بازسازی یک واحد دوبلکس قدیمی
طراحی از شرکت معماری اِی-سِه‌رو
عکاسی از لوییس اچ.سِگوویا
مادرید، اسپانیا

Duplex Apartment Redecoration
Design by A-Cero
Photography by Luis H. Segovia
Madrid, Spain

معماری معاصر جهان: طراحی داخلی، مسکونی

____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

بازسازی آپارتمان دوبلکسی که در یک ساختمان مسکونی سی‌ساله با بافت قدیمی و کهنه در منطقه‌ی گالیسیای مادرید قرار داشت، یک دگرگونی کامل بود. آپارتمان مذکور، که معماری نمادینِ دهه‌ی هشتادی را دارد که به اسپانیا سرایت کرده بود، چهار­طبقه‌ی دوبلکس و در هر طبقه، دو واحد مسکونی دارد. خانه‌ی بازسازی­ شده، در طبقه‌ی آخر این ساختمان است؛ بنایی کهنه، با ظاهری فرسوده که گویا از زمانی که به منظور سکونت افراد مورد بهره‌ برداری قرار گرفته بود تا کنون بازسازی و ترمیم نشده است. کلیشه‌ی کهنه‌گرای قدیمی در چیدمان مبل‌ها و صندلی‌هایی که به طرز ناشیانه و ناراحتی کنار هم چیده شده یا روی هم قرار گرفته بودند، دیده می‌شد و تلاش‌های اندکی که بعداً در اصلاح و مرتب کردن این فضا انجام داده بودند، برای بازسازی و زیباتر کردن محل، کفایت نمی‌کرد و سایبان‌های باریکی که در نمای جلویی ساختمان نصب بود، حکایت از مشکل تابش مستقیم و آزاردهنده‌ی نور آفتاب می‌کرد. تردیدی وجود نداشت که این بنا و این آپارتمان نیازمند یک تغییر بزرگ و کارشناسانه در طراحی، نورپردازی و کاربری‌ها بود و در پایان، نتیجه بسیار رضایت‌بخش بود.
در ورود به این آپارتمان، که250 مترمربع زیربنا دارد، پس از طراحی و بازسازی نقاشی‌هایی با رنگ‌مایه‌های ملایم آبی، خاکستری و زرد اثر مرسدس رودریگوئز دیده می‌شود که طرح‌ها و رنگ‌های آنها با فرم طراحی داخلی و المان‌های به کار رفته در خانه، فرش ابریشمی خاکستری‌رنگ و گوی‌های ساخت شرکت اِی-سِه‌رو، که در دو جانب مبل‌ها قرار دارند، نیز بسیار هماهنگ است. اندک تفاوتِ رنگیِ تزئینات ذکر­شده که در فضای خانه اعمال شد، علاوه بر هماهنگی با یکدیگر و فرم طراحی، رنگ سفید حاکم در خانه را شکسته و تنوع لطیفی که ضروری بود را ایجاد کرده‌اند. شکافی که در سقف کاذب وجود دارد، باعث می‌شود تا نور طبیعی از میان پنجره‌ی نیم‌گردی که بالای در نصب است، به داخل خانه تابیده شود.
راهروی عریض ورودی، که عمومی‌ترین فضاست، از یک طرف به اتاق غذاخوری بزرگ راه دارد و در جانب دیگر آن، سرویس دستشویی و سوئیتی شامل یک اتاق خواب، حمام و آشپزخانه قرار دارد که مهمانان یا خدمه می‌توانند در آنجا اقامت کنند. در مقابل، اما، پلکانی را می‌بینیم که بی شباهت به یک مجسمه‌ی هنری نیست و کاربر را به سمت فضاهای خصوصی در طبقه‌ی پایین هدایت می‌کند.
در نشیمنی که تلویزیون نیز در آن قرار دارد نیز، مانند سایر بخش‌های خانه، رنگ سفید غالب است و تنها تضاد رنگی در چند قطعه از مبلمانِ فیلی‌رنگ و تزئیناتی که رنگ‌های تیره دارند، تعادل و تنوع فضا را حفظ کرده است؛ کنسول بزرگ به رنگ سیاهِ لاکی و گل‌های زینتیِ سرخ و بنفش‌رنگ، هر دو ساخت شرکتِ طراح هستند. مبلمانی از آیپ‌کاوالّی نیز در این خانه چیده می‌شوند: میز و صندلی‌های فلزی که روکش پارچه‌ای دارند؛ و میز قهوه ‌خوری، ساخت کشور چک است.
در این طبقه یک فضای خدماتی دیگر، مجهز به دستشویی، آشپزخانه، حمام و سرویس خواب برای خدمه یا مهمانان وجود دارد. فضای آشپزخانه را اِی‌-سِه­رو با فرم کشیده و رنگ سفید طراحی کرد. میز کارِ سیاه و تجهیزات آشپزیِ این قسمت، از محصولات های‌مَکس هستند.
با پایین رفتن از پلکان تندیس‌وار وارد فضاهای خصوصی خانه می‌شویم: اتاق خواب اصلی با حمام و رختکن اختصاصی و دو اتاق خواب دیگر که آنها کمدِ دیواری ندارند. در بالای تخت اتاق خواب اصلی طرحی منحنی با نور مخفی در پشت آن ایجاد شده و مدل کوچکی از میزهای کاپری، که این نیز طراحی شرکت اِی-سِه‌رو است، در این اتاق دیده می‌شود.
جای تردید نیست که شرکت طراح در بازسازی خانه و بهبود نورپردازی فضای داخلی آن بسیار موفق عمل کرده و انتخاب رنگ سفید در دیوارها و کف و به عنوان رنگ غالب در مبلمان برای بزرگتر و روشن‌تر نشان دادن محل و همچنین تأکید بر اندک بخش‌هایی که رنگ متفاوتی دارند، بسیار مؤثر بود.