این پروژه در مرحله اسکلت و سقف و در شروع عملیات تیغه چینی به دفتر ما پیشنهاد شد. شرایط پروژه عمده تفاوتی که با پروژه های قبلی داشت ، موضوع مشارکت در ساخت بود. از این رو اولین تجربه دفتر ما در بحث طراحی و نظارت به  شیوه مشارکت در ساخت شکل گرفت.
زمین پروژه در منطقه قیطریه تهران به مساحت 516مترمربع، زیربنای بنا 2409مترمربع و آپارتمان دارای پنج طبقه مسکونی و دو طبقه مشاعات و پارکینگ است. در هر طبقه 3 واحد با متراژهای متفاوت طراحی شده است که جمعا یک مجتمع مسکونی 15 واحدی را شکل می دهد.
با توجه به اختلاف سطح و شیب عمومی زمین یک ورودی اصلی پیاده، دو ورودی سواره و دو ورودی فرعی در بنا پیش بینی شده است. ورودی اصلی پیاده جهت ورود به لابی اصلی مجتمع در جبهه شرقی است و ورودی های سواره به ترتیب یک ورودی در شرق جهت پارکینگ همکف و ورودی دیگر در جنوب به  واسطه رمپ به پارکینگ طبقه اول دسترسی دارند.
در طراحی این بنا باتوجه به امکان پیش آمدگی ها و کنسول ها مطابق ضوابط شهرداری ، سعی شد به جای تولید فرم و احجام بیهوده بر روی نما، یک حرکت یکپارچه و نمادین بر روی ساختمان، عامل پیوند دهنده سه جهت بنا باشد. استفاده از دو مصالح آجر و چوب و تکرار المان های الگویی شکل مدرن مانند کرکره های چوبی، آجرهای مجوف و فلاور باکس های عمودی هدف طراح در انسجام و ایجاد یک حجم و نمای واحد با ایده واحد را دارد.
بنابراین به جای تلاش دراضافه نمودن المان های حجمی و صلب بر بنا سعی در ایجاد یکپارچگی به واسطه المان های تکرار شونده و عملکردی بناست. در چینش این المان ها سعی شده بنا از حالت کلاسیک خارج شده و نما را به شکل انتزاعی تری نزدیک نماید.
همسایگی
همسایگی یا جوار و مجاورت در این پروژه دستمایه و موضوع اصلی طراحی است. زمین پروژه در موقعیت ویژه ای قرارگرفته است، این زمین سه بر و در محل تقاطع سه خیابان فرعی در محدوده شمال غربی پارک قیطریه واقع شده است.
با توجه به  اینکه سه خیابان اطراف سایت عرض کمی دارند، فاصله بلوک های همسایه های شرقی، شمالی و جنوبی با ساختمانی که می بایست  طراحی می شد فاصله بسیار کمی بود. بنابراین اشراف دید مزاحم ساختمان های اطراف به حریم خصوصی داخل خانه و فضاهای عملکردی آن، تبدیل به مهمترین مساله پروژه شد. فضاهایی از قبیل خواب ها، سالن نشیمن، آشپزخانه و تراس همگی در معرض دید همسایگان مجاور هستند. بنابراین در طراحی سعی شده با ارائه یک الگو و روش پیشنهادی که الگوبرداری از تکنیک قدیمی در معماری ایرانی است ، به  شکل مدرن یک حریم امن برای ساکنین خانه فراهم گردد.
راه حل برون رفت از چالش دید مزاحم برای ما، طراحی شناشیر و مشربیه در جداره های بناست. حتی این الگو در برخی از نقاط مانند تراس ها، حیاط و پارکینگ تا عمق قابل توجهی بنا و فضای داخلی آن را درگیر می نماید. با این تکنیک فضاهای مذکور با تعریف و کاربرد متفاوت مورد استفاده ساکنین قرار می گیرد.

تراس
تراس در ساختمان های تهران یا استفاده نمی شود و یا تبدیل به انباری شده است. به دلیل مزاحمت دید به ندرت ساکنین یک خانه از تراس جهت استراحت و حتی صرف صبحانه و نوشیدن یک قهوه استفاده می نمایند و تنها به کشیدن یک سیگار اکتفا می کنند.
شبکه های متحرک چوبی که در جداره بیرونی تراس نصب و تعبیه شده اند دید و نور را کنترل نموده و افراد خانواده می توانند با بستن کرکره های چوبی دید را محدود و فضای حریم خصوصی بدون مزاحمت را برای خود در تراس فراهم نمایند. از این رو تراس فضایی جهت استراحت و گذران اوقاتی از زمان زندگی می تواند باشد، بدون آن که  کاربران آن خانه احساس عدم امنیت و آرامش داشته باشند.
حمام
امروزه حمام ها در آپارتمان ها فضاهایی بعضا بدون کیفیت نور و دید هستند، در این پروژه سعی شده با تکنیک مشربیه و کنترل دید و قرار دادن حمام ها در جداره بنا از نور طبیعی و دید به بیرون بدون مزاحمت دید و اشراف همسایگی بهره جست.
پارکینگ (شبکه های آجری نما و مشربیه)
تلاش طراح در طراحی یکسان و یکپارچه نما از جنس غالب آجر به رنگ سفید است. از این رودر بخش هایی از بنا مانند پارکینگ ها که نیاز به دید و نور و حتی تهویه طبیعی دارند ، همان آجر به شکل شبکه و با تکنیک خشکه و مسلح نمودن آجرها به میلگرد اجرا شده است. مهمترین نقشی که آجرها دارند بحث امنیت این قبیل فضاهاست که این شبکه ها مانند نرده عمل می کنند. در حیاط مجموعه نیز همین تکنیک استفاده شده است.
حیاط
علاوه بر نکات فوق الذکر مانند عملکرد نرده و ایجاد امنیت برای دیوار های حیاط، شبکه طراحی شده در جداره حیاط نوعی دید و ارتباط بصری را با فضای بیرون و شهر برقرار می کند. این ارتباط نه شفاف است نه صلب و ارتباطی نیمه شفاف اطلاق می گردد. که در زوایایی و موقعیت هایی به لحاظ مکانی ناظر در حیاط به بیرون دید دارد. مهمترین مساله حیاط رمپ پارکینگ طبقه اول است که از کنار حیاط به صورت شیب دار و صعودی به سمت سقف پارکینگ همکف ماشین ها را هدایت می نماید. در طراحی سعی شده با دیوار صلب و مرتفعی از جنس چوب و آجردر فصل مشترک و مرز حیاط و مسیر پارکینگ، این دو بخش کاملا تفکیک شده و هرکدام به تنهایی و مجزا قرار گرفته و تنها راه ارتباطی آنها یک پلکان کوچک است.
در بالای دیواره با توجه به عمق و ضخامت دیوار یک باغچه در راستای رمپ قرار گرفته است که در آن پیچ های رونده و درختان کاج قرار دارند.
شناشیل و مشربیه
این دو الگو المان هایی مربوط به معماری گذشته ماست که بعضا ماهیت آن شبکه های مجوف چوبی یا دیواره های متخلخل آجری است. مهمترین نقش آن در معماری تامین و ایجاد حریم خصوصی با کنترل دید مزاحم، کنترل اشعه گرمازای آفتاب، نورخورشید، سایه اندازی و تهویه هواست. این الگو بیشتر در مناطق گرم به لحاظ اقلیمی کاربرد دارد.
در پروژه خانه ای با همسایگی سبز سعی کردیم با الهام از این الگو در بدنه و جداره های بنا مانند تراس ها، فضای عملکردی چون اتاق خواب ها، نشیمن و حتی حمام دید مزاحم را کنترل نموده و یک فضای مابین بیرون و درون حریم این خانه ایجاد نماییم. علاوه بر این، پوسته نقش کنترل نورآفتاب و سایه اندازی را نیز دارد.
ساکنین خانه می توانند کیفیت متفاوتی را در زندگی این خانه تجربه کنند و در حریم خصوصی ایجاد شده، تجربیات جدید را مانند استحمام در نور طبیعی و دید به بیرون، استراحت در تراس بدون مزاحمت دید و ارتباط بصری ،کنترل نور در فضای حیاط و پارکینگ را داشته باشند. شبکه های چوبی حتی در طول روز دید را کنترل کرده و اهالی ساختمان را بی نیاز از نصب پرده می نمایند.
همسایه سبز
متاسفانه در تهران با ساخت و ساز بی رویه با قطع درختان روبرو هستیم. در این طرح سعی شده برای هر واحد یک یا دو درختچه به شکل باغ عمودی در همسایگی نما و پنجره ها قرار داده شده تا ساکنین خانه را از حس بصری و لمسی این درختچه ها بهره مند نمود. حرکت های عمودی خطی در نما به شکل انتزاعی سعی دارند یک نما غیر متقارن و غیرکلاسیک و سبز را در این منطقه ایجاد نماید.

کتاب سال معماری معاصر ایران، 1397
____________________________
عملکرد: مسکونی

_________________________________            

طراح و معمار:علیرضا مشهدی میرزا
کارفرما: محمد مهدی دیانت و شرکاء
مهندس سازه: حمیدرضا قاسمی
برق و مکانیک: امیر قراگزلو – شرکت فرآیند فولاد بتن و ساروج
همکاران طراحی: حمید زین ساز – پیام طالبی- امین الله¬وردی
عکس: حسین برازنده – نگار صدیقی – امیرعلی غفاری
نظارت: حمید زین¬ساز
طراح فضای سبز: گروه امداد گیاه ایران
مبلمان داخلی: نشیمن کو
گرافیک: معین کامیاب