خانه‌ای برای دو نسل، اثر نیما میرزامحمدی
خانه‌ای برای دو نسل
اینکه آدم‌هایی از دو‌نسل با نگرش و خواسته‌های متفاوت و تا حدی دور، در یک خانه زندگی کنند و در خلال این زندگی، همگی خود را متعلق به آن خانه بدانند و حس خوب میان خودشان و خانه برقرار باشد ، تمام چیزی بود که ما در این پروژه به دنبال آن بودیم.
مهراد، جوانی است به روز با نگاهی مدرن که پویایی را در سادگی می‌بیند و در مقابل پدر و مادر مهراد که به دنبال آرامشند و آن را در جزییاتی جستجو می کنند که حس و حال گذشته را دارد. آنان خانه را گرم می‌بینند و پر جزییات و مهراد ساده و کاربردی.
خانه‌ی قدیمی، آپارتمانی حدودا ۳۳۰ متری است که توسط پر آوازه‌ترین معمار اصطلاحا نما رومی طراحی شده است. به طرز عجیبی پر است از اضافات و پرتی‌ها؛ هم در فرم و پلان و هم در جزییات و تزیینات. اختلاف سطح‌های بی‌معنا، دایره، مربع، گوشه‌های بی استفاده و حتی ستون‌های کاذب! در حدی که زدودن این همه اضافات، خود تبدیل به فرآیندی نفس‌گیر و چندین مرتبه بازنگری در طراحی شد.
مهم‌ترین باقیمانده‌های غیر قابل تغییر، ستون میان سالن، اختلاف سطح‌های ورودی و بخشی از آشپزخانه و سرویس‌های بهداشتی بود که به دلیل عبور داکت‌ها نمی شد از اساس جا به جایشان کرد.
ایده‌ی اصلی از همینجا شروع شد که ستون وسط و اختلاف سطح را به گونه‌ای تغییر دهیم که گویی یک جعبه در گوشه‌ای از کالبدی سفید است که آشپزخانه و ناهارخوری در مجاورت تراس را در خود جای داده . جعبه‌ای سفید که درونش ترکبیست از ناهارخوری طوسی رنگ و آشپزخانه‌ای چوبی که تداعی حس خوب برای مادر مهراد بود. لاندری نیز طوری پشت آشپزخانه قرار گرفت که بر جعبه‌ی ما تاکید بیشتری شود.
مطبخ در واقع امتداد آشپزخانه است که به گوشه‌ای از تراس کشیده شده با جداره‌ی شیشه‌ای که هم دید و نور خوبی دارد و هم با تراس کار می‌کند. کانتر و سقف نورانی بالایش هم انگار بخش برش خورده‌ای از کالبد سفید فضاست.
به سراغ ورودی اصلی نیز با همین رویکرد رفتیم . پله، سقف و لبه‌ها را به گونه‌ای جفت و جور کردیم که انگار از درون کالبدی سفید رنگ کاویده شده است. درون این یکی نیز طوسی رنگ است اما اینجا در ترکیب با آجر. آجری که پدر مهراد بسیار دوست می‌داشت. همان حس و حال گذشته‌ای که به دنبالش بود، آجر دستی، راف و چینش سنتی. شومینه را هم درون همین مجموعه گنجاندیم با نیمکتی کوچک در کنار شعله‌ی آتش و گیاهانی که ردیف شده‌اند.
به این ترتیب فضاهایی که از دل زمینه‌ی سفید کاویده‌ایم، به گونه‌ای شاخص روبروی هم قرار‌گرفته‌اند و دیالوگی همیشگی و سیال را در محیط برقرار ساخته‌اند، دیالوگی که ساکنان را نیز به قرارگیری در موقعیت‌های فضایی متفاوت ترغیب می‌کند.
حالا نوبت مهراد بود. جعبه‌ای مستقل را هم به او اختصاص دادیم. موقعیت این جعبه به گونه‌ای است که در یک طرف آن محوریست که درب فرعی واحد را به درب دسترسی فضای سالن متصل می‌کند. در امتداد همین محور، کمدها و پنتری در دل دیوار جای گرفتند تا بیشنیه استفاده از فضا مهیا شود.
فضای اصلی سوییت در سوی دیگر این محور است که یک پنجره‌ی کوچک هم دارد؛ پنجره را هم از عرض و هم از ارتفاع تا جایی که می‌شد بزرگ کردیم و میز کار مهراد را هم در مجاورت آن نهادیم تا بتوان بیشترین بهره را از آفتاب برد. تخت‌خواب نیز در سوی دیگر میز کار قرار گرفت تا بهترین چیدمان به دست آید. مهراد سبز آبی را دوست داشت ، پس مثل باقی قسمت‌ها، هر جا که کالبد سفید را کاویدیم، سبز آبی از درونش بیرون زد.
از نگاه ما، واحدی به این وسعت به فضای نیمه‌بازی بیشتر از تراس موجود مجاور آشپزخانه احتیاج داشت، پس در امتداد همان تراس، ضلع جنوبی سالن را نیز یک تراس سرتاسری کردیم که به لطف پنجره‌ی بزرگش و دیواره‌های آجری، کارش را به درستی انجام داد.
معماری معاصر ایران: مسکونی
_______________________________________
نام پروژه: خانه ای برای دو نسل
عملکرد: مسکونی
دفتر طراحی: فضـــای فَـــــــرا تُـــــهی
معماران اصلی: نیـما میـرزا محمدی
همکاران طراحی: ملیکا میرمیران
مدیر پروژه و اجرا: نیـما میـرزا محمدی
سرپرست کارگاه: الهه سادات حسینی
کارفرما: محمد جعفر اخباری
نوع سازه: بتنی
نوع تاسیسات: فن کویل
نورپردازی: رونا
مدلسازی و رندرینگ: ملیکا میرمیران، شمیم پروانه، نگین اصانلو
ترسیمات: ملیکا میرمیران، شمیم پروانه
دیاگرام و گرافیک: رعنا سیاقی
آدرس پروژه: تهران، فرمانیه، آذرمینا، نسرین، پ 4
زیربنا: 330 مترمربع
تاریخ شروع و پایان ساخت: مرداد – اسفند 99
عکاس پروژه: محمد حسن اتفاق
وبسایت: www.supervoidspace.com
ایمیل: supervoidspace@gmail.com
اینستاگرام: nima_mirzamohamadi / @supervoidspace@
مدارک فنی
مطالب مرتبط
