مرکز محلّی علوم تندرستی ثاندِر بِی (TBRHSC) ثاندِر بِی، تورنتو، کانادا/ گروه معماران لید دیزاین (تای فارو و سالتِر فارو)، 2005
خانه‌ی زی، اثر حامد اخوی زادگانطاقچه مارنان
اثر پوریا احمدی
اولین تقدیر شده‌‌ی بخش مسکونی، دهمین جایزه طراحی داخلی
بی‌اهمیتی تدریجی به زندگی در مسکن آرمانگرایان در یک بازه‌ی زمانی طولانی از عواقب زندگی امروزی است.
کارفرما جهت طراحی زمینی حدود 186 مترمربع به ما مراجعه کرد. حداکثر استفاده از تراکم زمین خواسته‌ی اصلی این خانواده‌ی چهارنفره بود به طوریکه قدرت پاسخگویی به انتظارات کاربران و استفاده‌کنندگان را داشته باشد. این خانه نقش مفصل ارتباطی و اتصال اعضای خانواده که از دو نسل با نگرش و خواسته‌های متفاوت و تا حدی دور که در یک خانه زندگی می‌کنند را داراست.
با توجه به قرارگیری موقعیت پروژه در محله‌ی مارنان اصفهان که نزدیک به جلفا، کلیساهای تاریخی و محله‌ی ارامنه‌نشین است، می‌توان گفت بافت قدیمی به همراه خانه‌هایی برگرفته از معماری گذشته‌ی اصفهان که نشان از گذشته‌ی زیبای این منطقه دارد، مهم‌ترین عامل تاثیرگذار در این بستر می‌باشد. مواجهه‌ی معمارانه با پروژه‌هایی که در محدوده‌ای ارزشمند قرار دارند همواره با چالش‌ها و مسائل متعددی همراه می‌باشد. لذا ما با در نظر گرفتن این موارد در صدد خلق ایده‌ای منعطف و تعریفی نو از فضا در بافت تاریخی قرار گرفتیم، که می‌بایست ضمن حفظ ارتباط خود با تاریخ و گذشته، نمادی از کارکردهای مدرن را داشته باشد.
برداشت ما از اولین مواجه با پروژه و برخورد با کارفرما ذهن را درگیر پاسخگویی به این موضوع کرد که چگونه می‌توان فضایی ایجاد کرد که موجب افزایش عملکرد با وجود تمام چالش‌های حاضر باشد و حداکثر ارتباط بصری در بستر آشفته‌ی نمای شهری را ایجاد کند.
در هر پروسه‌ی معماری تعریف استراتژی و مسیر طراحی از مهم‌ترین اقدامات طراحی و توجه به موقعیت بنا و گذشته‌ی آن بخش دیگری از عناصر کلیدی طراحی است. از همان ابتدای فرآیند طراحی با چند موضوع اساسی مانند ابعاد نامناسب و عقب‌نشینی زمین و ارتباط عمودی بین طبقات روبرو شدیم. سوال مهم برایمان این بود که چگونه می‌توان به نیازهای کارفرما پاسخ داد. کار خلاقانه‌ی تیم ما به طور همزمان تعریف کاربری‌ها و نیز شناخت زبان خانه بود تا در نهایت از اعمال آنها روی هم فضای معمارانه پدید آید. با بررسی شاخص‌های امکان احداث پروژه از جمله همجواری‌ها و واحدهای همسایگی سعی بر این شد میزان هارمونی در طرح فضای خارجی و محیط پیرامونی با طرح فضای داخلی به بالاترین حد خود برسد. لذا بر اساس این استدلال در اولین گام ساختمان را در 4 سطح تعریف کردیم:
1.زیرزمین: خانه در دل زمین فرو رفت تا گودال باغچه‌ای پرنور گردآورد و فضای تفریح در نظر گرفته شد.
2.طبقه‌ی همکف: برای کیفیت فضایی و ایجاد معنایی تازه به عنوان مهمان‌خانه‌ی خانوادگی محسوب شد.
3.طبقه‌ی اول: جهت نشیمن اصلی و تداعی فضای نیمه‌خصوصی در خانه قرار گرفت.
4.طبقه‌ی دوم: ایجاد فضای خصوصی و قرار گرفتن اتاق‌های خواب که جهت حس آرامش بیشتر فضای تراس و منظر درهم تنیده شد.
نمای یک بنا متعلق به سیمای عمومی است و جدای از برآوردن حس زیبایی می‌تواند داستان دیگری هم برای گفتن داشته باشد. از آنجا که بناهای ما صاحب فرم‌ها و هندسه‌های موزون و تناسبات متعددی هستند، بر آن شدیم که الگوهای مشابه را به رغم ایجاد اصالت هندسه‌های تاریخی زنده نگه داریم. بدین منظور نمای اصلی با حس تداعی بناهای اشکانیان مانند بازه هور، کاخ کوه خواجه شکل گرفت چرا که بناهای تاثیرگذار در تاریخ معماری می‌باشند.
ورودی هر مکان نخستین و مهم‌ترین حلقه‌ی ارتباطی افراد با فضاست از این رو ورودی بلند با ایجاد حس دعوت‌کنندگی و حداکثر دعوت نور به فضا یکی از اجزای تشکیل‌دهنده‌ی حجم ساختمان می‌باشد. باید در نظر داشت ایجاد و ارتقای حس دعوت‌کنندگی در ورودی سبب ایجاد حس مکان و حس تعلق در فضا می‌شود.
طراحی داخلی این فضا مبنی بر نوآوری، سادگی و حفظ یکپارچگی بصری صورت گرفت. در جهت تقویت سادگی کانسپت از به کارگیری متریال‌های متنوع پرهیز شده است و استفاده از متریال‌های سبک و روشن مانند رنگ‌های سفید و آینه مورد توجه قرار گرفته است.
ماهیت معماری فرم و فضاست و نور عنصری ضروری است لذا عناصر نورپردازی با جزئیات دقیق اجرا شده است. طاقچه‌ی مارنان در روح، کالبد و جزئیات خود تلاش می‌کند تا بستری باشد برای تولید روایتی از مفهوم بنیادین ارتباط و مرز در معماری.
نام پروژه: خانه طاقچه مارنان
عملکرد: مسکونی
شرکت، مهندسین مشاور / دفتر طراحی: PAstudio
معماران اصلی: پوریا احمدی
همکاران طراحی: شکیلا ریاحی زاده- شهرزاد دوازده امامی
مجری: پیمان فولادگر
کارفرما: آقای فولادگر
نوع سازه: بتنی
نوع تاسیسات: داکت اسپلیت
آدرس پروژه: اصفهان -خیابان مارنان
مساحت زمین: 185 مترمربع
زیربنا: 400 مترمربع
تاریخ شروع و پایان ساخت: 1398-1400
عکاس پروژه: نگار صدیقی
ایمیل: poriarchi@gamil.com
اینستاگرام: poriaahmadi
Taqche Marnan, Pouria Ahmadi
Project Name: Taqche Marnan / Function: Residential / Architecture firm: PA studio / Architect: Pouria Ahmadi / Design team: Shakila Riahizade, Shahrzad DavazdahEmami / Structure: Peyman Fouladgar / Client: Mr.Fouladgar / Graphic: Mohammadreza Mahmoudi / Location: Marnan Ave, Isfahan, Iran / Site area: 185 m2 / Built area: 400 m2 / Date: 2019-2021 / Photos: Negar Sedighi
Email: poriarchi@gamil.com
Instagram: poriaahmadi
The client approached us for the design of a plot of about 185 square meters. Maximum use of land density was the main desire of this family of four. So that it has the power to respond to the expectations of users and occupants.
Given that the project’s location in Isfahan’s Marnan neighborhood, which is close to Jolfa, ancient churches, and the Armenian community. The most significant influencing characteristic of this quarter can be seen in the old buildings and houses that were constructed using Isfahan’s previous architectural styles. A provision to include a symbol of contemporary functions while maintaining its connection to history and the past, we sought to develop a flexible concept and a new definition of space within the historical context. From the very beginning of the design process, we faced some basic issues such as inappropriate dimensions and land retreat, and vertical connection between floors.
How to satisfy the proprietor’s needs was the crucial question for us. Our team’s innovative work involved understanding the house’s semantics and defining its utilities at the same time so that, ultimately, an architectural space could be created from their usage. We defined the first step of building in 4 levels:
1. Basement: The house was sunk into the ground to create a well-lit garden pit, and it was considered a recreation space. 2. Ground floor: It was considered as a family guest house for its spatial quality and for creating a new connotation. 3. The first floor: it was placed for the main living room and the association of a semi-private spot in the house.
4. The second floor: creating a private space and placing the bedrooms, which were interwoven with the terrace area and the view for a sense of tranquility.
The facade of a building belongs to the public persona and apart from giving a sense of esthetics, it can have another narrative to articulate.
For this purpose, the core facade was formed with the sense of association of Parthian buildings: Bash Hor, and Kah Khwaje Palace, because they are influential buildings in the history of architecture. The entrance of any milieu is the first and most important link of people’s connection with the spot; therefore, the tall entrance is one of the components of the volume of the building, creating a sense of invitation and maximum invitation of light into the space. The interior design of this lieu was based on innovation, simplicity, and maintaining visual integrity.
In order to strengthen the simplicity of the concept, the use of various materials has been avoided and the utilization of light and bright materials such as white colors and mirrors has been contemplated.
مدارک فنی
مطالب مرتبط
