پایـــاژن دارو اثر سمانه یاراحمدی، آرش خداداد
رتبه دوم بخش عمومی، پنجمین دو سالانه‌ی ملی معماری و شهرسازی ایران، 1401

پروژه به صورت یک سوله‌ی رها شده در کنج سایت یک کارخانه به ما واگذار شد. خواسته‌های اولیه‌ی ما رسیدن به یک دفتر کار مناسب به جهت یک شرکت شتاب‌یدهنده‌ی دارویی نوپا با تمرکز بر تولید صنعتی بود. پس از بررسی و آنالیز پروژه اهداف زیر را برای پیشبرد طرح در نظر گرفتیم: 1-احیای محل استقرار پروژه درگوشه‌ای دور از سایت با تعریف فضای ورودی و محوطه‌ی جانبی به عنوان فضای اتصال و انفصال. 2-تحقق رسیدن به فضایی برای تعامل اجتماعی با استفاده از احجام ورودی و محوطه با حجم بخشیدن به مفهوم نور و سایه و بازتعریف پله. 3-عینیت‌بخشی به اتصال بیرون و درون پروژه و ایجاد حس پیوستگی در تجربه‌ی فضا در هماهنگی تجربه‌ی کاربر از یکپارچگی فرم و خشونت متریال 4-زایش واقعیت پروژه از دل نیازهای عملکردی و در هم آمیخته شدن حس فضا با عینیت‌های یک پروژه‌ی صنعتی با انبساط و انقباض مکعب‌ها.
5- ایجاد تجربه‌ای متفاوت و متناسبِ کاربر در درک و دریافت متریال، اجرا و تناسبات. 6- همنشینی تضادهای درونی و بیرونی پروژه در بستر واقعیت عینی طرح. استفاده از دوگانه‌های کهنه-نو ، نور-سایه در ایجاد حس شاعرانه برای فضا.
با توجه به نیاز به افزایش مساحت کاربری با اکسپوز شدن سقف امکان اضافه شدن نیم‌طبقه فراهم شده و سپس با افزودن دو مکعب طره شده در داخل فضا، کالبدی برای برگزاری جلسات گفتگو به وجود می‌آید. فضاهای عملکردی همچون سرویس‌ها، اتاق سرور و… در قسمت زیرین نیم‌طبقه پنهان شده و در نهایت عبور از پله (داخلی) خود یک ارزش است که تجربه‌ی گذر از آن با الحاق یک حجم کمی ناقص‌الخلقه، تاکید می‌گردد. نور بر فراز پله قرار گرفته و فرم را تاکید می‌کند و سایه بسیار مهم است که تفکیک احجام را می‌آفریند و کالبد را از دل خود بیرون می‌کشد. خشونت و تضاد ذاتی میان بتن استفاده شده در قسمت‌های دید با بستر آجری ساختمان‌های سایت، طرح را از بستر تاریخی خود بیرون کشیده و احجام بتنی، مجموعه‌ی جدیدی از روابط را تعریف می‌کنند.
بر اساس اهداف طراحی، حجم مکعب ورودی و فضای محوطه‌ی جانبی در ترکیب با پله در نقش دوگانه‌ی محل عبور و مکان نشستن تعریف می‌گردد و سرو در امتداد پرسپکتیو ورودی با تاکید بر محل تقاطع عبور در قلب مکعب بتنی جای می‌گیرد و با خود شاعرانگی را در حجم به همراه می‌آورد. تاکید بر این گسست شاخص میان کارکرد پروژه با محیط اطراف از طریق انبساط ورودی و تعریف بازشوها، روزنه‌ها و حضور آب حاصل می‌گردد، این قرارگیری آب سرد و بتن در کنار هم آیین ورود به فضا را با تجربه‌ی آرامش و تأمل می‌آفریند.

معماری معاصر ایران: عمومی

_______________________________________

نام پروژه: پایاژن دارو
عملکرد: دفتر کار
دفتر طراحی: کوشک طرح
معماران اصلی: آرش خداداد، سمانه یاراحمدی
همکاران طراحی: نیما مهابادی، علی مولایی، زهرا نیک زارع، افسانه فاریابی، مهلا زینلی
طراحی و معماری داخلی: فهیمه میرزایی، منا پروین زاد، روژین رسول آبادی، امیر میرزایی، حمید مولایی
مجری: امین دشتی نژاد، علی مولایی
کارفرما: شرکت شتابدهنده پایاژن دارو
نوع سازه: فلزی
نوع تاسیسات: هواساز
نورپردازی: کوشک طرح
آدرس پروژه: جاده مخصوص تهران کرج، خیابان دارو پخش، خیابان فروردین دوم، کارخانه پایاژن دارو
مساحت زمین: 250 مترمربع / زیربنا: 300 مترمربع
تاریخ شروع و پایان ساخت: 1399-1400
عکاس پروژه: آرش خداداد، دید استودیو
وبسایت: www.kooshk.org
ایمیل: info@kooshk.org
اینستاگرام: kooshk_office – arash_khodadad_