مرکز رسانه‌‌‌ای زمین کریکت لُرد فیوچر سیستمز انگلیس، لندن، 1999

کتابخانه‌ی بریتیش کالین سنت جان ویلسون و شرکا انگلیس، لندن، 1998

ایستگاه مترو کاناری وارف فاستر و شرکا انگلیس، لندن، 1999

مرکز رسانه‌‌‌ای زمین کریکت لُرد
فیوچر سیستمز
انگلیس، لندن، 1999

باشگاه کریکت ماریلبون سنت منحصر به فرد حمایت از پروژه‌‌‌‌‌‌‌های نوآورانه‌‌‌‌‌‌‌ی معماری را در پیش گرفته است. پس از الحاقات ساختمانی که سِر مایکل هاپکینز و سِر نیکولاس گریمشاو به اطراف زمین افزودند، اینک پروژه‌‌‌‌‌‌‌ی شرکت فیوچر سیستمز (که لقب سِر و شوالیه ندارد، ولی به همان اندازه معروف است) آخرین اقدام برای اضافه کردن امکاناتی جدید به ورزشگاه است. این گام آخر در سیاست معماری ورزشگاه لرد، در سال 1995 از طریق یک مسابقه‌‌‌‌‌‌‌ی معماری برداشته و به عنوان نخستین ساختمان تمام‌‌‌‌‌‌‌ آلومینیومی و شبه‌‌‌‌‌‌‌مونوکوک (به معنای سازه‌‌‌‌‌‌‌ای که در آن پوسته‌‌‌‌‌‌‌ی خارجی عمده‌‌‌‌‌‌‌ی فشار را متحمل می‌‌‌‌‌‌‌شود، مانند بدنه‌‌‌‌‌‌‌ی هواپیما) در جهان اجرا شد. فیوچر سیستمز با دگرگونی شگفت‌‌‌‌‌‌‌انگیز جایگاه سرپوشیده‌‌‌‌‌‌‌ی پیشین که از استتیک کشتی‌های تفریحی پیروی می‌‌‌‌‌‌‌کرد، جدیدترین پیشرفت‌ها را در فناوری کشتی‌‌‌‌‌‌‌سازی به خدمت گرفته و زیباییِ به راستی فوق‌‌‌‌‌‌‌مدرنی را آفریده که هم از لحاظ نظری و هم از دید عینی، متعلق به دنیایی بیگانه است. این سازه که در پانزده متری بالای جایگاهِ ساخته‌‌‌‌‌‌‌شده به وسیله‌‌‌‌‌‌‌ی هاپکینز کامپتن و ادریچ (1991) در هوا معلق است، عظمت و روح جدیدی به ورزشگاه می‌‌‌‌‌‌‌بخشد و این سنتی‌‌‌‌‌‌‌ترین نهاد انگلیسی را به هزاره‌‌‌‌‌‌‌ی جدید انتقال می‌‌‌‌‌‌‌دهد. 120 خبرنگار می‌‌‌‌‌‌‌توانند با نشستن در طبقات مرکز رسانه‌‌‌‌‌‌‌ای، که جلو رستوران مخصوص آنان واقع است، از درون این غول یک‌‌‌‌‌‌‌چشم، نمای گسترده و خیره‌‌‌‌‌‌‌کننده‌‌‌‌‌‌‌ای به زمین بازی داشته باشند.