در طول نیم‌قرن گذشته، نیازی بی‌سابقه به گسترش آموزش‌و‌پرورش عمومی در جامعه‌ی مدنی ایران پدید آمده است. در نتیجه، مدارس بسیاری در سراسر كشور بنا گردیده‌ كه در آنها استانداردهای فنی، ملاحظات محیطی و هویت معماری در نازل‌ترین سطح ممكن ملحوظ شده است. مهم‌تر از همه، فضایی كه در درون این مدارس پدیده آمده، فاقد هر‌گونه نقش سازنده و حمایت‌كننده در تعلیم و تربیت كودكان و نوجوانان است که این فقدان هویت در مناطق روستایی و محروم به صورت آشکارتری احساس می‌شود.
آنچه امروز به عنوان مدل كالبدی مدرسه شناخته می‌شود، هیچ حرف مهم و تازه‌ای نسبت به نخستین نمونه‌های مدارس جدید، مطرح نساخته است. این در حالی است كه محتوای آموزش مدرسه‌ای از آن زمان تاكنون، پیشرفت‌های بسیاری را شاهد بوده است. لذا به موازات توسعه‌ی سیستم و برنامه‌‌ی آموزش مدارس، الگوی محیطی مدارس نیز باید تكامل یابد ــ امری كه در تاریخ مدارس معاصر ایران کمتر شاهد آن بوده‌ایم. از این رو، ما سعی داریم تا مکانی متناسب با نیازهای آموزشی امروز کودکان، ویژگی‌های اقلیمی، معماری بومی و تاریخی و ملاحظات اقتصادی طراحی کنیم.
در راستای دستیابی به اهداف بیان شده، کلاس‌ها پیرامون چندین حیاط مرکزی در نظر گرفته شده‌اند و بین آنها از فضاهای بسته، باز و نیمه‌باز مثل سایبان‌ها استفاده شده تا ضمن رعایت معیارها و ضوابط مربوط به کاربری فضاهای آموزشی و ایجاد ترکیب حجمی مطابق با اقلیم و سایه‌اندازی حداکثری در فضاهای مذکور، امکان گسترش کلاس‌های درس و اضافه نمودن فضای آموزشی در آینده وجود داشته باشد. بچه‌ها پس از عبور از ایوان‌ها به حیاط‌ها می‌رسند ــ حیاط‌هایی که در آنها سعی شده ضمن ایجاد ارتباط بین فضاهای مختلف، پاسخگوی حس بازیگوشی کودکانه نیز باشد. به این صورت، پس از رسیدن به مدرسه، از پلکان پایین می‌روند و پا به حیاطی می‌گذارند که دورتا‌دور آن را ایوان‌هایی فرا‌گرفته، از این حیاط، به دو حیاط مجزا که در سطح پایین‌تری هستند، وارد می‌شوند و از آنجا به کلاس‌های درس می‌روند. کلاس‌ها هر‌کدام مجهز به بادگیر می‌باشند تا تهویه‌ی هوا را تأمین کنند. بین دو حیاط مذکور، فضاهای اداری قرار گرفته تا ضمن امکان نظارت به هر دو بخش آموزشی، سهولت دسترسی از هر نقطه‌ی مجموعه به فضاهای اداری فراهم گردد. در گوشه‌ی حیاط‌ها و جداره‌ی جنوبی مدرسه، درختان و گیاهان بومی پیش‌بینی شده‌اند تا با سایه‌اندازی و افزایش میزان رطوبت و جهت‌دهی به باد مطلوب‌، هوا را تلطیف نمایند. با توجه به شرایط اقتصادی بستر طرح، استفاده از مصالح بومی و ارزان‌قیمت، ضمن ایجاد سهولت در ساخت، صرفه‌جویی در هزینه‌ها را به همراه خواهد داشت.