پروژهی خانهسازی اشترنبراوئرای
صخرههای راینبرگ، سالزبورگ، 2006 – 2008
سایت تماشایی پروژه که در نزدیکی بخش قدیمی شهر سالزبورگ قرار دارد پس از بسته شدن کارخانهی نوشابهسازی اشترن در آن، ده ها سال بلااستفاده بود. در سال 2006 با همکاری مقامات مسئول شهر سالزبورگ مسابقهای برای بهترین پروژهی ساخت و ساز در این منطقه برگزار شد و هیئت داوران در اوت همان سال با در نظر گرفتن عوامل گوناگونی از قبیل هماهنگی پروژه با بافت شهری اطراف، فضاهای بیرونی جذاب، نورپردازی مطلوب و استفاده از نور خورشید، و نیز سازگاری با گذرگاههای طاقدار بهجامانده از نوشابهسازی پیشین، در 9 اوت 2006 در حضور شهردار سالزبورگ طرح خواهران حریری را به عنوان برندهی مسابقه اعلام کرد. این طرح شامل چهار خانه در قطعه زمین غربی است که حول یک میدان نیمهعمومی گرد آمدهاند و نیز دو ساختمان جدید در بخش شرقی. ساختمانها به شکلی تماشایی طراحی شده و نماهای چشمگیری رو به صخرهها و مناظر طبیعی اطراف دارند. گذرگاههای طاقدار باقی مانده و در آینده به «خانهی معماری» تبدیل خواهند شد.
پروژه با الهام از عناصر طبیعی معرف شهر سالزبورگ شکل گرفته است. طرح کلی مجموعه تقلید و نمونهی کوچکی از شهر سالزبورگ و کوهها و رودخانهی وسط آن است.
پروژه از نظر مفهومی، شکل و ساختاری شبیه صخرهها و ترکیب بیقاعدهی سنگهای پیرامون دارد. همان گونه که تختهسنگها گویی از درون کوه تراشیده و سپس به قطعههای کوچکتری تقسیم شده و به شکلی تصادفی کنار هم قرار گرفتهاند، هربلوک ساختمان نیز در حکم ظرفی است که بلوکها یا آپارتمانهای کوچکتری را درون خود جای داده و به هر واحد مسکونی امکان میدهد دید و نمایی منحصر به خود داشته باشد. با چنین نگرشی کوه مجاور بیشتر نقش «مولد» را بازی میکند تا «پسزمینه».
برای ایجاد ارتباطی شخصی و مکاشفهانگیز، نهر باریکی در لبهی دیوارهی سنگی حفر شده است که بیننده را به درون دعوت و راهنمایی میکند. این نهر نیز همانند رود زالتساخ، حد و مرزی جدید به وجود میآورد، جنبش و حرکت میآفریند و طبیعت را به درون سایت میآورد. مسیر حرکت قدیمی نیز در این جریان ادغام میشود. آب از بالاترین سطح سایت از طریق یک رشته آبشار به گردش درمیآید و در پایان به محل تجمع برفهای آبشده، قندیلها و سنگها تبدیل میشود.
این مجرای آب همچنین مکانی برای نمایش آبنماها و مجسمههای آبی، و فضایی برای استغراق و بهره بردن از امکانات استخر پیشبینیشده برای «مرکز تندرستی» است. این مسیر دسترسی پیاده با دقت تمام به گونهای طراحی شده است تا بدون نقض حریم خصوصی ساکنان، به آنان امکان دهد از زیباییهای طبیعی جنگل و صخرهها لذت ببرند.
در قطعه زمین غربی چهار ساختمان (A، B، C، D) در اطراف محوطهی چمنکاریشدهی نیمهمحصوری قرار گرفتهاند. ساختمانها بر قاعدهی مشترکی شناور هستند که محوطهی چمنکاریشده را در برمیگیرد و سوئیتها، سرسراهای ورودی و مسیرهای دسترسی قائم را شامل میشود. هر چهار ساختمان شامل مجموعهای از آپارتمانهای «شهری» و «فوقالعاده» و نیز دو طبقه پارکینگ در زیرزمین خواهند بود. رستوران و مرکز تندرستی مجهز به استخر و آبنما نیز در پای صخرهها پیشبینی شده است که از طریق مسیر واقع در سطح آب، قابل دسترسی هستند.
ساختمانهای بخش شرقی در اطراف یک باغ سقفی بر فراز گذرگاههای طاقدار بازمانده از نوشابه سازی اشترن طراحی شدهاند. گذرگاهها با نورگیرهای سقفی چشمگیری بازسازی خواهند شد و «خانهی معماری» (ساختمان H) را در خود جای میدهند که ورودی اصلی آن در سطح حیاط است. رستوران موجود نیز دو گذرگاه را در تقاطع خیابانهای اشتاینبروخ و اِرنست زومپِک به خود اختصاص خواهد داد. محوطهی باز رستوران نیز در همان محل باقی خواهد ماند.
ساختمان موجود در خیابان اشتاینبروخ (G)، در طبقهی همکف خود محل مدرسهی پیشدانشگاهی خواهد بود و در دو طبقهی بالایی، دانشآموزان و کادر آموزشی مدرسه را اسکان میدهد و به باغ سقفی فراز گذرگاهها نیز دسترسی خواهد داشت.
در بخش شرقی دو ساختمان مسکونی جدید (E و F) طراحی شده است که در طبقهی همکف خود (سطح باغ سقفی) دارای سوئیت و در طبقات بالاتر دارای آپارتمانهای «شهری» خواهند بود. پارکینگ نیز در زیرزمین تعبیه خواهد شد.
مدارک فنی