برای آنکه بتوان برای نخستین بار از حد آستانه‌­ی تحمل در نوسازی این سالن شیرینی‌­پزی پاریسی گذشت، استفان گستم در نگاه نخست عاشق فضای آن شد. برای این معمار فرانسوی برجسته، که طراح بوتیک مشهور آگلی هوم [!] هم بوده است چگونه می­شد تحت تأثیر فضای صنعتی محیط پیرامون قرار نگرفت؟ چگونه می­شد در برابر وسوسه­‌های گوناگون مقاومت از خود نشان داد؟
امروزه هیچ مانع و رادعی در برابر تغییر معماری داخلی احساس نمی‌­شود. این مکان در اصل به شکلی دیگر ترتیب یافته بود. و بعداً قرار بر این شد که فضاها به شکل دیگری تعریف شوند: آشپزخانه با یک پیشخوان جدا از نهارخوری، و حمام و اتاق خواب. استفان گستم برای مجموعه ملغمه‌­ای از سبک‌ها و روش‌های تزئینی را به کار برده است. آشپزخانه با دیوار آجری­اش اصالت و مدرنیته را با یکدیگر جمع آورده است. تخته­‌هایی که دیوارهای حمام را پوشانده‌­اند ظاهری بسیار امروزی و معاصر به آن بخشیده­‌اند. یک پارکت از جنس چوب نواحی گرم‌سیری آپارتمان را به صورت یک کل منسجم درآورده و گرما و صمیمیت بدان بخشیده است.
معمار جنبه­‌ی عملی کار خود را نیز از یاد نبرده است. مدول‌هایی که آشپزخانه را تقسیم کرده‌­اند به کار سرو غذا هم می‌­آیند. تخت‌خواب در وضعیتی قرار گرفته که با آرایش مجموعه‌­ی مدول‌های دیوار تعارض نداشته باشد. راه‌روها به منظور بیشترین حد دسترسی طراحی شده‌­اند. به برکت یک نمای شیشه‌­ای مجموعه از نورگیری بالایی بهره­‌مند است. قاب پنجره‌­ها از جنس فلز هستند که رنگ خاکستری کمرنگ خورده‌­اند. یک پرده‌­ی سیاه‌رنگ قادر است در هر لحظه که صاحب‌خانه اراده کند درون را از بیرون جدا کند و غروب را در فضا شبیه‌­سازی کند.
استفان گستم آرزو داشت فضایی خلق کند تا هم آسوده باشد و هم انقباضی در آن مشاهده نشود، سحری بی­واسطه و با مفهوم بوتیک بیشتر قرابت داشته باشد: «من از حرکات خیلی تقویت‌­شده، پیچیده، و بغرنج در فضاهای معماری اصلاً خوشم نمی­‌آید. می­خواستم فضای آسوده­‌ای برای زندگی آسوده خلق کنم. با کمترین حد دستکاری همه چیز را تغییر دادم و دیگرگون ساختم.»
دیوارهای سفید لخت، مبلمان کم، کوسن‌هایی بر روی زمین، و سالنی که به نظر تحت تأثیر ذن می­رسد، با پارکت‌های کفپوش از جنس چوب گرمسیری و چرم کهنه‌­ی مبلمان فضایی بدیع پدید آورده‌­اند. میز را خود استفان گستم طراحی کرده است. کاناپه و لامپ پلاستیکی خریداری شده­‌اند.