بازســازی نمادیـــن پیــژارت-اسپانیا (Iconic Recovery in Pajarete)

مصاحبه با کارلوس کِوِدو رکساس (Karlos Kevedo Roxas)

در هر پروژه سعی می‌کنیم شرایط پیرامون خود را تا حد امکان تجزیه و تحلیل کنیم، یعنی از جنبه‌ی تاریخی، مکانی، چشم‌اندازی، ترکیبی، مواد و مصالح. این شرایط به عنوان مبنایی برای خلق استراتژی‌هایی که پروژه را متحول می‌سازند، عمل می‌کنند. در مورد پروژه‌ی ماترِرا مشخصه‌های اصلی که حاوی دستورالعمل‌های پروژه می‌شد، علاوه بر معیار مداخله، عبارت بودند از تاریخ بنا، آسیب‌شناسی ساختاری و لزوم حفظ و احیای چشم‌انداز و بازیابی شمایل فرهنگی.
ایده طراحی:
ایده‌ی اصلی مداخله در این پروژه عبارت بود از انسجام ساختاری. در سال 2013 بُرج نگهبانی به دلیل وضعیت متروک ماندن طی مدت پنج قرن، تقریباً به طور کامل فرو پاشید و سایر عناصر بنا نیز در معرض خطر انهدام و نابودی قرار گرفتند. ملات اصلی آهکی که برج را در داخل و خارج پوشانده، به عنوان مرجعی برای تمایز میان عنصر اصیل و عنصرالحاقی عمل می‌کرد. لبه‌های کار کمک می‌کنند تا لایه‌بندی دیرین، ‌شناختی را که بنای تاریخی با آن ساخته شده مشخص کند و احجام بنا به عنوان پُشت‌بند برای تحکیم عناصر باقیمانده‌ی در حال ظهور و احیای شمایل چشم‌انداز عمل کردند.
رویکرد مداخله در طراحی و اجرای پروژه:
پروژه به جای یک استراتژی، توسط مجموعه‌ای از چند استراتژی تعریف گردیده است. معیارهایی که این استراتژی‌ها را تعریف کرده‌اند را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد: احترام به تاریخچه‌ی این بنای تاریخی (لایه‌بندی و دیرین‌شناسی)، سازگاری مواد و مصالح، بازگشت‌پذیری (عقب‌نشینی)، تمایز بصری، اصالت (احترام به مایه‌ی اصلی بنا که شاید مهم‌ترین ملاک و معیار کار ما بود).
جایگاه حفظ اصالت و هویت تاریخی اثر:
عنصر سازنده‌ی اصلی در یک بنای تاریخی، از دیدگاه مواد و مصالح به کار رفته، یکی از بزرگترین ارزش‌های بنا را منعکس می‌کند که همان ارزش تاریخی است. اساس معیار اصالت شامل تمایز سهم ما در ساختمان از عناصر اصلی آن است، عناصری که جوهره‌ی آن را تشکیل می‌دهند. در مورد پروژه‌ی ماترِرا، رها كردن برج باعث سقوط ملات آهکی اصلی در پوشش آن شده بود، که از طریق مداخله، عنصر جدیدِ این عنصر ساخته شده با علامت زمان خود را نشان داد.
محدودیت‌ها و موانع در روند اجرای پروژه:
مکانیسم‌ها و موسساتی در اسپانیا وجود دارند که وظیفه‌شان کنترل مداخلات معماران در میراث ملی معماری است. به طور خاص در مورد ماترِرا، این پروژه قبل از اجرا می‌بایست توسط سه نهاد مختلف تصویب می‌شد. مهم‌ترین چیز در مورد خاص ماترِرا توضیح و به کرسی نشاندن ایده‌ی پروژه، مبتنی بر تجزیه و تحلیل عمیق ساختمان بود، یعنی توضیح اینکه چطور همه‌ی تصمیمات اخذ شده از سوی ما دارای یک دلیل هستند و هیچ چیز در آنها تصادفی نیست. این مبنای اساسی در پذیرش کار توسط مسئولان بود. البته گذشتن از آن کار آسانی نیست، زیرا توجیهات باید همگی بسیار مدلل باشند.
بعدا، پس از اجرای پروژه، درست است كه برخی از موسسات محافظه‌كارتر جامعه به طور كلی ممكن است نتیجه را از دیدگاه زیبایی‌شناختی قبول كنند یا نکنند، اما در این مرحله مهم است كه سعی شود در فُروم‌های تخصصی، معیارها، تجزیه و تحلیل‌ها و تصمیماتی که دستورالعمل‌های پروژه را مشخص کرده‌اند توضیح کافی بیابند تا از دیدگاه تاریخی برای آن نهادها نیز قابل درک باشد.