کلبه‌‌‌‌‌‌‌ی ماهیگیری کوهستان استورم
چشمه‌‌‌‌‌‌‌های استیم‌‌‌‌‌‌‌بوت، کلرادو، امریکا

کلبه‌‌‌‌‌‌‌ی ماهیگیری کوهستان استورم در یک پارک ملی واقع شده و در چارچوب سنت «پارکیتکچر» کمپ‌های غرب امریکا، همچون جزئی از پارک پیرامون خود طراحی شده است. «نیاکان» تاریخی این اقامتگاه 1000 متری، دو کلبه‌‌‌‌‌‌‌ی بزرگ در غرب امریکا هستند: کلبه‌‌‌‌‌‌‌ی اولد فِیتفول در پارک ملی یلوستون در مونتانا، و کلبه‌‌‌‌‌‌‌ی مجلل آوانی در پارک ملی یوزمیت در کالیفرنیا. این خانه از طریق محوطه‌‌‌‌‌‌‌سازی‌های بومی و مصالح و رنگ‌های ویژه‌‌‌‌‌‌‌ی محل، مناظر چمنزارهای کوهستان استورم را به درون خود می‌‌‌‌‌‌‌کشد و این احساس را به وجود می‌‌‌‌‌‌‌آورد که بخشی از محیط اطراف است. هدف آن بود که خانه‌‌‌‌‌‌‌ای ساخته شود که ظاهری فارغ از بند زمان داشته و در عین حال، در طول دوره‌‌‌‌‌‌‌ی قابل توجهی شکل گرفته باشد: خانه‌‌‌‌‌‌‌ای که از درون منظره‌‌‌‌‌‌‌ی اطراف سر بر آورد، نه آنکه بر آن «نازل شود».
برای دستیابی به این یگانگی با طبیعت، کلبه‌‌‌‌‌‌‌ی ماهیگیری کوهستان استورم، با دامنه‌‌‌‌‌‌‌ی تپه‌‌‌‌‌‌‌ای درآمیخته است. تخته سنگ‌های خارای استخراج‌‌‌‌‌‌‌شده از محل، برای محوطه‌‌‌‌‌‌‌سازی اطراف خانه به کار رفته‌‌‌‌‌‌‌اند و برای القای حس انتقال از طبیعت به سازه نیز از سنگ استفاده شده است. رقص دونفره‌‌‌‌‌‌‌ی انسان و طبیعت، که با گنجاندن مجموعه‌‌‌‌‌‌‌ی متنوعی از درختان و نهرها و آبگیرهای محلی در طرح محقق شده است، ارتباط معنوی با طبیعت را افزایش می‌‌‌‌‌‌‌دهد.
خانه در دو بخش طراحی شده است که به وسیله‌‌‌‌‌‌‌ی پلی در بالای یک مسیر گذر، به هم متصل می‌‌‌‌‌‌‌شوند. طبقه‌‌‌‌‌‌‌ی همکف شامل یک اتاق بزرگ، آشپزخانه، اتاق غذاخوری، اتاق صبحانه، پستو، دفتر خانگی و گاراژ است. در آن سوی پل، یک سوئیت مهمان که به وسیله‌‌‌‌‌‌‌ی صاحبخانه مورد استفاده قرار گرفته است، حریم خصوصی او را تأمین می‌‌‌‌‌‌‌کند. این سوئیت همانند اتاقک‌های قدیمی شکارچیان طراحی شده است.
طبقه‌‌‌‌‌‌‌ی پایینی شامل اتاق خواب‌های صاحب‌خانه و بچه‌‌‌‌‌‌‌ها، اتاق خانوادگی و تلویزیون، اتاق بازی بچه‌‌‌‌‌‌‌ها، دالان و اتاق آرایش زنانه‌‌‌‌‌‌‌ای است که به سبک حمام‌های عمومی قدیمی ساخته شده است. همچنین یک اتاق خواب مهمان، رختشویی، اتاق ورزش و رختکنی نیز در آن وجود دارد که عوض کردن لباس و رفتن تا حمام داغ یا ساحل مصنوعی را آسان می‌‌‌‌‌‌‌سازد. پلکان مدور بزرگی اتاق ورزش را به سوئیت صاحبخانه متصل می‌‌‌‌‌‌‌کند. طبقه‌‌‌‌‌‌‌ی بالایی شامل سوئیت صاحبخانه، اتاق رختشویی و تعمیرات، و یک «آشیانه» است که از یک اتاق دنج خصوصی و دو اتاق خواب تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌شود.
مصالح روستایی مانند سنگ‌های خشکه‌‌‌‌‌‌‌چین برای القای حس پایداری، کنده‌‌‌‌‌‌‌های گرد درختان که یادآور روزگار پیشاهنگی هستند، و روکشی از کنده‌‌‌‌‌‌‌های چارگوش کام و زبانه‌‌‌‌‌‌‌دار برای حس و حالی ناب و آسوده و امروزی، بخش اعظم ساختمان را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌دهند. در گوشه و کنار، پوشش عمودی دیوار با تخته و توفال، و پوشش افقی با تخته‌‌‌‌‌‌‌های موج‌‌‌‌‌‌‌دار، لایه‌‌‌‌‌‌‌ی تکوینی و زمانی جدیدی به خانه می‌‌‌‌‌‌‌بخشد که حتی در مصالح سقف نیز به چشم می‌‌‌‌‌‌‌خورد. جزء اصلی سقف، کاشی است که در قسمت‌هایی با فلز ترکیب می‌‌‌‌‌‌‌شود و اشاره‌‌‌‌‌‌‌ای است به افزوده شدن بخش‌هایی به ساختمان اولیه در طول زمان.
دستاورد معماری این خانه نه فقط در ظاهر چشمگیر، بلکه در شور و سرزندگی نهفته در آن احساس می‌‌‌‌‌‌‌شود. «تجدیدنفس آرام» مورد نظر ویلیام وردزورث، شاعر انگلیسی، در گرما و آسودگی روستایی این خانه که از یگانگی کامل طبیعت و معماری ناشی شده، کاملاً آشکار است.