آمفی تئـاتر Black Box امین عسلی
• شگفتا از طرح این پروژه در زمان معاصر شیراز؛ تئاتر خیابانی- تئاتر آماتور یا بلک باکس
یک جهش ژنتیکی در عرصه‌ی ستایش هنر در شهری که هنوز سالن تئاتر ارزشمندی ندارد.
پروژه‌ی کوچک مقیاسی در دل یک پارک محله‌ای و در مجاورت یک بلوار مهم شهری و یک فرصت ناب مدنی
برای غنای پایتخت فرهنگی ایران: شیراز!
یک بلور کدر و به مثابه‌ی فروافتادن ناگهانی یک سنگ آسمانی (در انتهای مرز غریبگی) در یک کانتکست محتضر
با حیات نباتی!
نشانه‌هایی از میل به امتزاج اما در عین خویشتنداری!
در سایه‌ی آن قابی از آب آینه‌گون در نهایت شاعرانگی و ملاحت!
• پروژه ساخته می‌شود و رویا در کابوسی جدید دست و پا می‌زند. در سالن بلک باکس صندلی‌های فلزی به زمین جوش داده می‌شود و یک سالن تئاتر محله‌ای به راه می‌افتد! در حین ساخت بنا به تشخیص شهردار وقت آن منطقه، پلان مثل کتلت چپ و راست می‌شود و حوض آب از طرح حذف می‌شود و فضای تئاتر روباز از طرح حذف می‌شود و کلاً کانسپت از طرح حذف می‌شود. به این روش اجرا «مرده‌زایی» می‌گویند.
• لیکن عجب رویای شیرینی بود …
معماری معاصر ایران : فرهنگی، هنری، مذهبی
__________________________________________
نام پروژه ـ عملکرد: آمفی تئاتر Black Box، فرهنگی
معمار اصلی: امین عسلی
همکاران طراحی: مرجان جهاندیده، شهاب بهرامی‌نژاد
کارفرما: شهرداری شیراز
عکاسی پروژه: احسان صالح‌پور
مطالب مرتبط
