بیمارستان کودکان اِوِلیـنـا، لندن، انگلیس / گروه معماری هاپکینز، 2004
Evelina Children’s Hospital, 2004

با وجود اینکه تحقیقات گستردهی علمی وجود رابطهی تنگاتنگ میان سلامت جسم و شرایط محیط و ساختمان را اثبات کرده است، بهسختی میتوان بیمارستانی را یافت که از نظر معماری به این مسئله پرداخته باشد (برگرفته از کتاب فشارهای محیطی در بیمارستانهای کودکان، رومانو دلنرد، 2006). پیش از این در جوامع پیشرفته، معماری بیمارستان از نظر علمی و هنری تغییر میکرد، اما امروزه این امر وابسته به تکنولوژی، اقتصاد، و نظام اداری است که همین عوامل سبب انزوای روزافزون فضاهای بیمارستانی شده و حتا به نقل مکان بیمارستانها از مراکز شهر انجامیده است. گروه معماری هاپکینز با تکیه بر شیوههای صحیح و متعادل زندگی و استانداردهای آن، ایدهی متفاوتی را با شعار «بیمارستانی که شبیه بیمارستان نیست» ارائه داد که برندهی رقابتی در سال 1999 شد. سرمایهی احداث این پروژه از محل اعتبارات بیمارستانهای گای و سنت توماس تأمین شده است که پیشاز این نیز به احداث بخشهای درمانی مربوط به کودکان اقدام کردهاند. این پروژه نسبت به آنچه در دستورالعملهای خدمات ملی سلامت (NHS) پیشبینی شده، آزادی بیشتری به طراحان و کارفرمایانشان داده است. این بنا با تغییرات کوچکی در تزئینات فضایی برای نمایش آرزوهای کودکان طراحی شده است. حاصل کار بیمارستانی است که با نور، رنگ و جانمایی خود کلیشهها را برهم میزند.
المان مرکزی در این بیمارستان یک کنسرواتور است، فضایی بزرگ و شیشهای که شامل فضاهای عمومی، عناصر ارتباطی میانی طبقات (دو آسـانسـور وسیع و شیشـهای به سمت بخشهـا) و خدمات فوقالعـادهی دیگری چون مدرسه و ایستگاه رادیو است که سبب زنـدگی بخشیدن به بیمارستان میشوند. شیشهای موّاج به گونهای طراحی شده است که نور و هوای تازهی فضاهای سبز مجاور، مانند پارک اسقف، باغهای لامبس پالاس و رودخانهی تیمز را به داخل ساختمان هدایت میکند و همزمان نشانهی جدید از رودخانه در ضلع مقابل وستمینستر ایجاد میکند (همان جایی که هاپکینز در سال 2001 بلوک صلب خانهی پرت کالیس را ساخت که دفاتر پارلمان لندن در آن واقع شده است). در زیر پوستهی شیشهای، ساختمان با مقطعی Lشکل طراحی شده است. کلینیکها، نـمایشگاههای عمل جـراحی و آزمایشگاههـای تحقیقاتی در سـه طبقـه در زیرزمین واقع شدهانـد (نور طبیعی آنها از طریق بازشوهایی به سمت آتریوم تأمین میشود). بخشهای پذیرش در طبقـاتی است که به سمت فرهنگستـان موسیقی باز میشود. در هر طبقه کوریدورهای موجداری فضاهای باز و فضاهای مخصوص ملاقات والدین را از اتاقها جدا میکند. همهی بخشها با طرح کف خود که نمودی از جهان طبیعت است شنـاخته میشوند (به عنـوان مثـال، دریـا، جنگل و آسمان). این نمادها در تابلوی اطلاعات بیمارستان نیز استفاده شدهاند. این ایده برای بهتر کردن خاطرهی بیمارستان در ذهن بیماران و همراهانشان اجرا شده است.
مدارک فنی