رستوران هفت‌خوان، اثر مهرداد ایروانیان

جسم بی نهایت لایه ها گواه بر ارجاع “یکی ” است. واحد با مصرف عناصر در زمان که با تکیه بر خاصیت جفت و همجوار به معنای غائی خود می رسد. عناصر بی پایان و بنابراین بی جایگاه مطلق استوار بر قائدگی زمان در جایگاه پر بی حرکت نهفته اند. هسته افق بی ربط است ، از آنجائی که لایه حرکت “بسوی” را کند و غیرممکن می سازد. فیزیونومی جامد بی منظر بی انتها است . فیزیونومی جسم را می توان برای ادراک آن تصور یا فقط طول موج برگشتی را پروسه کرد: بازتاب فشردگی بی مرز سرزمینی را که درون نمی شناسد و حضور نسل را منتج از یک انحلال پایدار می داند است. این نگرش معنای ضد باستان شناسی و موافق اورگانیک را مطرح می سازد به نحوی که اگر مبنای شیء باستانی اشاره به گونه شناسی ولو ارجاع به پرداخت شدن یعنی در چارچوب تمامیت شیء بعنوان شکل مستقل هر چند نهان و مجبور در لایه های با آن کنار آمده باشد و در مقابل با تسلیم به نظریه اورگانیک که حتی مکان سنجی آن نیز دچار تردید است چرا که استقرار در میان بی نهایت به فرامین فیزیکی دیگر بستگی دارد که آن فرامین می تواند معنای مکان را بین صفر و بی نهایت قرار دهد و بدین ترتیب وابستگی اورگانیک شکل را نیز و معنای امتداد را در این فاصله گسترش دهد. این پایبندی به تراکم در راستای یافتن مکان ، فرار از قواعد“ پر” با تراکم کمتر مثل سیال را می توان مطرح ساخت . معنای نفوذ به معنای ایستادگی همجوار و حرکت دیگر می تواند باشد ، اما در جائی که همه عناصر مجاورت در“ پر” می توانند در زمان لامکان باشند ، معنای سلسله مراتب و کشف آن دشوار می گردد. بدین ترتیب شکل فرهنگ نیز وارد مقوله ضد سلسله مراتب و لامکانی در زمان می گردد. ارجاعات به تحرکات فرهنگ برای مبدل گشتن به یک فیزیونومی ، یک تمایل به صورت است . صورت در هر حالی به عنوان بخشی از صفر تا بی نهایت نیست چرا که دارای افق است این افق اشاره به اختتام دارد و نقض قوانین “ درمیان” که از اصول غیرقابل اجتناب “پر” است.اما پذیرفتن صورت در مجاور تراکم کمتر با رویداد بلافاصله ، می تواند به طرح “میان ” بدون صورت و لاجرم نبودن صورت و در میانه بودن یک وضع را نشانگر باشد. هویدا شدن لایه ها به معنای نبود صورت و انتها است. این ارجاع به فیزیونومی فرهنگ بدون افق است.
تغییر مقیاس : با تغییر کمیت رویکرد کیفیت به یافتن مرزهای نوین “ وجود ” و فرآیندها و پتانسیل نیز تغییر می کند. این تغییر با توجه به برآیندهای حاکم بر مختصات موجود در کمیت بدنبال خود معنای کیفیت را تحت شرایط مندرج در قبل را به همراه خواهد داشت. مثل تغییر مقیاس ظرف و تغییرموضع مظروف به مرزهای ظرف در صورت عدم تغییر مظروف در پروسه تغییرات ظرف و یافتن معنای افق و درک گستردگی و ابقاء معنای سرگردانی . این معنای سرگردانی اشاره به رشد غیرهمزمان ظرف و مظروف دارد. ظرف با تغییر مقیاس به ارائه صور نو کیفیت می پردازد اما در مقابل مظروف به گونه ای برای حصول مقیاس می بایست ارتقاء یا کسر اندازه گردد. عدم تناسب این رابطه بین ظرف و مظروف به معنای سرگردانی منجر خواهد شد که با خود درک نوین از وضعیت را به همراه خواهد داشت. اما

تغییر مقیاس ظرف امکان تکثیر “ واحد ” را می سازد که جمع حاصل از تکثیر واحد به ندرت معنای سرگردانی را تجربه می نماید و به تجربه نزدیک “ واحدها ” که ناشی از پتانسیل موجود در عدم “ کل ” شدن “ واحد ” است می انجامد. بهرحال تقابل میان مقیاس ظرف و مظروف در جائی که ظرف از تمامی ظرفیت مظروف شدن برخوردار نمی شود همیشه وجود دارد . در اینجا افق ها در حال بوجودآمدن هستند وظرف به معنای یک پتانسیل مستقل فارغ از قراردادی بودن حضورش بدلیل مظروف قابل شناسائی است. این تغییر مقیاس از معنای یک بخش از یک واحد زیستی به پدیده مستقل قابل ارائه بدون واسطه صورت پذیرفته و در این حال معنای ظرفیت به سمت پیچیده تر شدن مکانیسم دیگر در روابط ماشین می رود. ماشین زیستی برای استقلال قطعات خود نیاز به جهش دارد. جهش بی بازگشت که به آتانومی مقیاس جدید می انجامد و صورت پیچیده یک احساس عمیق وجود لایه ها و مکانیزم نهان را آشکار می سازد. صورتی که ارتباطی با جسم فرهنگ یا جسم رفتارها یا جسم حافظه لا یتناهی از وجود را ندارد. این صورت در عین حال غایت پیچیدگی نیست اما برای رویاروئی با افق همجوار به تعاریف پیچیده ائی نائل می گردد. پیچیدگی های یک ماشین تازه ظهور یافته که از جهش یافتگی ماشین بر محیط بی تحمل تحمیل می گردد. در اینجا باید به تعریف انسداد در محیط و فراتر در پدیدارشناسی فرهنگ پرداخت و در نهایت به همجواری که می خواهد فعل الانفعالاتی را در راستای جاری بودن بهمراه داشته باشد توجه کرد. انسداد حاکم بر مجاز قابل حضور و ارائه جریان موازی که موکدا تغییر بی پایانی جسم ، بی مجرا ، بی انتها ، بی هسته را تائید می نماید.

معماری معاصر ایران: تجاری

____________________________

نام پروژه : رستوران هفت خوان
معمار: مهرداد ایروانیان
نوع ساختمان: عمومی
سال ساخت: 2007-2011
محل اجرا: شیراز
کارفرما: آقای حسن‌پور
مساحت: 3462 مترمربع