خانه‌‌ی تابستانی آزمایشی، موئوراتسالو، فنلاند، 1954-1952

Expermental Summer House, 1952-1954

خانه‌‌ی تابستانی در موئوراتسالو برای آلوار آلتو اهمیت خیلی زیادی داشت. همسر اولش، آینو، در سال 1949 درگذشته بود. احداث پلان‌‌های مربوط به تالار شهر سینت‌‌سالو در همان سال شروع شد، و معمار جوان السا (بعداً: الیسا) مَکی‌‌نی‌‌یِمی به دفتر آلتو ملحق شد. در جریان ساخت تالار مذکور، آلتو و الیسا قطعه‌‌زمین جالبی در جزیره‌‌ی مجاور موئوراتسالو یافتند که در سال 1952، یعنی بعد از ازدواجشان، در آن خانه‌‌ای برای اقامت تابستانی ساختند و آلتو آن خانه را لابراتوآر آزمایشی می‌‌نامید.
آلتو قبلاً با منطقه‌‌ی مجاور موئوراتسالو آشنایی پیدا کرده بود، زیرا پدر و مادرش در حوالی تحویل قرن یعنی دقیقاً در سال 1903 از زمین‌‌های پست غرب فنلاند به یووَسکیله مهاجرت کرده بودند. سرزمین داخلی تحت‌‌الشعاع دریاچه‌‌ها و تپه‌‌های جنگلی فراوان است و فرهنگِ داشتن خانه‌‌ی تابستانی و قایق موتوری اهمیت زیادی در زندگی تحصیل‌‌کرده‌‌های فرهیخته در شهرهای کوچک فنلاند داشت.
خانه‌‌ی تابستانی بی‌‌هیچ واسطه‌‌ای روی صخره‌‌ای بنا شده که از دل آب بیرون زده است. هم ابعاد و مقیاسات به‌‌کاررفته در این خانه و هم بسیاری از راه‌‌حل‌‌های فنی مورد استفاده در آن متوجه شرایط اقلیمی خاص محیط پیرامون خانه هستند. مثلاً پیِ خانه روی صخره‌‌ای طبیعی قرار گرفته است. قسمتی از خانه که به فاز اول ساخت آن مربوط می‌‌شود، از آجر ساخته شده و در سمت بیرون به رنگ سفید در آمده است. بخش مربوط به میهمان (که یک سال بعد از اتمام خانه ساخته شد) از چوب و به رنگ سفید است و به داخل درختان مرتفع اطراف سرک کشیده است. احداث این خانه در این موقعیت جغرافیایی اقدامی تهورآمیز و یادآور بنای معابد یونان باستان است.
دیوارهای داخل محوطه، بر خلاف دیوارهای سفید بیرونی، عمدتاً از آجرهای قرمز ساخته شده‌‌اند. پنجاه نوع مختلف آجر در ساخت این خانه به‌‌کار رفته تا مقاومت و پایداری و نیز جلوه‌‌ی بصری آنها در طی زمان به محک آزمون زده شود.
اتاق‌‌های قسمت اصلی خانه حول یک محوطه‌‌ی مرکزی، داخلی سامان یافته‌‌اند. یک شومینه‌‌ی باز در وسط قرار دارد.