دو به توان تعداد پنجره‌ها، اثر دفتر طراحی زِما
منطق فازی که کیفیت فیزیکی و ذهنی پدیده‌ها را در گستره‌ای خاکستری میان سیاه و سفید مطلق بیان می‌کند، با پدیدار شدن در عرصه‌های هنری، یکنواختی چهره اثر را بر هم‌زده و برداشت‌های متفاوت و گاه متغیری از متن آن در دیدگاه مخاطب ایجاد می‌نماید. دیدگاه چند ارزشی در طراحی کالبدی معماری غالباً به پویایی فضایی و فیزیکی آن انجامیده و تعاملی بازی گونه را در مثلث کاربر، معماری و ناظر تولید می‌کند. تعاملی که در آن ناظر به تماشای بازی بین انسان و محیط مصنوع می‌نشیند.
در پروژه حاضر پوسته تنها جدار خارجی ساختمان یا به عبارتی رویه‌ای دیگر از نمای داخل نیست؛ بلکه واسطه‌ای منعطف و نفوذپذیر میان محیط مصنوع بعنوان کالبد و محیط طبیعی است که بسیاری از نیازهای کاربران از طریق دگرگونی در قالب جابجایی و نفوذپذیر کردن آن صورت می‌گیرد. ساکنان موقت ساختمان همان بازی کنان جعبه چوبی نما هستند که بر اساس نیاز به کوران هوا، نور طبیعی، تاریکی در روز یا محرمیت وارد بازی شده و بدون آگاهی از عملکرد دیگر ساکنان دست به تغییر پوسته می‌زنند. نتیجه این تغییر برنامه‌ریزی نشده اجزا بر اساس منطق فازی در جزء، ترکیب‌بندی تصادفی از پوسته متخلخل با استدلال فازی در کل است که تابعی از تعداد پنجره‌ها می‌باشد؛ تا جایی که عابرین ممکن است هر لحظه شاهد ایماژ ثابتی جدید یا تصویری متحرک در پوست ساختمان باشند.
چرخش قسمت‌های متحرک نما کاملا آزاد بوده و بر اساس الگوی مشخصی انجام نمی‌گیرد؛ لیکن پارامترهای مشترک محیطی مانند طوفان، بارندگی و هوای ابری موجب می گردد بسته به شرایط آسایشی انسان، بیشتر بخش‌های متحرک همسو چرخانده شده و به باز یا بسته بودن کامل تصویر نما نزدیک شوند.
معماری معاصر ایران: مسکونی
________________________________
طراحی: دفتر طراحی زِما – رضا مفاخر
عنوان پروژه: دو به توان تعداد پنجره‌ها
کارفرما: آقای امینیان
کاربری: مجتمع مسکونی
موقعیت پروژه: لواسان
مساحت پروژه: 8100 متر مربع در زمینی به مساحت 600 متر مربع
آغاز عملیات اجرایی: اسفندماه 1390
طراح: رضا مفاخر
همکاران طرح: فروزان وحدتی، محمد امینیان، سیمین پوررمضان
اجرا: کورش نتاج
وبسایت: www.xema.ir
مطالب مرتبط
