در کوچه های مارپیچ خزرتیره قطعه زمین کوچکی از یک مجموعه مسکونی_ ویلایی به دفتر ما به منظور فاز طراحی عودت داده شد. در بازدید از سایت چند نکته توأماً ذهن ما را معطوف خویش کرد. نخست، بستر فضای طراحی که مربوط به ویژگی های ساختار مجموعه بود، جداره های سفید با سقفهای شیروانی قرمز رنگ همسایگی ها و دیگری ارتفاع گرفتن سایت از محدوده منطقه شهری بود که این فرصت را فراهم می ساخت تا ویلای مورد نظر طراحی، به جر خواسته های عمومی کارفرما، به منظور داشتن خانه ای با مفهوم سکونت باشندگان در فضا، منظرگاهی طبیعی سازد تا چشم اندازی به آبی خوش رنگ خزر در ضلع شمالی سایت و تنوع گیاهی و پوشش سبز جنگلی در ضلع جنوبی سایت باز می کند. پس ایده اصلی پروژه ارتباط بصری بود میان لکه های منظرگاهی سایت با توده ی کارکردی اثر در قالب بنایی با عملکرد ویلایی مسکونی. از میان درخواست های متفاوت کارفرما خواسته ای وجود داشت که پروسۀ طراحی را از بدو شروع دستخوش تغییرات ساختاری ویژه ای می کرد و آن این نکته بود که کارفرما نمی خواست پروژۀ وی از لحاظ دانه بندی طراحی و گرافیک کلی مجموعه شباهتی با همسایگی های مجاور سایت خویش داشته باشد، پس مقوله متفاوتی از همسایگی ها را خواستار بود که در بدو نگاه باشنده در فضا، متفاوت از جداره ها دیده شود. از طرفی خواهان ویلایی دارای سقف مسطح، همانند ویلاهای مدرن امروزی باشد و از سطوح شیبدار اطراف دوری کند، پس این دو نکته به عنوان ارکان اصلی نقطه نظر کارفرما می بایست در پروژه لحاظ می گشت.
ایدۀ طراحی:
همانطور که پیش تر گفته شد عمده رویکرد اصلی طراحی ایجاد چشم اندازی مستقیم به منظرگاه های طبیعی جداره های خارجی سایت بود که از موقعیت جغرافیایی کم نظیر سایت نشأت می گرفت. از این رو جدا از حل پلان عمومی ویلای مورد نظر که طی آن فضای عمومی همچون پذیرایی، نشیمن ، و آشپزخانه در سطوح روی پیلوتی و فضاهای خصوصی همچون اتاق های خواب و حمام در فوقانی ترین بخش حجم دوبلکس خانه جایگذار شد، یک دسته فضای دیگر با نام سرسرای چشم انداز در نقطۀ تلاقی این دو فضا قرار داده شد، این فضا شامل دو حیاط خصوصی در طبقات فوقانی و همچنین یک پلکان دسترسی مدور برای مجموعه بود که تنها برای ساکنین یا با شندگان ویلا قابل استفاده بود که ارتباط عمودی فضا را به جز پلکان داخلی فراهم می کرد. سرسرای چشم انداز دارای دو قابلیت یا ویژگی متفاوت اما هم سو بود. نخست آن که به دلیل باز بودن اضلاع شمالی و جنوبی این سرسرا امکان آزادسازی پرسپکتیو به صورت همزمان به دریا در ضلع شمالی سایت و جنگل در ضلع جنوبی سایت فراهم می شد که نهایتا این فرم از دل دیاگرام های شکلی مجموعه زاده شد. از طرفی به دلیل فرم کریدوری مرکزی این سرسرا که دارای فضایی مسقف اما بدون جداره بود فرصتی ایجاد شد تا نسیم خنک از این سرسرا گذر کرده فضای این کریدور را حتی در فصول گرم، خنک و مطبوع سازد این نتیجه فرمی که از دل دیاگرام های اقلیمی پروژه حاصل آمد، فرصتی ساخت تا چشم اندازهای طبیعی در فضایی مطبوع و قابل آسایش ایجاد شود. از طرفی با توجه به اینکه این سرسرا در سطوح فوقانی ویلا ایجاد شده بحث محرمیت نیز در این فضا به صورت گسترده مورد ارزیابی قرار گرفت.

کتاب سال معماری معاصر ایران، 1397
____________________________
عملکرد: مسکونی

 _________________________________             

نام پروژه/عملکرد: ویلای خزرتیره
شرکت/دفتر طراحی: اسکو
معماران اصلی: کامبیز اسکندرتبار
نوع تاسیسات/ نوع سازه: داکت اسپلیت/ بتنی
آدرس پروژه: نوشهر، خزرتیره
مساحت/زیربنا: 481 متربع/ 161 متر مربع
کارفرکا: مهدی طاهری پناه
تاریخ شروع/تاریخ پایان ساخت: 95
عکاسی پروژه: نیما مکاری و فرزاد شعبانی
ایمیل شرکت: Kambiz_Architect@hotmail.com