از طرح های شرکت کننده در مسابقه ی شار، دفتر معماری آرماندار (کد 14000)،پدرام محمودی، نیما حبیبی،بابک محمودی
سرپرست: بابک محمودی
طراحان: پدرام محمودی، نیما حبیبی
همکاران طرح: بیتا بیکزادهی مقدم، محمد تاجیک، حسین عزیزی
هدف پروژه، طراحی یک مجتمع مسکونی شامل 12 طبقهی مسکونی بر روی پیلوت به همراه 5 طبقهی زیرزمین برای تأمین پارکینگ و فضاهای خدماتی در باغی مشجر عنوان شده بود.
تطبیق شرح مسئله و حضور در محل مذکور با پتانسیلهای فراوان موجود در سایت، ذهنیتی کلی در نحوهی برخورد با پروژه و پیشنهاد طراحی را فراهم ساخت. بدین ترتیب که الزام تأمین 40% سطح اشغال از سمت شمالی سایت و شکل نامنتظم زمین در کنار وجود پوشش گیاهی ارزشمند درون سایت به صورت کلیتی یکپارچه شناسایی و مشخص شد. کانسپت اصلی در شکلگیری پیشنهادهای طراحی نیز بر همین مبنا و بر اساس حفظ میراث گیاهی کهنسال طرحریزی شد. پس از شناسایی ظرف اصلی پروژه، با توجه به حدود کلی حجم در محدودهی تعیینشده و با در نظر گرفتن فاصلههای مناسب با درختان و تلفیق فضایی کلیت مورد بحث، فضاهای پر و خالی با نظامی هدفمند شکل گرفتند. آنچه که در نمای شمالی به صورت شکاف دیده می شود و دربرگیرندهی ورودی اصلی مجموعه میباشد، پاسخ به همین دغدغه است. این شکاف در طرح پیشنهادی، ساختمان را به دو بلوک منفصل سازهای با تناسبات متفاوت تقسیم میکند تا حتی یک درخت ارزشمند هم از مجموعهی درختان کهنسال سایت قطع نشود. همچنین عبور پلهایی سبک و شفاف از لابهلای درختان در نظر گرفته شده که هم ارتباط فیزیکی این دو بلوک را حفظ میکند و هم مانع قطع شدن تداوم دید بصری بین این درختان و مجموعهی درختان درون سایت میشود.
چالش دیگر در مراحل شکل گیری پروژه، وجود نمایی با طول تقریبی 90 متر در جبههی شمالی بود. هدف اصلی در این پروژه شکلگیری بنایی بود که علاوه بر تأمین نیازهای ساکنین امروزی که آن را برای زندگی انتخاب میکنند، مکانی باشد که حس خانه را با همهی آن ویژگیهایی که در ذهن داریم، برای کاربرانش تداعی کند. در بازگشت به مفهوم آشنای خانه و درکی پالایش شده از آن، چیزی که بیش از همه به طرح پیشنهادی موجود جهت داد، سقفهای شیبدار بودند و حسی که این سازهها در داخل فضای اقامت به کاربر القا میکنند. علاوه بر این، کشیدگی بسیار در نمای مورد بحث و زوایای محدود دید در کوچه 10 متری باعث دلزدگی از یک امتداد یکنواخت و مسطح در بیننده خواهد شد. بر همین اساس شروع شکل گیری فضاهای داخلی همزمان با حجم کلی و با هدف تطابق خطوط شکلدهنده درونی پلان و ارتباط معنادار با حجم و شکستهای روی بدنهی آن انجام شد.
در ابتدا با تفکیک عملکردهای عمومی و خصوصی، 2 حلقهی اصلی شکل گرفت که از نظر شخصیت و عملکرد، موجودیت متفاوتی دارند. حلقهی اول (فضاهای خصوصی) در بدنه به صورت صفحات عمودی و شیبدار در نظر گرفته و حلقهی دوم با کشیدگیهای افقی و از جنس بتون صلب سفید به همراه بازشوهای حداکثری در ارتفاع طراحی شده است. این دو حلقه بر روی نما بسط پیدا کرده و علاوه بر داشتن مقاطع متفاوت و گیرا، کلیتی متمایز به آن بخشیده است.
نظرات هیئت داوران دربارهی طرح 14000:
این طرح مناسب راهیابی به مرحلهی دوم داوری شناخته نشد. ضعف در طراحی و حل نشدن پلانها از مهمترین دلایل حذف این پروژه اعلام شد.