مصالح، محرمیت و استمرار ایدئولوژی در معماری، بررسی شش اثر از کوئیچی کیمورا، تحریریه‌ی هنر‌معماری

توسعه‌‌ی لبه‌ی اندیشه در تاریخ معماری جهان محدود به یک منطقه یا اقلیم نبوده و هندسه‌ی قدرت در معماری جهان همواره در حال تغییر و تحول است. اگر روزگاری، خاورمیانه مهد دانش و اندیشه‌ی جهانی بود، در روزگاری دیگر، اروپا این بار را بر دوش می‌کشید و در روزگار ما، این مردمان آمریکای جنوبی و شرق آسیا هستند که با طرح مبانی نظری نو، جهان را به پیش می‌برند. هنر‌‌معماری در تابستان 1394 و در شماره‌ی 37 خود، با دفتر میلیمتر از هنگ‌کنگ به پای صحبت نشست و سپس کارهایی از این دفتر که بیشتر در شرق آسیا مشغول به طراحی است، معرفی و تحلیل شدند. در ادامه ی این روند، در این شماره قصد داریم آثار یکی از دفاتر مطرح در کشور ژاپن را بررسی کرده و به بوته ی نقد و تحلیل بگذاریم.
کشور ژاپن را می‌توان به عنوان بهترین نمونه و مرکز تجمع برترین‌های معماری مینیمال جهان نام برد؛ معماری ای که با شرایط سرزمینی و فکری آنان نیز تطابق زیادی دارد. بسیاری از دفاتر شناخته شده در عرصه ی کمینه‌گرایی، با بهترین نمونه‌های خود در ژاپن به رقابت با یکدیگر می‌پردازند. کوئیچی کیمورا (Kouichi Kimura) یکی از اصلی‌ترین طراحان بناهای مسکونی با رویکرد مینیمال در ژاپن است. او که بیشتر این بناها را در زادگاهش، یعنی ایالت شیگا (Shiga) ساخته، در طراحی‌هایش تحت تأثیر معمار مطرح ایتالیایی، کارلو اسکارپا (Carlo Scarpa) قرار دارد؛ کسی که عمده‌ی شهرتش به دلیل توانایی در یکپارچه کردن فضای درونی و بیرونی، از طریق بکارگیری شیشه در ساختمان می‌باشد. کیمورا نیز از این روش الگو گرفته و همان‌طور که در بسیاری از کارهای او دیده می‌شود، تلاش دارد تا در عین محفوظ نگه داشتن فضای داخلی بنا، آن را به فضای سایت پیوند زند. در ادامه، برخی از آثار او را که بیان متفاوت تری در پیش داشته اند و به قولی، نقاط عطفی برای کار وی محسوب می شوند، نقد و تحلیل می کنیم.