دیوید هیوننبرگ، مدیر کتابخانه‌­ی پیوریا می‌­گوید: «از روز اول از ما حمایت کردند (…) اهالی این منطقه 10 سال بود که فقط یک کتابخانه‌ی دبیرستان را در اختیار داشتند ما هم فکر کردیم لیاقتشان خیلی بیشتر از اینهاست و تمام تلاش­مان را کردیم».
پروژه را به تیم طراحی محول کردند و سایت را به دست آنها سپردند. سایت پروژه یک زباله‌­دانی به وسعت 16,200 متر مربع بود که هنوز شکل­گیری و طراحی آن تکمیل نشده بود معماران تصمیم گرفتند که برای سایتِ مجاور کتابخانه یک پارک طراحی کنند که با در نظر گرفتن نقاط مرجعی که در سایت موجود بود، زحمت زیادی برای معماران نداشت. جیمز ریچارد، مدیر شرکت، اینطور توضیح می­‌دهد: «ما با یک تکه بیابان لُخت مواجه شدیم… یک پروژه‌­ی طراحی و ساخت که هزینه‌­بر و برای ساخت، خیلی حساس بود».
دست آخر، شرکت ریچارد+باؤئر یک ساختمان اقتصادی و شاخص طراحی کرد: بنای کوتاهی شامل سه میله‌­ی پوشیده از شیشه و بتن. در سمت شمال، اسلب‌های خودایستا در ابعاد 3/4×7/3 متر و با فاصله‌­ی یکی دو متر از هم، چشم­‌انداز کلی را ایجاد می‌­کنند. برعکس، در سمت جنوب که متوجه جاده و یک منطقه­‌ی وسیع زه‌­کشی‌­شده است، پانل‌هایی قرار دارند که محکم به یکدیگر چفت شده‌­اند. همه‌­ی اسلب‌ها، سطحِ پرداخت­‌خورده دارند؛ یک نوع دستکاری هوشمندانه­ در مصالح روزمره و عادی.

مهم‌ترین مشخصه­‌ی کتابخانه، سقف موجدار آن است که اندکی از دیوارهای خارجی بیرون می‌­زند. این سقف شامل سه بخش است: دو سطح مواج که توسط ستون‌های فولادی و معلقِ بالای میله‌­های خارجی حمل می­‌شود و یک سقف تخت، که با دیوارهای آجری و بتنی حمل می‌­شود و میله‌­ی مرکزی را پوشانده و تجهیزات مکانیکی را هم در خود جای داده است. فرم مواج سقف با الهام از دریاچه‌­ای‌که در آن نزدیکی‌هاست، شکل گرفته است. همین مضمون «دریایی» در دیگر نقاط ساختمان هم به چشم می‌­آید و جلب نظر می‌­کند؛ از جمله سوراخ‌هایی مثل پنجره‌­های کشتی که هم در سقف و هم در اسلب‌های بتنی به چشم می­‌آیند. طراحان مجموعه در کل بنا از شیشه‌­ی آبی‌­رنگ هم استفاده کرده‌­اند. ریچارد متذکر می‌­شود که پالت سرد کتابخانه که به رنگ زغالی و لاجوردی‌ست، با روند معمولی که شرکت ریچارد+باؤئر در پیش می‌­گیرد، فاصله دارد و می‌­گوید: «این پالت، خیلی با پالت سنتی جنوب‌غربیِ ما فرق دارد».
لی­‌اوتِ ساختمان نسبتاً فاقد پیچیدگی‌­ست. یک ورودی اصلیِ عقب­‌نشسته دارد که به حجم اصلی کتابخانه منتهی می­‌شود و بازدیدکنندگان در آنجا با تازه‌­های کتاب، بخش کامپیوتر و در نهایت، با یک بخش نوجوانان مواجه می­‌شوند. بخش جنوبی مربوط به بزرگسالان است و اتاق‌های چندمنظوره دارد، در حالی که بخش کودکان و بخش‌های اداری، شمال ساختمان را به خود اختصاص داده­‌اند. حیاط­‌های مسقف مکان دلپذیری برای استراحت ایجاد کرده‌­اند.
تجهیزات کتابخانه به دلیل وجود صندلی‌های راحتیِ نشیمن و نقاشی‌های گستاخانه‌ی خود، محیط خوشگذرانی دارد. چندین عنصر «سبز» و دوستدار محیط زیست هم در آن به چشم می‌­آید و گواهینامه‌­ی LEED نقره­ایِ آن در دست تهیه است.
هیوننبرگ می­‌گوید که خانه‌­ی جدید کتابخانه با سیلی از مشتریان جدید مواجه شده است. رفت‌­و­آمد آن رشد 108 درصدی داشته و هر ماه هزاران مشتری جدید به کتابخانه مراجعه می­‌کنند. او می‌­گوید: «تاکنون حتا یک اعتراض و ایراد هم نشنیده‌­ام، حتا از آدم‌هایی که معماری معاصر را دوست ندارند». اما یک نکته‌­ی منفی وجود دارد: دوره‌­ی تعطیل کتابخانه، گسترش پروژه­‌های دیگر را دست‌خوش رکود ساخته و معلوم نیست که احداث پارک چه موقع شروع خواهد شد.
در حال حاضر، کتابخانه در مجاورت سایتی افسرده و برهوت­ قرار گرفته است. اما به‌­رغم چشم­‌انداز بی‌­فروغش، کتابخانه‌­ی سان‌رایز ماؤنتین بنای خیره‌­کننده‌­ای­ست که نقشی حیاتی در یک جامعه‌­ی شکوفا بر عهده گرفته است. شرکت ریچارد+باؤئر توانسته جواهر شهری دیگری در دره­‌ی رو به رشدِ خورشید خلق کند.

مدارک فنی