائه‌ی کاتالوگ مدونی از تکنیک‌های طراحی و جزئیات ساختمانیِ قابل استفاده در طراحی یکپارچه فضاهای داخلی و جداره‌های خارجی ساختمان‌های ویلایی مورد توجه قرار گرفته و انتخاب شد.
در گروه معماری داخلی فضاهای عمومی نیز همانند گروه ساختمان‌های عمومی، چالش هیئت داوری، قضاوت پروژه‌هایی بود که به لحاظ عملکرد و مقیاس با یکدیگر تفاوت بنیادین داشته‌اند. در نهایت و پس از بحث و بررسی، 5 پروژه به مرحله‌ی نهایی داوری راه یافتند.
پروژهی 39D یک دفتر کاری در زمینه‌ی فعالیت‌های سینمایی است که در آن تبحر طراح در انتخاب همگون زبان معماری، به‌خصوص در طراحی پوسته‌های معماری داخلی و همچنین پیشنهاد مبلمان، مشهود است. طراحی داخلی پروژهی 39D هم‌راستا با فرهنگ فعالیت‌های سینمایی و عملکرد آن، شامل مجموعه‌ای از لوکیشن‌های سینماتیک و خرد فضاهاست که در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند.
پروژه‌های 32D و 59D کاتالوگ مدونی از تکنیک‌های شناخته‌شده و حرفهای معماری داخلی و انتخاب مبلمان داخلی برای پروژه‌های عمومی با مقیاس کلان را ارائه می‌دهد و جامعیت کاتالوگ ارائه‌شده توسط این دو پروژه از نظر هیئت داوران قابل تحسین است.
پروژهی 31D، نمونه‌ای موفق از سناریو‌یی است که چیدمان داخلی آن در چهارچوب معماری اتفاق می‌افتد، در حالی که قرار است این چهارچوب از طریق طراحی داخلی کاملاً نفی شود.
پروژه‌های 21D و 50D دو نمونه از واحدهای تجاری هستند که قشر متوسطِ رو‌به‌بالا و مرفه را مخاطب خود قرار داده و در فضایی لوکس، محصولی لوکس را در معرض نمایش مخاطبان خود قرار می‌دهند. پالت مصالح و رنگ هر دو پروژه، همگون با عملکرد آنها انتخاب شده است. در پروژهی 50D فضاسازی داخلی معطوف به ترکیب فضایی خوش‌ساخت با جزئیات اجرایی بسیار حل‌شده در فضای داخلی واحد تجاری است. در پروژهی 21D، فضاسازی داخلی و خارجی به صورت مجموعه‌ای همگون و مرتبط و در راستای هم‌جواری مسالمت‌آمیز دو عملکرد “حرکت در فضا و مکث در فضا” دیده شده است.
بر اساس توافق بین اعضای هیئت داوران و نشریه‌ی هنر معماری، تأیید صحت پروژه‌های داوری‌شده به نشریه‌ی هنر معماری واگذار شد.
در انتها، شایان ذکر است که در تمامی مراحل داوری، تصمیم استراتژیک هیئت داوران، حذف تأثیر سلایق شخصی در سبک‌و‌سیاق و زبان معماری و نیز تأکید بر پتانسیل استفاده از گونه‌های جدید ساختاری و کالبدی بوده است. در غیر این صورت، پروژه‌هایی انتخاب شده‌اند که کاتالوگ مدونی از تکنیک‌های موجود در هر حیطه را ارائه کرده‌اند. در پایان، پروژه‌های انتخاب‌شده لزوماً خوش‌ساخت‌ترین یا خوش‌تصویرترین پروژهها و یا برایند سلایق معمارانه‌ی هیأت داوران نیستند اما یا مجموعه‌ی مدونی از راه‌حل‌های شناخته‌شده‌ی امروز هستند یا به لحاظ گونهشناختی و کالبدی، شرایط ایجاد فردایی متفاوت را فراهم می‌آورند و دارای پتانسیل جریان‌سازی هستند.
اگر هدف کلان دوسالانه‌ی معماری، رسانه‌ای کردن حرکت‌های الگوساز و جریان‌ساز است و اگر در استانداردهای حرفهای، پروژهها –از تعریف تا تکمیل- به طور متوسط حدود 2 سال زمان می‌برند، امید هیئت داوران اولین دوسالانه‌ی معماری و معماری داخلی ایران این است که در دومین دوسالانه، شاهد ظهور و بروز پروژه‌هایی باشیم که از الگوهای معرفی‌شده در دوسالانه‌ی اول الهام گرفته یا در عکس‌العمل به این الگوها شکل می‌گیرند و این کنش‌و واکنشِ درون‌رشته‌ای یا همان گفتمان معماری –در صورت وقوع- غایت تأثیرگذاری دوسالانه خواهد بود.»
خوانش اشعار مولوی و اجرای قطعاتی با تار توسط اسماعیل جنتی و فرید مظفرزاده، بخش بعدی این مراسم بود. پس از آن، لوح یادبودی از سوی مؤسسهی هنر معماری قرن، توسط کامبیز ناظرعمو، به مرتضی رحیمی و بهرام علیمرادیان اهدا شد.
در ادامه کامبیز ناظرعمو در تکمیل بیانیه‌ی هیئت داوران، به توضیحاتی درباره‌ی پشت‌صحنه‌ی داوری این دوسالانه پرداخت. وی اظهار داشت: «ما دو نشست بسیار صمیمی برای تعیین معیارهای داوری و نقد داوری‌های گذشته داشتیم که در آن، بر موضوعاتی درباره‌ی آینده‌ی اینگونه مسابقات و همچنین قضاوت طرح‌ها تأکید شد.»
ناظرعمو با اشاره به اینکه مقیاس طرح‌ها یکی از موضوعات مطرح‌شده در نشستهای هیئت داوران بود، گفت: «مقیاس در چند بخش قابل توضیح است که یکی از آنها به لحاظ حجم و سطح پروژه است. برای مثال یک فروشگاه عینک در کنار یک سالن همایش، مورد توجه هیئت داوران قرار می‌گیرد و یک کاربری بهداشتی درمانی نیز در میان طرح‌ها وجود دارد که علاوه بر کلاس‌های آموزشی، شامل مرکز تحقیقات، سالن همایش‌ها و بخش تجاری و دیگر کاربری‌های تخصصی‌ست و یک تیم بزرگ باید در طراحی عملکردهای آن فعالیت داشته باشد. همان‌طور که خانم نبیان در بیانیه اشاره کردند، در آینده باید داوری طرح‌ها، بر اساس دسته‌بندی عملکردها و مقیاس انجام شود. از طرف دیگر، مقیاس به لحاظ فراوانی پروژه‌های شهری و تأثیرگذاری آن در سیمای کلی شهر بسیار اهمیت دارد. برای مثال در اینگونه پروژهها، محدودیت‌های ضوابط شهری و محدودیت‌های اقتصادی وجود دارد؛ در حالی که در یک ویلای خاص با امکانات اقتصادی فراوان یا محیط بسیار مطلوب، این محدودیت‌‌ها وجود ندارد. به لحاظ تأثیرگذاری نیز، همان‌طور که اشاره شد، مجموعه‌های هفت یا هشت‌طبقه که در شهرهای بزرگ به‌وفور ساخته می‌شوند، تأثیرات بسیار زیادی بر فضای شهری می‌گذارند. در نتیجه این مقیاس نیز در مسابقات آینده، قابل بررسی‌ست. مقیاس دیگری که می‌توانیم تعریف کنیم، تأثیرگذاری بر حوزهی نفوذ طرح است؛ یعنی جمعیت و تقاضاها و نیازهای جمعیت بهره‌بردار در حوزهی نفوذ، علاوه بر عملکرد خود طرح، دارای اهمیت است. موضوع دوم که در جلسات هیئت داوران بسیار مورد بحث قرار گرفت، روش داوری و معیارهای داوری بود. ما داوری آثار معماری را در چهار فصل مجزا انجام دادیم، نخست مدارکی که باید در آنها نحوه‌ی دست‌یابی به طرح مشخص باشد، دوم، یک برنامه‌ریزی تابع همه‌ی ضوابط و مقررات، از مقررات ملی تا مقرراتی که سازمان‌های مختلف وضع می‌کنند و سوم و چهارم، جنبه‌ی کیفی و فنی مهندسی معماری و طراحی شهری‌که خود دارای زیرفصل‌‌های مفصلی هستند. البته نمی‌توان معیارهای داوری را به طور ریز در تک‌تک طرح‌ها مورد بررسی و ارزیابی قرار داد ولی ما با تکیه بر تجربه‌ی هیئت داوران، توانستیم این معیارها را در طرح‌ها ببینیم و بررسی کنیم و نتایج بسیار خوبی نیز از آن استنباط کردیم. از میان این معیارها می‌توان به معماری زمینه، روابط داخل و خارج، خوانایی و خلوص، رابطه‌ی سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، نظام ارزش‌گذاری یا پروسه‌ی طراحی و کارکرد و عملکرد ارزش افزوده اشاره کرد.»
وی در پایان اظهار داشت: «آنچه در نشستهای هیئت داوران بسیار مورد تأکید قرار گرفت، تأسیس دبیرخانه‌ی دائمی، مستندسازی و از همه مهم‌تر، نقد داوری دوره‌های گذشته برای مسابقات آینده بود. زیرا همواره می‌توانیم بهتر از این به قضاوت بنشینیم، هرچند بسیار سخت است.»
معرفی برندگان و اهدای جوایز، لوح تقدیر و تندیس دوسالانه به آنها، توسط کامبیز ناظرعمو، نشید نبیان، شهرام گل‌امینی، علی خادم‌زاده، عباس ریاحی‌فرد، کامران توسلی، شهریار خانی‌زاد، مرتضی رحیمی و بهرام علیمرادیان، پایان‌بخش این مراسم بود.
_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
برندگان بخش اول: معماری فضاهای مسکونی
4A. برنده ی اول: نوید مسعودی / پروژه ی ویلای مسعودی
42A. برنده ی دوم: کامبیز آذرخویش (مهندسان مشاوران اوراتور) / پروژه ی ساختمان مسکونی گل یخ
43A. برنده ی سوم: سید جلیل موسوی (دفتر معماری موسوی و همکاران) / پروژه ی کیلی
برندگان بخش دوم: معماری فضاهای عمومی
34B. برنده ی اول: بهنام میرانیان، دارا امیری و الناز سید بطحایی (شرکت پناه) / پروژه ی مجتمع خدمات فناوری دانشگاه شریف
6B. برنده ی دوم: محمد شماعی زاده و شیرین شریف فر (شرکت طرح اول)/ پروژه ی مجموعه آموزشی-فرهنگی خیریه ی فضیلی
5B. برنده ی سوم: امیرحسین طاهری (شیوه دگردیس) / پروژهی مرکز تحقیقات الکترونیک فطروسی
برندگان بخش سوم: معماری داخلی فضاهای مسکونی
19C. برنده ی اول: زهرا آرمند و مصطفی امیدبخش (دفتر معماری رویداد) / پروژه ی مسکونی مینا
20C. برنده ی دوم: سهراب رفعت / پروژه ی ویلای فردوس جنوبی
بخش چهارم: معماری داخلی فضاهای عمومی
39D. برنده ی اول: رضا نجفیان (رنا دیزاین) / پروژه ی دفتر سینمایی دیار مدیا
21D. برنده ی سوم: ایمان امین لاری / پروژه ی فروشگاه ساعت Swiss gallery
32D. برنده ی دوم: هومن همایونفر و سینا نایبی (شرکت طرح ایده چارچوب) / پروژه ی شعبه مرکزی بانک خاورمیانه
مطالب مرتبط
