بوتیک هتل سنگ سیاه اثر علی سوداگران، نازنین کازرونیان، محمد‌امين نجابت

هشتمین ساختمان سال ایران، 1403، بخش عمومی

Sang-e-Siah Boutique Hotel

The 8th building of the year, 2024

هیئت داوران هشتمین دوره ساختمان سال ایران، 1403

دکتر عبدالرضا محسنی، خانم مهندس ساناز افتخارزاده، دکتر وحید قبادیان، دکتر جلیل موسوی، مهندس افشین خسرویان، مهندس سینا احمدی و مهندس امیر قاسم‌پور

بوتیک هتل سنگ سیاه، شیراز

پروژه با موضوع احداث اقامتگاه سنتي در بافت تاریخی شیراز محله سنگ سیاه، مابین و در همسایگی پنج بنای ثبت ملی از دوره‌های تاریخی ایلخانی، زندیه، قاجاریه و پهلوی تعریف گردید. در سال‌های گذشته پروژه‌هایی برای احیای بافت براساس استراتژی تخریب و تجمیع شکل گرفته که با حذف بناهای ریزدانه، حذف گذرها، تعریف پروژه‌های درشت مقیاس و خیابان‌کشی‌ها به تدریج باعث از بين رفتن تناسبات پرها و خالی‌ها، نظام هندسی و ارتباطی گذرها و ساختار بخش قابل توجهی از بافت تاریخی گرديده است.

این پروژه تلاشی در جهت تجربه نوسازی و ارائه راهكاري برای تسری آن در بافت است به گونه‌ای که موجب تغییر ساختار اجتماعی و فرهنگی گردد و مولد زندگی دوباره باشد. اما مشكل اصلي در نوسازي بافت، مقابله با الگوهاي شبه‌تاريخي مورد نظر ارگان‌های تصميم گيرنده است كه با كدهايي و تزئيناتي چشم آشنا به دنبال ساخت بدلي از روی اصل هستند. ما تلاش کردیم پروژه درگیر كدها و موتيف‌هاي رایج نگردد و در مسیر باززنده‌سازی بافت، راهبرد تسری پلاک به پلاکِ (ریزوم‌وار) زندگی در پیکر بافت را پیشنهاد دهد.

به جای تجمیع پلاك‌ها و تعریف یک مجموعه بزرگ مقیاس به پیش‌بینی الحاق بناها فکر کردیم و با وجود منابع مالی محدود، و عدم امکان تملک یکباره، طراحی را با یک هسته اولیه آغاز و پیش‌بینی گسترش به پلاك‌های مجاور و در نهایت سرایت آن به بافت را برنامه‌ریزی نمودیم. در طول ساخت هسته اولیه، دو پلاك مجاور براساس پیش‌بینی‌های ابتدایی تملک شد که هم اکنون در حال ساخت است و چند پلاك دیگر در مرحله تملک و طراحی است. اتخاذ تصمیم الحاق به جای تجمیع اجازه زنده بودن پروژه را تا همیشه مهیا می‌سازد، ریزدانه‌ها با همان موقعیت و تناسبات به مجموعه‌هایی بزرگتر برای عملکردهایی متفاوت متصل می‌شوند و گذرهایی در ترازهایی متفاوت شبکه ارتباطی بیرونی را در درون بازتولید می نمایند.

تسری زندگی  به صورت پلاک به پلاک، پیشنهادی است برای باززنده سازی بافت تاریخي، اما همیشه به صورت ناتمام باقی خواهد ماند. ناتمام با تمایل نهان و مدام برای گسترش. این پروژه در مسیر انتشار ریزوموار خود، هرجا بنایی ارزشمند می یابد، مرمت و احیا می‌کند و هرجا بنایی فاقد ارزش‌های نگهداری و یا قطعه زمینی می‌یابد، بنایی در تعامل با بافت، با درك تناسبات، هندسه و پر و خالی توده‌ها، طراحی و احداث خواهد کرد و تلاش می‌کند همچون بناهای تاریخی پیرامون که نماینده فن‌آوری و نیازهای دوران خود بوده‌اند در پیوند با بستر، معرف عصر خود باشد.

ساختمان سال 

_______________________________________

نام پروژه: بوتیک هتل سنگ سیاه، شیراز
معماران اصلی: علی سوداگران، نازنین کازرونیان، محمد‌امين نجابت
محل اجرا: بافت تاریخی شیراز، محله سنگ سیاه
کارفرما: نازنين كازرونيان ، محمدامین نجابت
همكاران: محمد‌امین شاهوار، حنیف حق‌طلب، سلمان شورانگیز، شقایق نجاتی، نوشین حیدرجان، محبوبه کوهپایه، صدف اردوبادی، طناز فرهمندفر، سوگل سلیمانی، پگاه اسماعیل‌نژاد
سازه: سلمان رستمی، حسن ظریفکار
تأسیسات: سید مهدی علویان
سرپرست كارگاه: ابراهیم مظفریان
نظارت كارگاه: پويا معدني، محمد جواد رضایی
گرافيک: سمانه متقی‌پيشه
عكاس: نويد عطروش
زیربنای هسته اولیه: ١٢٨٠ متر‌مربع
مساحت عرصه اوليه:٥٦٠ متر‌مربع

Sang-e-Siah Boutique Hotel

The 8th building of the year, 2024

This project was defined with the subject of creating a traditional residence in the historical context of Shiraz, Sang-e-Siah neighborhood, between five National Registered Buildings from Ilkhani, Zandeih, Qajar and Pahlavi historical periods. In recent years, context rehabilitation projects have been developed based on the demolition and aggregation strategy, which gradually eliminate the proportions of void and mass, the geometric and communication system of passages and the structure of a significant part of historical context by eliminating fine-grained structures and passages, defining large-scale projects and constructing streets.

 This project is an attempt to experience rehabilitation and provide a way to spread it in the historical context so that it changes the social and cultural structure and generates the new life. But the main problem in rehabilitation of historical context is to deal with the pseudo-historical patterns desired by decision-making organization that are trying to make an imitation of the original with codes and ornaments which are familiar to our eyes. We tried not to involve the project in common codes and motifs to propose a strategy for spreading block to block of life into the context in the direction of rehabilitation of historical context.

Instead of aggregating the urban plots and defining a largescale mass, we thought of predicting the incorporation of the building, and despite limited financial resources, and the impossibility of possess all at once, we started the design with an initial core and predicted its expansion to adjacent plots and eventually its spread to the context. During the construction of the initial core, two adjacent urban plots were acquired based on primitive predictions, which are currently under construction, and several other urban plots are in the phase of possession. Deciding incorporation rather than aggregation will allow the project to live forever, the fine-grained structures are connected to larger mass for different functions with the same position and proportions and passages at different levels reproduce the external communication network inside. Extending life from block to block is a suggestion for reviving the historical context, but it will always remain unfinished with a hidden and constant desire to expand.

Wherever it finds a valuable structure, rehabilitates it, and wherever it finds a structure with no maintenance values or an urban land plot, it design and construct a building which is in interact with the context, perception the proportions, geometry and void and mass and tries to represent its era, like the surrounding historical monuments that represented the technology and needs of their time in connection with the context.

Building of the year

_______________________________________

Project name: SANG-E-SIAH BOUTIQUE HOTEL, SHIRAZ
Architects: ALI SODAGARAN, NAZANIN KAZROONIAN, MOHAMMAD AMIN NEJABAT
Client:  Ali Sodagaran, Nazanin Kazeroonian, Mohammad Amin Nejabat
Design team: M.Shahvar, H.Haghtalab, Salman.Shoorangiz, Sh.Nejati, N.Heydarjan, M.Koohpaye,S.Ordoobadi, T.Farahmandfar, S.Soleymani, P.Esmailnejad.
Supervision: Ebrahim Mozafarian, Salman Rostami, Hasan Zarifkar
Structure: Salman Rostami, Hasan Zarifkar
Mechanical: S.Mehdi Alavian
Graphic: Samaneh Motaghipishe
Photo: Navid Atrvash
Total built area: 1280 square meter
Area: 560 square meter