ساختمان کتابخانه که متشکل از فولاد، شیشه و بتن است، رو به ­روی ورودی دانشگاه واقع شده و گویی بیننده را به داخل دعوت می­‌کند. از این چشم­‌انداز، کتابخانه همچون حجم تأثیرگذاری جلوه‌­گر می‌­شود که در پارک آرام گرفته است. هنگام نزدیک شدن به آن از مرکز شهر یا از سمت شمال، بنا جلو­ه‌­ی کاملاً متفاوتی به خود می­‌گیرد و باریک­‌تر و تقریباً شبیه به برجی آزاد به نظر می‌­رسد. در حقیقت نمای کتابخانه از هر مسیرِ دسترسی دچار تغییر می‌­شود، اما با این حال حجمی واحد و پیوسته و سیال باقی می­‌ماند. با آنکه به نظر می‌­رسد ساختار آن کاملاً منسجم و مستقل و خودکفاست، اما در طراحی آن می‌­توان تمایلی آشکار به این هدف را نیز مشاهده کرد که بنا خصوصیات توپوگرافیک جدید و متمایزی به بافت شهری محیط ببخشد. همین فلسفه در فضای درونی ساختمان نیز قابل مشاهده است. شکل آن امکان ایجاد اتاق‌­های مطالعه را در بسیاری اندازه‌­های متفاوت و رو به جهت‌­های مختلف فراهم می‌­آورد، اما در عین حال، همه­‌ی این اتاق‌­ها در حکم یک فضای درونی مرتبط و بخشی از پیوستگی فضایی کل کتابخانه­ هم هستند. طبقات با پیروی از آرایشی قائم، طوری بریده شده­ و تورفتگی پیدا کرده‌­اند که هریک شکل متفاوتی دارند و همین تنشی خوشایند میان طبقات و پوسته­‌ی یکپارچه­‌ی ساختمان به وجود می­‌آورد. کتابخانه با مخازن زیرزمینی و کتابخانه­‌های تخصصی خود، دارای 6 طبقه و 7,630 مترمربع فضای قابل استفاده­ (5461 متر مربع برای استفاده‌­­ی عمومی، 976 متر مربع برای استفاده­‌ی اداری و 1,193 متر مربع برای مخازن بسته) است.

امکان صرف­‌نظر کردن از مناطق معینی از فضای کف در هر طبقه یا در هر بخش ساختمان، آزادی عمل فراوانی برای طراحی توالی‌­های فضایی در درون ساختمان در اختیار معماران گذاشت. برخی از اتاق‌­های مطالعه دو یا سه طبقه ارتفاع دارند و احساس فضایی گشوده و دلباز را به خوانندگان القا می‌­کنند. برخی دیگر از اتاق‌­ها فضای دنج­تری دارند و سقف‌­شان عمداً کوتاه گذاشته شده است. در همان حال که برخی از اتاق‌­ها، بسته به پوسته‌­ی شیشه­‌ای و پرپیچ‌­وخم ساختمان، از نورپردازی طبیعی از کناره­‌ها یا بالا سود می‌­برند، برخی دیگر از فضاهای کاری با آرایش یافتن به صورت راهرو از فضای بیرون جدا شده­‌اند. فضاهای هموار و تاریک­ترِ یک­طبقه، ماهیتی شبیه به قفسه‌­هایی دارند که کتاب‌­های تالارهای قفسه‌­باز را در خود جای می‌­دهند. پلکان مارپیچ چشم‌­گیری با شش متر قطر، کل سازه را می‌­شکافد و همه­‌ی طبقات را به هم پیوند می‌­دهد. این پلکان که یک اثر تجسمی، مستقل و غیرمتکی به سازه است، همچون نشانه‌­ای برای جهت‌­یابی در ساختمان عمل می‌­کند. پله‌­ها آنقدر جادار هستند که نه فقط دسترسی به طبقات ساختمان را برای مراجعان شتاب‌زده تأمین می‌­کنند، بلکه می­‌توانند فضایی مناسب برای توقف و گپی کوتاه نیز باشند.
الگوی رنگیِ به­‌کار رفته در اتاق‌­های مطالعه، با توجه به لزوم سکوت امکان تمرکز در آنها، خاکستری و سفید است. مسائل اساسی معماری در این اتاق‌­ها عبارت است از فضا، نور و چشم‌­انداز. بخش­‌های واقع در هسته‌­ی درونی ساختمان، که کتاب‌­ها و سایر منابع رسانه‌­ای در آنها نگهداری می‌­شود، و غرق در رنگ می‌­باشد.
رنگ­‌های طیفِ نور با پیروی از نظامی منطقی و قائم، به صورت نوارهایی در طبقات، تکیه‌­گاه‌­ها و دیوارها نقاشی شده‌­اند. رنگ‌­ها همچنین به جهت‌­یابی در درون ساختمان کمک می­‌کنند، بی‌­آنکه هیچ نشانه‌­ی رنگی برای حوزه­‌های مختلف مطالعه در کتابخانه به وجود آورده شود. رنگ‌­ها تا حد سرگیجه­‌آوری در قفسه‌­ها و سقف‌­های فولادی بازتاب می­‌یابند. لفاف سفیدی در هردو سوی پوسته‌­ی شیشه­‌ای کتابخانه چاپ شده است. متونی به زبان‌­ها و خط‌­های گوناگون طوری در لایه‌­های مختلف روی هم قرار گرفته‌­اند که دیگر قابل خواندن نیستند، اما خاستگاه آنها در جهانِ نشانه‌‎­های مکتوب کاملاً قابل تشخیص است. این نقوش چاپی، مانع بازتاب یافتن نور می‌­شوند، سختی شیشه را کاهش می­‌دهند و به حجم ساختمان، هماهنگی و یکدستی می‌­بخشند.

مدارک فنی