برندهی جایزهی اوّل در بخش معماری داخلی فضاهای مسکونی
(مشترک با پروژهی آپارتمان شمارهی 17)
خانهی کارنِگی هیـل
گیسو و مژگان حریری (دفتر معماری حریری و حریری)
Carnegie Hill Residence
Gisue & Mojgan Hariri (HARIRI & HARIRI Architecture)
این پروژهی پارک اونیـو، نوسازیِ یک آپارتمان 250 متر مربّعی است که پیش از جنگ جهانی دوّم ساخته شده و در محلّهی زیبا و جذّاب کارنِگی هیل در منهتن واقع گردیده است.
معماریِ این ملک با کنار هم قرار دادن لِیاؤتِ کلاسیکِ سنّتیِ آپارتمانهای پیش از جنگ و صراحتِ مدرنیسم یک وضعیّت تعادل ایجاد کرده است.
با ورود به آپارتمان، با یک «گالـریِ» عریض و طویل مواجه میشوید که از شمال تا جنوب امتداد یافته و قسمتهای مختلف آپارتمان را به یکدیگر مربوط میسازد.
اتاق خوابهای خصوصی، که در امتداد دیوار غربیِ گالری قرار گرفتهاند و با درهایی از چوبِ وِنْگِیِ (Wenge wood) تیره با قابهای از کف تا سقف نشانهگذاری شدهاند، نهتنها ورودیِ فضاهای خصوصیِ پشتی را تعریف میکنند، بلکه برای شخصی که به طرف فضای نشیمن حرکت میکند، حسّ حرکت و ریتم، یا به بیانی دیگر یک «ضربآهنگ فضایی» ایجاد میکند. یک «دهلیـز» پشتِ یک صفحهی نیمهشفّاف، که با یک «صفحهی خمیده» از جنس چوبِ ونـگی تعریف شده است، پیش از ورود به فضای نشیمن، به یک فضای گُـذار تبدیل میشود.
این دهلیزْ فضاهای عمومیِ آپارتمان، مانند نشیمن، نهارخوری، کتابخانه، مطالعه، و آشپزخانه را به هم متّصـل میکند. ایدئولوژیِ مدرنیستی زندگی از طریق مفاهیم لایهبندی، استمرار و شفّافیّتِ فضا تبیین شده است.
فضاهای نشیمن، نهارخوری و کتابخانه، همگی از طریق لایـههای دیوارهای نیمـهشفّاف و پانل های کشویی به هم مربوط شده و از یکدیگر تفکیک میشوند. این دیوارها و پانلها نـهتنها امکان نفوذ نور طبیعی را به همهی فضاها از شرق و غرب فراهم میآورند، بلکه باعث خلق فضایی انعطافپذیر میشود که با تغییر آن هم امکـان سرگرمیِ گروههـای کوچک و صمیمی و هم امکان گسترش فضا برای اجتماعات و مراسم بزرگتر به وجود میآید.
انتخاب دقیق مواد و مبلمان به فضاها تجمّل و ظرافت و زیبایی میبخشد، در حالی که ترکیب آرام و منفرد فضا و لایههایش تجربهایست ساده و بیپیرایه. به لحاظ مفهـومی، دقیقاً همین تجـربهی زندگی بین «تضادهای ستایشآمیز» نیروی محرّک نهفته در پسِ طرّاحی این پروژه بوده است.
نام پروژه: خانهی کارنِگی هیل
طرّاح: گیسو و مژگان حریری
عکّاس: پاُل ؤارچل
محلِّ اجرا: ایالات متّحد، نیویورک، پارک اَوِنیو
زیربنا: 250 متر مربّع
تاریخ شروع و تکمیل پروژه: 2006-2004