از دهه‌های قهوه‌ای تا متروپولیس چندپاره ۱۸۶۹-۱۹۲۹
اليل سارينن

فرانک لوید رایت

خانه‌ی جان استورر یکی از چهار خانه‌ای است که رایت در منطقه ی لوس آنجلس به اجرا درآورد نمونه‌های دیگر عبارت‌اند از خانه‌ی ،میلارد فریمن و انیس که همگی عملا در یک محدوده‌ی زمانی ساخته و اجرا شدند. همگی این خانه‌ها اکنون موجود هستند اما خانه‌ی استورر توسط صاحب فعلی اش به طرز بسیار شکیلی باقی مانده و به هیئت اصلی اش حفظ و نگهداری و مرمت شده است.
رایت از یک سیستم بلوک‌های سیمانی بافت دار در این خانه استفاده کرد که به صورت مصالح غالب در ساخت خانه‌های بسیاری از مردمان طبقه ی متوسط آمریکا به کار گرفته شد. بلوک سیمانی مدت‌ها بود که به عنوان روشی ارزان قیمت در ساختمان سازی استفاده می‌شد اما از نظر زیبایی شناختی چیزهای بسیار برای آرزو کردن باقی میگذاشت. رایت متوجه شد که قالب‌های ویژه‌ای می‌توانند این بلوک‌ها را به صورت زیباتری درآورند صرفا با ایجاد یک فرورفتگی ساده در نمای آنها دیوارهایی که به این ترتیب با این بلوک‌های نقش‌دار ساخته شدند دارای فضایی حفره مانند در دل خود بودند که قادرشان میساخت با استفاده از میله های فولادی به هم متصل شوند نظام چیدن بلوک‌ها در امتدادهای عمودی و افقی الهام بخش رایت در به اصطلاح خانه‌هایی با نمای بافت دار بود.
در همه‌جا چیدن بلوک‌ها از خصیصه‌ی فضایی محیط متأثر است زیرا اینها را میتوان جابه جا با شیشه نیز تزیین کرد با چنین ابزارهای فرعی است که دیوارهای بنایی شده‌ی معمولی به شکل بی سابقه‌ای مصالح زدایی میشوند و جا برای استفاده و کاربرد عناصر ساختمانی دیگر باز میماند این مصالح زدایی بالقوه به رایت امکان داد تا بر یکی از مشکلات قدیمی که عبارت بود از جداسازی فضای داخلی از بیرونی به شکل بسیار ظریفی غلبه یابد. علاوه بر همه‌ی اینها رایت به این ترتیب توانست بیشمار ترکیب نور و سایه در فضاهای داخلی خود خلق کند چنان که خود نیز در جایی نوشته است:
این ایده‌ی فضای داخلی است که معماری را به کل از مجسمه سازی جدا میکند آن را از نقاشی مجزا می‌سازد و حتا از معماری آن طور که در ایام باستان مورد استفاده قرار داشت ساختمان اکنون به خلاقیت فضای داخلی در نور بدل شده است. و این حس فضای داخلی به عنوان واقعیت ساختمان است که در درون آن آغاز به کار کرده است و از این پس دیوار به عنوان دیوار از میان برداشته می‌شود.

خانه‌ی استورر در تپه های هالیوود و مشرف به شهر لوس آنجلس واقع است چنان که از خیابان پایین به سوی آن حرکت کنید در حالی که خود بنای خانه به روی تپه تکیه زده تراس‌های فرعی‌تر جانبی نیز به واسطه‌ی آن پدیدار می‌شود یک پلکان عظیم جنبی به صحن اصلی خانه و در واقع سالن نشیمن مرتفع آن منتهی می‌شود. جهت‌گیری این فضا به‌گونه‌ای است که امکان می‌دهد نور خورشید تا اعماق فضای داخلی گرم و نرم بنا نفوذ کند در اصلی ورودی امکان دستیابی مستقیم به آشپزخانه را هم فراهم می آورد اتاق‌های خواب در سطح ممیز میان فضای فوقانی و تحتانی قرار گرفته‌اند این حجم اصلی از ساختمان که جمع میان سطوح نشیمن و نهارخوری را فراهم آورده است نور را از طریق پنجره های باریکی که میان ستونک‌های سیمانی تعبیه شده‌اند دریافت میکند بلوک‌های سیمانی در عین حال که در داخل نمای جذابی فراهم آورده‌اند مهمترین مصالح حمال را نیز تشکیل داده اند و دیرک‌هایی را در معرض دید قرار میدهند که وزن سقف را نیز تحمل میکنند نور به عنوان یک عنصر فضایی دائماً در حال تغییر بلوک‌ها را از هرگونه نیاز به تزئینات کاربردی اضافی معاف ساخته است این جلوه‌های ویژه در نمای داخل اتاق‌ها و فضاهای خانه به نحوی است که با نورپردازی مصنوعی که در دیوارها و سقف‌ها تعبیه شده به کمال میرسد.
عین این استراتژی در سطوح بیرونی خانه نیز موارد کاربرد ویژه‌ی خود را یافته است به خصوص در تأکید بر سکو و نرده های آن که جلوه‌ای سرشار از نور را خلق کرده است. کلیت به نحوی است که حس و حال یک خانه‌ی غریب شرقی را در ذهن پدید می‌آورد و این همان چیزی است که رایت در بیشتر سال‌های فعالیت حرفه‌ای‌اش در پی آن بود.

منتشر شده در : سه‌شنبه, 10 دسامبر, 2019دسته بندی: معماری, مقالاتبرچسب‌ها: