بنیاد علمی ـ فرهنگی ـ هنری امید پارس 

سروش صابری

در طراحی این مجموعه تلاش گردیده با الهام گرفتن از کالبد بافت‌های شهری معماری ایرانی که غالباً در آن سکونتگاه به‌عنوان سلول اصلی سازنده با تکرار حول محور کاربری‌های عمومی مانند بازار، مساجد، بناهای حکومتی و … مجموعه‌ای پر و خالی با کارکردهای متفاوت و در تعامل کامل با یکدیگر را تشکیل ‌دهد، یک هسته‌ی اولیه (مدول) با ابعاد تقریبی 4×4×8 متر به‌عنوان عامل اصلی سازنده تعریف شده تا در یک ترکیب‌بندی کلی از چینش آن‌ها در جهت‌های افقی و عمودی توده‌ای متخلخل از فضای باز و بسته ایجاد شود، فضاهای باز به مثابه حیاط مرکزی در طرح جلوه‌ای از درونگرایی معماری ایرانی بوده که ضمن سازگار نمودن ساختمان با اقلیم گرم و خشک با رو نمودن فضاهای بسته به آن و با حفظ سلسله مراتب در گسترش حوزه‌ی فعالیت از درون فضاهای بسته به باز در ایجاد فضاهای مناسب تعامل اجتماعی نقش بسزایی خواهند داشت، استفاده از یک مدول مکعبی و گسترش کلی حجم با تکرار این مدول ضمن حفظ سادگی طرح، در القای سیالیت فضا بسیار موثر خواهد بود که خود به خود مخاطب را به حرکت وا می‌دارد تا گذر مستمر از فضای باز به بسته و بلعکس با تحریک حس کنجکاوی مخاطب باعث تعامل کامل وی با کارکردهای مجموعه می‌گردد.
در ضمن در این پروژه بازشوی اصلی فضاهای بسته به سمت فضای باز مرکزی یا همان حیاط‌های میانی بوده تا ضمن ایجاد امکان نورگیری مناسب، از شرایط مناسب آسایش به دلیل بهره‌گیری از سایه در اقلیم گرم و خشک برخوردار شوند.
مجموعه‌ی فوق با کاربری فرهنگی در چهار طبقه در سایتی به مساحت 4000 مترمربع طراحی گردیده که شامل سه سالن نمایش، کتابخانه، قرائت‌خانه، گالری موقت، نمایشگاه دائم کلاس‌های آموزشی، انجمن‌های ادبی و هنری با زیربنایی معادل 7000 مترمربع می‌باشد و با توجه به شیب طولی و عرضی سایت در طراحی پروژه تلاش گردیده تا حتی‌الامکان از شیب طبیعی زمین استفاده شود، بنابراین کاربری‌های مختلف به گونه‌ای در ترازهای متفاوت زمین چیده شده که ضمن حفظ روابط داخلی، فضاهایی که بر اساس نوع کارکرد خود احتیاج به ارتفاع بیشتری دارند با بهره‌گیری از امکانات سایت، شرایط لازم را داشته باشند، چیدمان فضاها در سطوح مختلف سایت باعث شده که حیاط‌های مرکزی به‌عنوان فضای رابط فضاهای بسته و پیش‌فضای مناسب جهت حفظ سلسله مراتب برای دسترسی به آن‌ها در طبقات مختلف مجموعه (همکف و زیرزمین) عمل کنند.
با توجه به همجواری سایت در ضلع شمال خود با سایت فرهنگی که با کارکردی مشابه در سمت مقابل محور قرار گرفته و تعامل دو مجموعه، شریان شمالی حکم یک شریان اختصاصی را خواهد داشت، بنابراین در طراحی مجموعه، تلاش شده جهت عدم ایجاد مانع در ارتباط دو فضا از طراحی جداره‌ی بسته برای محدوده‌ی محوطه‌ها پرهیز گردد و صرفاً متریال کفسازی و پوشش فضای سبز با ورودی‌های متعدد و بی‌واسطه، محدوده‌ی طرح را تعریف نمایند.

نام پروژه ـ عملکرد: بنیاد علمی ـ فرهنگی ـ هنری امید پارس
شرکت ـ دفتر طراحی: مهندسین مشاور پارسوماد
معمار اصلی: سروش صابری
همکار طراحی: مینا رحیمی نژاد
طراحی و دکوراسیون داخلی: سروش صابری
نوع تأسیسات ـ نوع سازه: موتورخانه مرکزی، بتنی
آدرس پروژه: شیراز، شهر جدید صدرا
مساحت کل ـ زیربنا: 4000 متر مربع، 7000 متر مربع،
کارفرما: بیمارستان مرکزی شیراز
تاریخ شروع و پایان طراحی: 1398 -1397