هتل آپازیت هاؤس
طراحی از کنگو کوما
پکن، چین، 2008 

Opposite House hotel
Designed by kengo kuma
Beijing, China, 2008

معماری معاصر جهان:  هتل

__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

هتل آپازیت هاؤس (به معنای «نقطه‌ی مقابل خانه») اولین پروژه از مجموعه‌ی هتل­های سؤایر (Swire Hotels) است که در دهکده‌ی سان‌لیتون پکن ساخته شده است. کار طراحی این پروژه را معمار آوانگارد ژاپنی، کنگو کوما بر عهده داشت. حالا این هتل با پلان باز و فضای خاصش که نمود سبک زندگی پایتخت است، به مقصدی سرزنده و پرجنب‌وجوش تبدیل شده که دارای فروشگاه­ها، فضاهای غذاخوری و انواع فضاهای سرگرمی و تفریحی است. طراحی، متأثر از محیط‌ها و پیاده‌راه‌های محله‌ی هوتونگ و حاصلِ ادغام گذشته و سنت با حال و هوای کلان‌شهرهای امروزی است.
آنطور که از اسمش پیداست، اینجا همان جایی‌ست که رو به روی خانه قرار دارد. در واقع طرح، مشتق از مهمان‌خانه‌های قدیمی‌ست که سابقاً در سوی دیگر حیاط و رو به روی بنای اصلی خانه ساخته می‌شدند.
هنگام وارد شدن به ساختمان از دیواری شیشه‌ای به رنگ سبز زمردی عبور می‌کنید که کوما برای ایجاد حس آرامش آن را اینطور و به این رنگ طراحی کرد. این طرح ریشه در پارتیشن‌های مشبک چوبی در سبک کلاسیک چینی دارد و برای بازتاب فعالیت‌های جاری در خیابان و فضای بیرون از هتلْ عالی عمل می‌کند. وقتی داخل می‌شوید، نمای سبزرنگ مانند یک پرده‌ی لطیف است و هنگامی که آتریوم گسترده‌ی هتل تصویری تار و مبهم از حرکت افراد داخل را به بیرون منعکس می‌کند، احساس داشتن حریمی امن و راحت شما را احاطه می‌کند؛ حریمی در دل بیشه‌زار.
همان‌طور که مارسل دوشان برای مونالیزا سبیل گذاشت تا سنت را با جزئیات منحصربه‌فرد خودش ترکیب کند، اینجا هم هدف، ساختارشکنی در این بافت سنتی‌ست؛ این بار به این شکل که فرم‌ها به شکل پیکسل درآیند و رنگ‌ها تصادفی انتخاب شوند تا این بازی انعکاس‌ها و بازتاب‌ها و هم‌پوشانی رنگ‌ها روی این نمای کاملاً محصور با پنجره‌هایی که باز نمی‌شوند، بازی چشمی جذاب و سرگرم‌کننده‌ای برای کاربرانش باشد؛ یک تجربه‌ی ناب از نور و فضا که از روشنایی صبح تا تاریکی شب، ظاهر مجلل فضای داخل را به بازی می‌گیرد. به هر حال، هر چه باشد، یکی از اصلی‌ترین عناصر طراحی همین بازی رنگ و نورهای طبیعی و مصنوعی بوده‌اند. در طراحی هتل، هدف، بیرون کشیدن 5 فضای مجزا و در عین حال مرتبط با هم، از دل این ساختمان غارمانند بود. متريال‌های مختلفی که استفاده شده‌اند، با هریک از 5 عنصر اصلی تداعی می‌شوند و کاملاً تمایز و جدا بودن را مشخص می‌کنند و شامل جریان‌های رونده‌ی آب، چوب بامبو، الگوی برگ‌های زیتون، درهایی از جنس برنز، پرده‌های فلزی، سطوح بتنی و لوسترهایی با طرح کلاسیک است که به طور پیچیده در طرحی امروزی کنار هم نشسته‌اند.
هتل دارای 99 اتاق است که بسیار زیبا و امروزی طراحی شده‌اند و تنوع مساحتی بین 45 تا 190 متر مربع دارند. بیشتر اتاق‌ها بالای 70 متر مربع هستند و با این حساب جزو فضاهای وسیع در این شهر محسوب می‌شوند. اتاق‌های مهمان طرحی ساده و معمولاً پلانی باز دارند و از کف اتاق‌ها که از چوب بلوط است گرفته تا مبلمان و حمام، رگه‌هایی از سبک طراحی و چیدمان چینی دارند و حس بودن در خانه را برای مهمانان ایجاد می‌کنند. در اتاق‌ها و پلان هتل با مفاهیم پنهان و آشکار بازی شده تا در عین سادگی و گسترده بودن، حریم و کنج‌های دور از دید را داشته باشد و فضاهای عمومی، سرشار از هیجان بودن در جمع باشند.
استخری که با پوشش فولاد ضدزنگ طراحی شده، هم نور طبیعی را به طرز شاعرانه‌ای بازتاب می‌دهد و هم نور تند نورپردازی فیبراپتیکی را. درست کنار استخر، دو اتاق تخصصی ماساژ درمانیِ یک و دونفره قرار دارد و پیرامون استخر را دستگاه‌های بدنسازی فرا گرفته‌اند. اما شاید 6 رستوران و سرویس نوشیدنی‌های هتل بیش از هر فضای دیگری شما را شگفت‌زده کنند. این فضاهای غذاخوری بر اساس کانسپتی از رستوران‌دار اهل شانگهای، دیوید لایرز، شکل گرفته‌اند.
یک گالری معاصر در فضای عمومی ساختمان قرار دارد که آثار هنری هنرمندان چینیِ مستقر در چین، هنگ‌کنگ، استرالیا و انگلستان را نمایش می‌دهد و مهمانان می‌توانند از آن بازدید کنند؛ مجموعه‌ی جذابی از هنر مدرن که با حال و هوای هتل هم به‌شدت سازگار است.
این هتل نقدهای مثبت فراوانی به همراه داشته که عموماً به تحسین دقت و حساسیت‌های طراح به جزئیات و موفقیت درخلق مکانی مجلل و سرشار از آسایش پرداخته‌اند. با این پشتکار در ساخت اولین هتل، پیش‌بینی می‌شود تا هتل‌های دیگر از مجموعه‌ی هتل­های سؤایر هم مورد استقبال و تحسین قرار گیرد.

مدارک فنی