خانه‌ی گروپیوس که حتا بیش از آنکه عکس‌ها نشان می‌دهند سازهای حجمی است یک ترکیب فضایی دینامیک است که فرد را از بیرون به سمت در ورودی می‌کشاند، او را از یک معبر با یک آسمانه‌ی سرتاسری عبور میدهد و به دیواری شیشه‌ای میرساند در آن سوی این آستانه حرکت مارپیچی پلکان به سمت بالا آغاز می‌شود که تازه وارد را به طبقه‌ی دوم راهنمایی می‌کند لامپ‌های دیوارکوب به شکل نیم دایره نور ملایم و غیرمستقیمی بر دیوارهای سفید می‌افشانند که طرح جهشی خاصی به سمت بالا را روی دیوار ترسیم میکند این خانه‌ی چهار اتاق خوابه مجهز به چهار حمام، خیاط خانه اتاق مطالعه در نهایت رعایت موازین اقتصادی ساخته شده است. حس وسعتی در آن به بیننده دست می‌دهد که بیشتر ناشی از کاربرد هوشمندانه‌ی فضاهای بینابینی در سرتاسر خانه است به نحوی که خانه به معنای واقعی کلمه فاقد راهرو است. گروپیوس استادانه از فضاهای فرعی استفاده کرده، آن هم به نحوی که اتاق مطالعه ی طبقه ی اول میتواند به عنوان جایگزینی در حد فاصل سرسرای ورودی و فضای نشیمن اصلی به کار رود و به هر کدام از آنها منضم شود. مورد مشابه در دسترسی به حمام اصلی است که از طریق اتاق آرایش ایزه گروپیوس صورت میگیرد و میتواند به عنوان بخشی از حمام هم شمرده شود.

گرمای خانه با کفپوش چوب پنبه ای تأمین میشود که عایق حرارتی خوبی است و خانه را از حال و هوای فونکسیونالیستی (کارکردگرایانه‌ی) گروپیوس در دوره‌ی وایمار دور کرده است. به رغم دیوارهای آزاد شیشه‌ای که اتاق مطالعه را از اتاق غذاخوری و مبلمان باؤهاؤس کار برویر) جدا می کنند، حس آسودگی بر کل درون سایه افکنده است. این عناصر باؤهاؤس که گروپیوس آنها را در هنگام خروج از خاک آلمان با خود به آمریکا آورد، در زمره‌ی برجسته ترین یادگارهای درونی این خانه به شمار می آیند. علاوه بر نقاشی‌هایی از لاسلو موهوی ناج و آلکساندر شاوینسکی این عناصر فضایی اروپایی در ساختمان خلق کرده‌اند که به راستی دلپذیر است.

امروز از قضا خانه گروپیوس به بخشی از اموال انجمن حفظ مواریث فرهنگی نیوانگلند بدل شده است. در سال ۱۹۸۸، به مناسبت پنجاهمین سال بنای این خانه انجمن خانه را مورد مرمت اساسی قرار داد و آن را برای بازدید عموم علاقه – مندان افتتاح کرد ایزه گروپیوس در سند انتقال این خانه به انجمن تأکید داشت که این خانه نباید صرفا به عنوان نمونه‌ای از دستاوردهای گروپیوس در معماری مدرن شمرده شود بلکه کلیت محتوای آن هم باید یادآور شیوه‌ای از زندگی باشد که روزگاری در آن جریان داشت و دیگر منسوخ شده است.