هتل دوئومو، ریمینی
معمار: دفتر معماری رون­آراد، دفتر معماری پی­یِر آندْرِی / متن: پائولا گالّو / ترجمه­‌ی علیرضا سیّداحمدیان

میز بخش پذیرش هتل دوئومو با زاویه‌­ای قرار گرفته که گویی قوه­‌ی جاذبه را انکار می‌­کند و به ستونی لنگر انداخته که بر روی داربستی فلزی ــ که نور بیرون را فیلتر می‌­کند و به درون می‌­آورد ــ قرار دارد. این میز از جنس فولاد جلاخورده‌­ای است که به تازه‌­واردان در لابی هتل خوش‌امد می­گوید و به عنوان یک عنصر شاخصِ شمایلی در تمام محل هتل شناخته می­‌شود. میز پذیرشِ صفحه‌­مانند که به لحاظ کاربرد فضا و طراحی، ابزاری نمادین برای استفاده از تکنیک­‌های تجربی و برآورده ساختن نیازهای ملموس و ضروری بوده، نوعی پارادایم پتانسیلِ فیگوراتیف است که ظرفیت مؤثر فرم­ها و کاربری­‌های عمومی را دوباره تعریف می‌­کند. و این، کلیدِ حل معمای کل پروژه هم هست. طراحی مجدد سازه­‌ی موجود در دو جهت اصلی انجام شد که هر دو قصد احیاء مضامینِ تثبیت­‌شده را داشتند. نما و فضای مشترک عمومی برای ادغام با مرکز استان رومانیا طراحی شده‌­اند تا وجود خود را وقف فضای شهری کنند. این در حالی است که فضاهای منزویِ اتاق خواب، ارتباط میان مقیاسات بنا و کارکرد دو بخشِ سرویس بهداشتی و خواب را مورد تأمل مجدد قرار داده‌­اند. نمای عمومی به همین دلیل تا اندازه‌­ای با پوششی از برنز پوشیده شده که به پایین تاب برمی‌­دارد و نشیمن بخش بیرونی ساختمان را ایجاد می­‌کند و بی­‌هیچ درز و مرزی به داخل فضاهای داخل هتل می­خزد، سقف را تماماً مفروش می­‌کند و سرانجام در پایین انحنائی می­‌یابد و نیم‌کتی در سمت عقب درست می‌­کند. بدین ترتیب، کل فضای بار مستقیماً با بیرون در تماس قرار می­گیرد، و پارتیشن نورانیِ کشویی هم در این میان نقش خاص خود را ایفاء می­‌کند. ستون­‌های تنومندی که پوشش فلزی جلادار خورده‌­اند به پیشخوانِ وسطْ ریتمِ جانداری می‌بخشند، و حلقه­‌ها و اندام­‌های آمیبی­‌شکلی تشکیل می­‌دهند که در سطوحِ برنزیِ افقیِ آن، فولادِ عمودی جلو‌­ی کالئیدوسکوپیک پیدا می­‌کند. ورودی از سمت بار، جلوه­‌ی بصریِ دیگری دارد که عبارت باشد از یال­‌های قرمزی مثل پره‌­های ماشین پین­بال که احتمالاً قصد از آن یادآوریِ کافه­‌ی کوچک شهری است. لی­‌آؤت اتاق خواب‌­ها با پارتیشن که حمام جادار و قفسه­‌ی لباسی را در خود گنجانده، مشخّص می­‌شود. گنجه‌­ی شفافِ لباس از طریق پنجره‌­ای در پارتیشن به اتاق خواب می­‌نگرد. این پارتیشن روتختی را هم به نوبه‌­ی خود فراهم آورده است. ارتباط اسموزی میان فضاهای داخل و خارج از طریق خطوط مواج و فراگیری صورت می‌­گیرد که کلید بصریِ این فضا را نیز به نحوی ارائه می‌دهد. در این فضاها، تمرکزِ نوآوری فیگوراتیف با رویکردی متفکرانه به معنای عملکرد رفتار و چه بسا که نقش کلی هتل در زمینه­‌ی شهری­‌اش، همراه می­‌شود.
Source:
San Pietro, Silvia. Contemporary Hotels in Italy. pp. 52-69. Milan: Edizioni L’Archivolto, 2007.