شرکت معماری حریری و حریری، یکی از پیش‌روترین شرکت‌های معماری در جهان، به سال 1986 به توسّط گیسو و مژگان حریری، دو خواهر ایرانی‌­الاصل مقیم ایالات متّحد، در شهر نیویورک، تأسیس شد. فعّالیّت‌های این شرکت، که به پژوهش و اجرای ایده­‌های نو اختصاص دارد، بارها در موزه‌­ها، گالری‌ها و نهادهای معتبر بین­‌المللی، از جمله موزه­‌ی ملّی ساختمان، موزه­‌ی هُنر مدرن، موزه­‌ی معماری آلمان و موزه‌­ی هُنر بارسلون به نمایش در آمده است. چندی پیش طرح ارائه شده­‌ی آنها برای دهکدی اُلمپیک 2012 به دریافت جایزه نائل آمد، و نیز به عنوان یکی از فینالیست‌های مسابقه‌­ی 200 میلیون دلاری طرح جامع دهکده‌­ی سینت مارک در تورنتوی کانادا برگزیده شد.
پروژه‌­های حریری و حریری بواسطه­‌ی ادغام تکنولوژی دیجیتال، استفاده‌­ی نوآورانه از مواد و مصالح، حسِّ درک فضا و چارچوب‌های اجتماعی متمایز می‌­شوند. برداشت اصیل آنها از مقوله­‌های «نور و فضا» و کاوش‌های فلسفی­‌شان درباره‌­ی «جوهره­‌ی هستی» ره‌یافت اصلی آنها در همه­‌ی آثارشان به شمار می‌­رود.
این پروژه‌­ی پارک اونیـو، نوسازیِ یک آپارتمان 250 متر مربّعی است که پیش از جنگ جهانی دوّم ساخته شده و در محلّه­‌ی زیبا و جذّاب کارنِگی هیل در منهتن واقع گردیده است.
معماریِ این ملک با کنار هم قرار دادن لِی­‌اؤتِ کلاسیکِ سنّتیِ آپارتمان‌های پیش از جنگ و صراحتِ مدرنیسم یک وضعیّت تعادل ایجاد کرده است.
با ورود به آپارتمان، با یک «گالـریِ» عریض و طویل مواجه می­‌شوید که از شمال تا جنوب امتداد یافته و قسمت‌های مختلف آپارتمان را به یکدیگر مربوط می‌­سازد.
اتاق خواب‌های خصوصی، که در امتداد دیوار غربیِ گالری قرار گرفته‌­اند و با درهایی از چوبِ وِنْگِیِ (Wenge wood) تیره با قاب‌های از کف تا سقف نشانه­‌گذاری شده­‌اند، نه­‌تنها ورودیِ فضاهای خصوصیِ پشتی را تعریف می­‌کنند، بلکه برای شخصی که به طرف فضای نشیمن حرکت می‌­کند، حسّ حرکت و ریتم، یا به بیانی دیگر یک «ضرب‌آهنگ فضایی» ایجاد می‌­کند. یک «دهلیـز» پشتِ یک صفحه­‌ی نیمه‌­شفّاف، که با یک «صفحه­‌ی خمیده» از جنس چوبِ ونـگی تعریف شده است، پیش از ورود به فضای نشیمن، به یک فضای گُـذار تبدیل می‌­شود.
این دهلیزْ فضاهای عمومیِ آپارتمان مانند نشیمن، نهارخوری، کتابخانه، مطالعه، و آشپزخانه را به هم متّصـل می‌­کند. ایدئولوژیِ مدرنیستی زندگی از طریق مفاهیم لایه­‌بندی، استمرار و شفّافیّتِ فضا تبیین شده است.
فضاهای نشیمن، نهارخوری و کتابخانه، همگی از طریق لایـه‌­های دیوارهای نیمـه‌­شفّاف و پانل‌های کشویی به هم مربوط شده و از یکدیگر تفکیک می­‌شوند. این دیوارها و پانل‌ها نـه­‌تنها امکان نفوذ نور طبیعی را به همه­‌ی فضاها از شرق و غرب فراهم می‌­آورند، بلکه باعث خلق فضایی انعطاف­‌پذیر می­‌شود که با تغییر آن هم امکـان سرگرمیِ گروه‌­هـای کوچک و صمیمی و هم امکان گسترش فضا برای اجتماعات و مراسم بزرگتر به وجود می­‌آید.
انتخاب دقیق مواد و مبلمان به فضاها تجمّل و ظرافت و زیبایی می­‌بخشد، در حالی که ترکیب آرام و منفرد فضا و لایه‌­هایش تجربه­‌ای­ست ساده و بی‌­پیرایه. به لحاظ مفهـومی، دقیقاً همین تجـربه­‌ی زندگی بین «تضادهای ستایش­‌آمیز» نیروی محرّک نهفته در پسِ طرّاحی این پروژه بوده است.

معماری معاصر ایران :مسکونی، طراحی داخلی

____________________________________          

نام پروژه: خانه­‌ی کارنِگی هیـل
معماری و طرّاحی داخلی: از گیسو و مژگان حریری
موقعیت پروژه: پارک اونیـو، نیویورک، ایالات متّحد، 2006-2004
ترجمه‌­ی: حمید خُداپناهی