موزه‌ی فردریک آر. وایسمَن
Frederick R. Weisman Museum
ترجمه‌ی حمید خداپناهی
سایت موزه از شمال محدود است به پل ؤاشینگتن اوِنْیو، از شرق به میدان یادبود کافمن، از جنوب به کامشتات هأل، و از غرب به جاده‌ی ایست ریوِر، و همچنین به رود می‌سی‌سی‌پی و خط افق فراسوی آن مشرف می‌باشد. دسترسی با اتومبیل به رمپ پارکینگ جدید تنها محدود می‌شود به جاده‌ی ایست ریور، در حالی که به طبقه‌ی اصلی موزه می‌توان از پل عابری که پل خیابان ؤاشینگتن را به میدان یادبود کافمن مرتبط می‌کند، وارد شد. الحاق این پل جدید به عنوان قسمتی از ترکیب معماری در خدمت تقویت نقش موزه به عنوان امری تفکیک‌ناپذیر از تجربه‌ی پردیس موزه است و از طریق حضور معماری جذاب آن و همچنین موقعیت استراتژیک آن، باعث خلق آگاهی دوچندان از مجموعه و منابع موزه می‌شود.
برنامه‌ی پروژه با توجه به اینکه سایت از دو مسیر قابل دسترسی است، در چهار طبقه توزیع شده. در پایین‌ترین طبقه، آسانسور مخصوص حمل بار، انبار آثار هنری، یک قاب‌سازی، و اتاق تأسیسات قرار دارند و در طبقه‌ی بعدی کارگاه نجّاری و انبار عمومی. بالاترین طبقه، به دفاتر اداری و تأسیساتِ الکتریکی/ مکانیکی گالری‌ها اختصاص یافته است. در طبقه‌ی اصلی، فضاهای گالری‌ها، که خودِ کلکسیون وایسمن را هم شامل می‌شود، به صورت حجمی مستطیلی در کنج جنوب شرقی واقع شده‌اند. یک منبع نور سقفی، نور طبیعی را در فضاهای گذار بین اتاق‌ها تأمین می‌کند.
در نمای جلویی ساختمان در امتداد معبر/ پل ارتباطی، پنجرهایی با شیشه‌ی یک‌تکه قرار گرفته‌اند، که نمایی جذاب از فضای داخلی موزه را برای عابرین پیاده به نمایش می‌گذارند. از معبر/ پل امکان دسترسی به ورودی اصلی موزه وجود دارد که هوابند دارد و هم یک لابی آسانسور که طبقه‌ی اصلی را قادر می‌سازد به شکلی کاملاً مستقل از بقیه‌ی ساختمان عمل کند. در مرکز این طبقه یک سالن سخنرانی با گنجایش 1500 نفر برای نمایش سمعی بصری وجود دارد. درهای کشوییِ بزرگ در دیوار غربی این سالن، ورود مستقیم به لابی موزه‌ی مجاور را برای مراسم و رویدادهای خاص ممکن می‌سازد و در عین حال امکان رفت و آمد پیوسته و ورود به قسمت جنوبی گالری‌ها و نیز نماهایی به رود می سی‌سی‌پی را را فراهم می‌کند. از سمت غرب که نگاه کنیم، نمای موزه دارای وجوهی است که منظره‌های مختلفی از بالا و پایین رود را نشان می‌دهد. یک سازه‌ی برج‌مانند از محوطه‌ی بارگیری که بیرون جاده‌ی ایست ریور قرار گرفته سر بیرون آورده و گویی برای هندسه‌ی مواج نما به عنوان لنگرگاه عمل می‌کند. از جانب پل عابر که نگاه کنیم، در نمای شمالیْ فلزِّ رنگ‌خورده با فولاد ضدّ زنگ ترکیب شده، در حالی که لابیِ در معرضِ دیدِ موزه و کل نمای غربی با فولادِ ضدّ زنگِ فرزکاری‌شده، پرداخت شده است.
مطالب مرتبط
