اتاق‌‌های نمایش و کار به طبقه‌‌ی تحتانی انتقال یافتند در طبقه‌‌ی فوقانی اتاق‌‌های خصوصی و اتاق‌‌های میهمان و استودیوی مِر گولیکسن قرار گرفتند. در مجموع بیش از چهارصد اسکیس از کل خانه ترسیم شد که آخرین آنها تاریخ ژانویه‌‌ی 1939 را بر خود دارد.
ویلا مایره‌‌آ بر روی ارتفاع ملایم شیب تپه‌‌ای جنگلی از درختان کاج قرار گرفته است. بیننده به‌‌تدریج که به خانه نزدیک می‌‌شود متوجه نمای مدرن، سفید و پرتلألوی خانه‌‌ای در میان درختان کاج می‌‌شود و وقتی نزدیک‌‌تر رسید، تازه به جزئیات فراوان و دیگر ارجاعات استعاری در فضاسازیِ آن پی می‌‌برد.
آلتو اغلب بر اهمیت و معنای گذار از میان سطوح داخلی و خارجی و فضاهای حد واسطی که میهمان را از بیرون به درون و بر عکس هدایت می‌‌کنند واقف بود و بر آن تأکید داشت. سقف مدخل ویلا مایره‌‌آ با تنه‌‌ی درختان جوانی شکل گرفته که در کنار یکدیگر قرار گرفته‌‌اند و فضای زیر آن حتا در اوج گرمای آفتاب نیمروزی هم حال و هوای غروب را تداعی می‌‌کند. در داخل خانه نگاه ناظر تقریباً بی‌‌هیچ فاصله‌‌ای متوجه جنگلی دیگر از گیاهان آپارتمانی می‌‌شود؛ جنگلی که پشت آن پلکان منتهی به طبقات فوقاتی، خود را به زیرکی از دیده‌‌ها پنهان نگاه داشته است. در مجاورت این جنگل، فضای وسیع و روشنِ داخل خانه دیده می‌‌شود، که می‌‌توان آن را یک چشم‌‌انداز طبیعی فنلاندی با دیواری سنگی و یک سونا تصور کرد. در سمت جنوب، دید بیننده با تپه‌‌ی مصنوعی کوچکی محدود می‌‌شود. آلتو این نمادهای جنگلی را نخستین بار در سال 1937 در غرفه‌‌ی فنلاند در نمایشگاه جهانی پاریس به‌‌کار گرفته بود.
در این ویلا موارد مشابهت متعددی با خانه‌‌ی شخصی آلتو به چشم می‌‌آید. به‌‌عنوان مثال اتاق ملاقات و اتاق‌‌های کار در هر دو مورد در طبقه‌‌ی همکف واقع شده‌‌اند و اتاق‌‌های خصوصی در طبقات فوقانی قرار دارند هر دو پروژه به لحاظ استفاده از جناقی‌‌های نازکِ چوبی به‌‌عنوان پنل، وجه اشتراک دارند. سونای پوشیده از تورف، دیوار سنگی، درِ چوبی سنتی و بسیاری از راه‌‌حل‌‌های دیگر در این خانه، به معماری سنتی فنلاند گریز زده‌‌اند. هم‌‌زمان یک حس مبهم و محو، خبر از وجود نوعی معماری ژاپنی در جزئیات فراوان خانه می‌‌دهد که خود را در ابعاد و اجزا و استفاده از مصالح نشان داده است. آلتو هرگز ژاپن را ندید، اما وقتی ویلا مایره‌‌آ را طراحی می‌‌کرد کیمونویی که سفیر ژاپن به رسم یادبود به وی هدیه کرده بود را بر تن داشت.
ویلا مایره‌‌آ در شمار یکی از بهترین آثار آلتو است؛ اثری‌‌ست که در آن معمار توانسته گسترده‌‌ترین طیف استعدادهای خود را بروز دهد. آلتو سرانجام توانست خود را به کل از کارکردگرایی صوری خلاصی بخشد و در برخی موارد در تألیف و ترکیبی که به امضایی برای کارهای بعدی وی بدل شد، نوعی زبان ارگانیک و رمانتیک را جانشین آن سازد. آنهم البته تنوع جزئیات و فخامت حسی که در همه حال منحصر به خلاقیت‌‌های آلتو بودند.

مدارک فنی