پروژهی تجربهی موسیقی
سیاتل، واشینگتن، امریکا، 1995-2000

«پروژهی تجربهی موسیقی»، که در خیابان پنجم، مجاور «برج فضا» در محوطهی معروف به «مرکز سیاتل» واقع شده، بنایی است به مساحت 13000 متر مربع که با هدف بزرگداشت خلاقیت و نوآوری موجود در فرهنگ و موسیقی مردمی امریکا ساخته شده است. این پروژه در موزهای آموزشی و محیطی نمایشگاهی، به بازدیدکنندگان امکان میدهد با تاریخچه و سنتهای موسیقی مردمی امریکا آشنا شوند، در فعالیتهای آفرینش موسیقی شرکت جویند، از موسیقی ناب لذت ببرند و از رازهای ساخت و اجرای آن آگاهی پیدا کنند. «پروژهی تجربهی موسیقی»، تأکید ویژهای بر سنتها و موسیقی نواحی شمال غربی اقیانوس آرام نشان میدهد و به طور خاص، روی جیمی هندریکس متمرکز میشود که از خلاقترین، نوآورترین و تأثیرگذارترین هنرمندان امریکا بود.
خود ساختمان از گروهی عناصر رنگارنگ و پرپیچوخم تشکیل شده که با صفحات آلومینیومی رنگی و صفحاتی از فولاد ضدزنگ پوشش یافتهاند. فرمهای گسسته و موّاج بنا تا اندازهای از شکل یک گیتار برقیِ درهمشکسته الهام پذیرفتهاند. مونوریل «مرکز سیاتل»، یادگاری از نمایشگاه جهانی سال 1962 که هنوز هم وظیفهی حمل و نقل مسافران از «مرکز سیاتل» به محلات تجاری شهر را بر عهده دارد، از وسط ساختمان میگذرد و به مسافران مونوریل امکان میدهد نگاهی به درون مجموعه بیندازند. بنا علاوه بر 3250 متر مربع فضای نمایشگاهی، دارای رستوران، کتابفروشی و فضاهای اداری است. فضاهای خدماتی و انبار در سطوح زیرین جای گرفتهاند.
«پروژهی تجربهی موسیقی» آمیزهای است خیرهکننده از عناصر نمایشی، فناوری، رسانههای نو، و فعالیتهای عملی، که جنبههای روشنگرانهی موزههای سنتی، نقش آموزشی مدارس، تجهیزات مدرن یک کتابخانهی تخصصی، و امکانات جذب مخاطب از طریق اجرای موسیقی و فعالیتهای همگانی را در یک جا گرد آورده است.
بخشهای نمایشگاهی و عمومی «پروژهی تجربهی موسیقی»، همچون قطعات یک پازل سهبعدی شناور طراحی شدهاند که هرقطعه نسبت به شکل و ماهیت کل مجموعه، مستقل و منحصربهفرد است. شش جزء، «کلیسای آسمانی»، «تقاطعگاهها»، «آزمایشگاه صدا»، «سفر هنرمند»، «کتابخانهی الکتریکی»، و «خانهی اِد»، پایه و اساس فضاهای نمایشگاهی و عمومی مجموعه را شکل میدهند.
«کلیسای آسمانی»، نمودی است از ذهنیت جیمی هندریکس مبنی بر گرد آمدن همهی اقوام مختلف و اتحاد آنان به لطف نیرو و سرخوشی ناشی از موسیقی و آفرینش آن. تجسم فیزیکی این ایده بهتر از همه در محوطهی گردهمایی عمومی مرکزی به چشم میخورد. «تقاطعگاهها» در قالب یک رشته فضاهای نمایشگاهی، گویای برخورد نگرشها و سنتهای متفاوتی است که موسیقی مردمی امریکا از آنها تشکیل میشود. «آزمایشگاه صدا» با ارائهی فعالیتهای عملی برای آفرینش موسیقی و به نمایش درآوردن برخی از روابط موجود میان موسیقی، دانش و فناوری، تجربهای جذاب را برای بازدیدکنندگان رقم میزند. «سفر هنرمند» تاریخچهای گیرا از زندگی و احوال هنرمندان محبوب موسیقی مردمی ارائه میدهد و جنبهی انسانی هنر آنان و برخی رخدادهای غیرمنتظره و تجربیات سرنوشتساز سیر تکاملیشان را بر بازدیدکنندگان آشکار میسازد. کتابخانهی الکتریکی (و نه الکترونیکی!) دربردارندهی بایگانی چندرسانهای و منابع اطلاعاتی گستردهای است که هم در محل و هم از طریق شبکه قابل دسترسی هستند. خانهی اِد که نقش یک بخش کمکآموزشی عمومی را نیز بازی میکند، به بازدیدکنندگان فرصت میدهد دربارهی آنچه در بخشهای نمایشگاهی دیدهاند، مطالب بیشتری بیاموزند، تجربهی شرکت در فعالیتهای موسیقی را کسب کنند و بهتر به استعدادهای خلاقه و مهارتهای موسیقایی خود پی ببرند.