" از واشنگتن تا حافظیه، معماری در ساحت امری ملی " گفتگـوی معـمارانه‌ی محمد اسدی و حسین پرهمت با مهدی قائمیان
مــعـــــرفـــی مــعـــمــــــــــــار، علی خیابانیانتوانمندسازی اجتماع پناهگاه سازمان تبادل اطلاعات و مشاوره‌ی زنان کلیمانجارو (KWIECO) شرکت معماری هولمن رویتر سندمن، شهر موشی، تانزانیا ترجمه‌ی مینا حنیفی‌واحد
در تانزانیا تعداد زنانی که قربانی خشونت خانگی می‌شوند در حال افزایش است و نظام حقوقی، قوانین محکمی علیه چنین برخوردهایی وضع نکرده است. شرکت معماری هولمن رویتر سندمن (Hollmén Reuter Sandman) با همکاری Ukumbi ــ سازمانی غیر‌دولتی که در سال 2007 تأسیس شد ــ سازمان تبادل اطلاعات و مشاوره‌ی زنان کلیمانجارو (KWIECO) را بنیان نهاد که هم کمک‌های حقوقی و هم اقامتگاهی برای زنان قربانی خشونت خانگی فراهم آید.
این حرکت توسط سه معمار فنلاندی صورت گرفت که اولین کار خود، یعنی مرکز زنان در سنگال را در سال 2001 به اتمام رساندند: سایجا هولمن (Saija Hollmén) مؤسس گروه معماری سالمی و هولمن (Salmi & Hollmén Architects)، هلنا سَندمن مؤسس گروه معماری هلنا سندمن (Helena Sandman Architects) و جِنی رویتر مؤسس شرکت معماری جنی رویتر (Jenni Reuter Architects). این سه نفر، معماران الهام‌بخشی هستند که برای اقشار محروم جامعه کار می‌کنند و کمک‌های بشر‌دوستانه برای آن دسته از افراد که شرایط اجتماعی و یا اقتصادی بغرنجی دارند، فراهم می‌نمایند.
این بنا خود را از هرگونه نمایش هنری خارق‌العاده دور می‌کند و در عوض بر توانمندسازی اجتماع، متمرکز می‌شود و به فرهنگ بومی و سلسله‌مراتب فضایی توجه می‌نماید. این ساختمان از تهویه‌ی طبیعی برخوردار است و در ساخت این بنا از مصالح و کارگران بومی استفاده شده است. علاوه بر این، هم در فرایند برنامه‌ریزی و هم در مراحل ساخت از تکنیک‌های سنتی استفاده شده است.
در طول کار برای Ukumbi، تأکید روشنی بر زمینه و همکاری وجود داشته است. همان‌طور که رویتر می‌گوید: «معماری با زمینه شروع می‌شود و پایان می‌یابد. فرایند ساخت می‌تواند از مکانی به مکانی دیگر متفاوت باشد، اما معماری از زمینه به وجود می‌آید.» نمونه کارهای هنری متنوعی از جمله ترسیمات و هنر چیدمان در برف و یخ در این کار به کار گرفته شده‌اند که همگی تأکید بر شرایط و مصالح بومی دارند. البته گروه معماری هولمن رویتر سندمن در توسعه‌ی جوامع، چالش خاص خود را پیش رو دارند و رویتر معتقد است این مهم بدون ایجاد سازمان Ukumbi عملی نمی‌شد. پیشبرد چنین اهدافی نیازمند معمارانی است که در جامعه الگو بوده و نیروی محرکی برای پروژه‌هایی مانند سازمان تبادل اطلاعات و مشاوره‌ی زنان و یا مرکز زنان در سنگال باشند. علی‌‌رغم فعالیت‌های انفرادی و تعهداتشان، این سه معمار، متعهدند تا به معماران علاقه‌مند، انگیزه و آموزش لازم را بدهند تا آگاهی آن ها را نسبت به پیرامونشان و نیاز‌های جوامع محروم و مسائلی که هر روز با آن درگیرند افزایش دهند و راه حلی برای آن ها بیابند.
Source
The Architectural Review (2016). Empowering a Community. The Architectural Review. No. 1429. March, 2016. pp. 98 - 101.
مطالب مرتبط
