داریوش بوربور فردی است چند رشته ای: آرشیتکت، شهرساز، طراح، مجسمه‌ ساز، نقاش، پژوهشگر و نویسنده. وی دوره آموزش ابتدائی خود را در ایران طی کرد و درسن سیزده سالگی (۱۳۲۶) بمنظور ادامه تحصیلات متوسطه عازم انگلستان شد. پس از دریافت دیپلم از دانشگاه کمبریج موفق به اخذ لیسانس آرشیتکتور (۱۳۳۰) و فوق لیسانس شهرسازی (۱۳۳۱) از دانشگاه لیورپول گردید؛ سپس راهی سوئیس شد و دکترای خود را (۱۳۳۳) در رشته معماری نقاط گرم و خشک زیر نظر استاد بنام فرانسوی پروفسور اوژن بودوئن (Eugène Beaudouin) از دانشگاه ژنو دریافت نمود. ضمن طی دوره دکترا، او با شهرساز مشهور سوئیسی پروفسور آرنولد اوشل  (Arnold Hoechel) و همچنین معماران نوآور فری و هونزیکر (Frei-Hunziker) در طراهی چند پروژه همکاری داشت، منجمله اولین بولینگ تمام اتوماتیک اروپا در مِرَن (Meyrin) و همچنین در بیروت لبنان.

در سال ۱۳۴۰ بنا به دعوت شرکت ساختمانی ایران راه، که در آن زمان بزرگترین شرکت ساختمانی ایران بود، با سمت معاونت مدیر فنی به ایران بازگشت. در سال ۱۳۴۲ دفتر مهندسی خود را با نام «مهندسین مشاور بوربور» راه اندازی نمود. با مدیریت و پشتکار وی، شرکت در مدت زمان کوتاهی تبدیل به یک موسسه بزرگ مهندسی مشاور شده و رشته‌های معماری، طراحی داخلی، شهرسازی، محیط زیست، مهندسی سازه، تأسیسات، برق، برآورد و متره را در داخل تشکیلات اداری خود بوجود آورد. مهندسین مشاور بوربور از تعداد زیادی مهندس مجرب داخلی و خارجی استفاده مینموده و هم‌ زمان دارای شعبات متعدد در شهرهای مختلف ایران بوده است. در سال ۱۳۵۵، موسسه «Sphere Iran» که شامل کنسرسیومی از چهار موسسه متخصص محیط زیست بود را تاُسیس نمود و پیشنهاد تدوین طرح جامع محیط زیست سرتاسری ایران را یک بار قبل از انقلاب و یک بار در سال ۱۳۹۵ به مقامات مربوطه ارائه نمود.

چند ماه قبل از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، ایشان جهت بنیانگذاری شرکت بین‌المللی به نام Borbor International Management Consultants عازم پاریس فرانسه گردید. فعالیتهای این شرکت ارائه خدمات مشاوره مدیریت مهندسی و اطلاع رسانی فنی در امور ساختمانی بود. شش سال بعد (۱۳۶۳)، راهی لس آنجلس کالیفرنیا شد و به کار مشاوره معماری ادامه داد، ضمن اینکه به پژوهش‌های ایرانشناسی نیز پرداخت.

وی در سال ۱۳۷۰ به ایران بازمی‌گردد و «پژوهشکده و کتابخانه مطالعات ایرانشناسی» را بصورت مؤسسه خصوصی مستقل غیردولتی و با تأکید خاص بر تحقیقات در رشته‌های بکر و نو، تاسیس می‌نماید.

از بدو شروع به کار حرفه‌ای، سبک نوین معماری چشمگیر داریوش بوربور مورد توجه صاحب نظران اثر گذار بین‌المللی قرار گرفت: آنتونی کرافت (Anthony Krafft)، تحلیلگر معروف معماری سوئیسی، از او به عنوان «یکی از پیشگامان معماری مدرن که احتمالاً درراستای بوجود آوردن سبک معماری قرن بیستم ایرانی است» نام برد. همچنین میشل راگون (Michel Ragon) نویسنده برجسته هنر و معماری فرانسوی (۱۳۵۲) از او بعنوان «معمار در جستجوی سبک معماری مدرن ایرانی» سخن گفت. او مبتکر حجم ها وفرمهای منحنی با خطوط آزاد بوده و بیش از هر آرشیتکت همزمان خود بر سبک معماری نوین ایران اثرگذاشته است. پس از گذ شت نیم قرن از اولین اثر معماری وی در ایران (۱۳۴۱)، طرحهای ابتکاری اوهمواره تازه و دلپسند میباشد.

عکس از شهریار خانی‌زاد

برخی از آثار معماری وی شامل موارد زیر است:
فرودگاه قدیم شیراز (۱۳۴۱)
ساختمانهای جنبی فرودگاه مهرآباد (۱۳۴۲) هر دو با همکاری مهندسین مشاور براین کوهون (Brian Colquhoun)، انگلستان
قصر یخ، تهران (۱۳۴۶)
ساختمان های جنبی شرکت نفت ایران ـ پان امریکن، جزیره خارک (۱۳۴۷)
نماد، مشهد (۱۳۵۰، تخریب در سال ۱۳۸۹)
ساختمان های جنبی شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران ، بندر ماه شهر (۱۳۵۵)
موزه وکتاب خانه آستان قدس رضوی، مشهد (۱۳۵۶)
ساختمان های جنبی شرکت ملی گاز ایران، سرخس (۱۳۵۷)
بازار رضا، مشهد (۱۳۵۷)
مجموعه مسکونی شامل ۲۰۰۰ آپارتمان با استفاده از حرارت خورشیدی، مشهد (۱۳۵۷) و تعدادی خانه با نو آوری های مدرن.

به دلیل تجارب علمی وحرفه ای، وی به عضویت جوامع مختلف داخلی و جهانی انتخاب شده است، میتوان از آن جمله:
عضویت در جامعه مهندسین سوییس (S.I.A.) ۱۳۴۱
انجمن شهرسازان بریتانیا (AMTPI) ۱۳۴۲
انجمن سلطنتی شهرسازان انگلستان  (FRTPI) ۱۳۵۲
عضویت در هیئت مدیره جامعه مهندسین مشاور معمار ایران، ۱۳۵۳
عضویت در هیئت مدیره سندیکای مهندسین مشاور معمار، ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۶
انجمن شهرسازان فرانسه (SFU) ۱۳۶۳اشاره نمود.

داریوش بوربور برنده جوایزمهم داخلی و خارجی می‌باشد، منجمله:
جایزه بین‌المللی مرکور طلا (Gold Mercury International Award) از ایتالیا، ۱۳۵۴
عطیه ویژه جهت طراحی و نظارت در ساخت مجموعه تجاری بازار رضا در مشهد، ۱۳۵۶
جایزه پنجاه آرشیتکت برجسته جهان (Fifty Outstanding Achitects of the World) در دومین همایش و نمایشگاه بین الملی آثار معماران برجسته دنیا در بلگراد، ۱۳۶۷.

وی نگارنده بیش از: یکصد و چهل مقاله و سخنرانی در مراکز علمی و دانشگاهی بین المللی میباشد. به عنوان پژوهشگر و نویسنده، مقالات معماری، شهرسازی وایران شناسی او در معتبرترین نشریات علمی، فنی و دانشگاهی آسیا، اروپا وآمریکا به چاپ رسیده است، منجمله :
مجموعه هائی از قبیل: «دانشنامه بین المللی شهرسازی»
«دانشنامه بین المللی ایرانیکا» و «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی»

به عنوان کارشناس، همواره مورد مخاطبه و مصاحبه تخصصی مجامع ارتباط جمعی  جهانی قرار داشته است. آثار معماری و شهرسازی او در مجلات و کتاب های متعدد در سراسر جهان به چاپ در آمده، منجمله:

The Architectural Review, UK
Architecture Formes et Fonctions
Architecture Contemporaine, Suisse
Encyclopedia of Urban Planning, U.S.A.

instagram: dariushborbor 
website: wwwdariushborbor.com