خانه­ ی استرنگ (راک­هاؤس)
طراحی از شرکت معماری مَکس اِسترَنگ
میامی، فلوریدا، آمریکا، 2005

Strang Residence (Rockhouse)
Designed by Max Strang Architecture
Miami, Florida, U.S., 2005

معماری معاصر جهان: طراحی داخلی، مسکونی

خانه‌ای که در عین سادگی، اوج مهارت معمار را می‌رساند؛ در این طرح ارگانیک، این درختان و گیاهان هستند که مرزها را زیر سؤال برده‌اند.
این خانه که توسط مکس استرَنگ و برای زندگی او و خانواده‌اش طراحی شد، نمودی از طبیعت باغ پُردرختی‌ست که خانه و ساکنینش را احاطه کرده. معمار جوان، خانه‌ی 510 متر مربعی که شامل یک طبقه‌ی مسقف و سکویی به مساحت 325 متر مربع در طبقه‌ی دوم آن می‌باشد را در قلب منظر سبز و پوشیده‌ از درخت جای داد. زمینی که خانه در آن بنا شده، به‌ سانِ قطعه‌ای از بهشت است که بخشی از سازه‌ی دست انسان را در آغوش خود گرفته باشد. وی در ساخت طرح مدرن این خانه، از مصالح بومی (سنگ‌های مرجانی و سنگ آهکی از جنس اولیت که به شکل سنگ‌دانه‌های ریز سفید و تخم‌مرغی‌شکل هستند) موجود در بستر سنگی میامی، استفاده و سعی کرد تا با حداکثر بهره از مصالح طبیعیِ خانه‌ی پیشین که متعلق به دهه‌ی بیست میلادی بود، تمامی اِلمان‌های سازه، از اسکلت خانه گرفته تا مبلمان را، در هماهنگی کامل با طبیعت پیرامونش طراحی کند.
معمار می‌گوید: «کانسپتی که در ذهن داشتم؛ تمامیت و انسجام در معماری بود و نمی‌خواستم هیچ‌ یک از اِلمان‌ها از این دایره‌ی قراردادی ذهن من بیرون باشند.
در جایی که تمامی منظر، باغ، آفتاب، سایه، مبلمان، آثار هنری و فضاهای داخلی، هم راستای طبیعت و سنّت‌های محلی هستند، معماری نیز نمی‌تواند و نباید جدا از شرایط آب‌ و هوایی و محیطی منطقه‌ی خود عمل کند». استرنگ خود را مرید جین لیدی، معمار پیش‌کسوت مکتب ساراسوتا (که تحت تأثیر مکتب باؤهاؤس شکل گرفته بود) می‌داند. آنها عقیده داشتند که معماری نه یک آبژه، بلکه یک محیط است.
استرنگ تقسیمات فضایی خانه‌ی خود را به صورت فضاهای داخلی و خارجی، سکوها و ایوان‌ها و اتاق‌هایی با دیوارهای شفاف که مرزها و تفکیک‌ها را کمرنگ می‌کنند، انجام داد. در بدو ورود به خانه و گذر از دروازه‌ای فلزی و نیمه زنگ‌زده (که کهنگی، سادگی و عدم تجمل را می‌رساند) عطر گل‌ها از میان باغ به مشام می‌رسد و درختان میوه، نخل و بامبو، افراد را به داخل دعوت می‌کنند. گل‌ها و تاک‌های سبز چشم را به گردش بر روی نمای زیبای خانه و ایوان چوبی طبقه‌ی دوم وامی‌دارند و این آرامش به داخل خانه هم راه یافته است. داربست این ایوان از فلز کهنه و زنگ‌زده می‌باشد و تیرک‌های بیرون‌زده، فیلتر ملایمی برای نور آفتاب هستند. استرنگ برای اینکه داخل خانه را نیز از روشنایی ملایمی بهره‌مند سازد، از پنل‌های شیشه‌ای با قاب‌های چوبی استفاده کرد که نور و سایه‌ی زیبایی بر روی دیوارهای سفید داخل خانه به‌وجود می‌آورند. تِم تک‌رنگ غالب خانه به داخل آشپزخانه هم نفوذ کرده است. کابینت‌های این فضا همگی به رنگ سفید و سینک و شیرآلات از فلز ضدزنگ و کروم هستند. صفحه‌ی چوبی طویلی که بر روی کانتر نصب شده، از جنس چوب کاج است و جزو مصالحی بوده که از خانه‌ی قبلی حفظ شده و در خانه‌ی جدید مورد استفاده قرار گرفته است. این فضا تا اتاق نشیمن و ورای آن، کفپوشی از جنس بتون ساب‌خورده دارد.
در فضای داخلیِ اتاق خواب صاحبخانه از چوب آبنوس استفاده شده و پنل‌هایی افقی بر روی دیوار پشت تخت، نصب شده‌اند و در حمام صاحبخانه از پنل‌های چوب ماهگونی در دیوار پشت وان استفاده شده است (این وان نیز از خانه‌ی قبلی آورده شده بود). اما محلّ ویژه‌ای که استرنگ برای این خانه طراحی کرده، ایوان روباز طبقه‌ی دوم می‌باشد که تمام این تراز را اِشغال کرده است. در اینجا نیز متريال غالب، چوب می‌باشد و آشپزخانه‌ی تابستانی بین غذاخوری و لژ بالکن جانمایی شده است. در این فضا که مخصوص استراحت و غذاخوردن در فضای باز است، استرنگ یک باکس شنی برای بازی بچه‌ها تعبیه کرده که به‌راحتی می‌توان از آن به عنوان فضایی برای پیک‌نیک یا محلی عالی برای استراحت و لذت بردن از انرژی و گرمای آفتاب استفاده کرد. وی درباره‌ی خانه‌ی شخصی خود که در میان درختان نخل، بامبو و آواز پرندگان بنا شده، می‌گوید: «زندگی در این خانه مانند بودن در یک خانه‌ی درختی‌ست. کاملاً جزئی از طبیعت است. تنها باید در آن زندگی کنید تا بتوانید این توصیفات را درک کنید».

Source: Florida Design’s Miami Home & Décor (Vol. 5, No.2), Florida, (Summer/Fall, 2009), pp. 112 – 121, “Living With Nature”