الکساندر مک­کویین
معماری و طراحی ؤیلیام راسل
نیویورک، 2003

نتیجه‌­ی موفقیت‌­آمیز ادغام دو سیستم خلاقیت متفاوت در معماری ــ سبک بریتانیایی و ایده­‌های ؤیلیام راسل ــ برای فروشگاه الکساندر مک­کویین، باعث بروز تغییراتی در زبان بخش تجاری مرکز شهر از سبک سوهوی منهتن و خیابان مدیسن شده است، و به این ترتیب معماری­ای پدید آمده که تأثیر بصری نیرومندی بر بیننده می­گذارد. نقاط ضعف قبلی که به خاطر عناصر مستطیلی معمول و پنجره­‌های بلند و باریک­شان وجود داشتند از میان رفتند و این کار به شیوه­‌ای خاص در طراحی داخلی میدان داد که سرانجام خود را به صورت یک نمایشگاه اینستلیشن نشان داد، نمایشگاهی که واحدهای حجمی قدرتمندی پیدا کرده که در سرتاسر فضای داخلی ساختمان خودنمایی می­کنند. انعطاف­پذیری جذابی که صورت نهاییِ این معماری به دست آورده و برای تازه­وارد بسیار دلچسب است و طراحی داخلیِ آن، با شلوغی و ازدحام خیابانهای پیرامون کنترپوآنی تشکیل داده که هم باعث افزایش حس صمیمیت ساختمان می­شود که در آنِ واحد، برونگرا و روشن و آفتابی است و هم هویتی از آنِ خود یافته که تأثیر آن را می­توان حتا بر محیط پیرامون این ساختمان نیز مشاهده کرد. کف و سقف ساختمان با استفاده‌­ی بی­نظیری که از فضا به عمل آمده به بینندگان از داخل ساختمان اجازه می­دهد تا نمای کاملی از کل چشم­انداز روبه­‌روی ساختمان را در معرض دید داشته باشند، و از دیگر سو سطح بی­درزی را شکل بخشیده­اند که دیوارها، مبلمان، و آرایه­‌ی متنوع سیستم‌های در معرض نمایش را به بهترین صورت ممکن در خود محصور ساخته است. به این ترتیب سقف سفیدرنگ ساختمان دارای واحدهایی شده که مانند استالاکتیت­های داخل غارهای قدیمی به نظر می­رسند، و رفهایی همچون رف زیارتگاه‌ها دارد که بر فرازشان قالب‌های منحنی که در سمت پایین از یکدیگر جدا می­شوند قرار گرفته‌­اند، و کف خاکستری­رنگ موزائیکی بر نورپردازی پنهان فضا تأکید می­کند. در انحناهای یادشده آنجاها که بر روی سقف یا بر روی کف به یکدیگر می­رسند، عناصر محیط پیرامون سلسله­‌ای از واحدهای نمایشی را تشکیل داده­اند که هم وظایف محوله­شان را به انجام می­رسانند و هم به عنوان عناصر دکوراتیوتزئینی عمل می­کنند. سیستم دیوارها به نحوی طراحی شده است که واحدهای عمودی روی ریل قرار دارند، قفسه‌­های روشن جابه‌­جا بر عناصر بصری کلی داخل ساختمان تأکید ویژه دارند. کف ساختمان همچون سقف آن عناصر حجمی چندی را در خود جای داده است که از میان آنها می­توان به ستون­بندی ویژه‌­ی مجموعه اشاره کرد که توسط استالاکتیت‌­های آینه‌­ای احاطه شده است. درست در وسط اتاق نمایش یک محوطه­‌ی بیضوی دیده می­شود که گردش بیننده را در فضا سامان می­بخشد و گرداگرد آن اتاق‌های پرو قرار دارند که از چوب گردوی سیاه کار شده­اند. این اتاق‌ها که مثل فضاهای داخلی فرعی به شمار می‌­آیند گرم و صمیمی­اند و از این نظر با رنگ یخ­زده­ی پیرامون که در همه جا دیده می­شود در تضاد کامل قرار می­گیرند.