برای ماندن در صف پیشگامان در عصر حاضر، ضرورت ساخت یک فضای نو، غیر قابل انکار بود؛ به عنوان مثال، فضایی مانند اتاق‌­های جراحی هیبریدی که قادر به پاسخگویی برای انواع جراحی‌ها باشند و حتا در صورت بروز مشکل در حین عمل، به‌سرعت به فضایی برای انجام جراحی مورد نیاز، قابل تغییر باشند. گزینش یک محل برای ساختمان جدید، آسان نبود. محلّی که به عنوان پِیِ ساختمان جدید مرکز قلب ویویَن و سِیمور میلستاین، حفر شد آن‌قدر وسیع بود که در ابتدا چنین مقیاسی غیر ضروری و بی‌فایده به نظر می‌آمد، اما زمانی که ارزش مالی ملک بالا رفت، بدون تردید تمام فضا تحت ساخت قرار گرفت. فضای افزوده شامل وُیدی بین بیمارستان میلستاین و پاویون هربرت ایروینگ می­‌شود که این مورد اخیر، یک ساختمان پزشکی اداریِ متعلّق به دهه‌­ی شصت میلادی‌ست. دسترسی بیماران و ملاقات‌­کنندگان به داخل مرکز قلب، از ورودی­ای که در یک خیابان فرعی قرار دارد، صورت می‌­گیرد. ساختمان با این نحوه‌ی جانمایی ورودی، هویّت وحریمی برای خود تعریف کرده است. همچنین افراد می‌­توانند از لابیِ اصلی شلوغ و پرتردّد میلستاین (که در طبقه­‌ی اول فضای افزوده قرار دارد) و از میان آتریوم چهار طبقه‌­ی تنگ، اما نورگیر و زیبا وارد شوند. آتریوم مذکور با سه پل، میلستاین و ایروینگ را به یکدیگر متصل می­‌کند. ساختمان جدید، فضاها و کاربری‌­های زیادی را در حجمی کوچک جای داده است. یک مرکز کنفرانس با فضایی پیش­‌ساخته، یک تالار و چهار اتاق جلسه در طبقه­‌ی اول هستند و آزمایشگاه و رادیولوژی در زیر مرکز کنفرانس و یک آزمایشگاه قلب در طبقه­‌ی دوم قرار دارند. هشت اتاق جراحیِ نو به فضاهای طبقه­‌ی سوم اضافه شده، بخش‌­های تشخیص در چهارمین طبقه هستند و تعداد 20 اتاق ICU نیز به طبقه‌­ی پنجم افزوده شده است. با اصلاح پلان سیرکولاسیون ساختمان، همنشینی مطلوب و استانداردی بین تمامی فضاهای جدید و ساختمان موجود ایجاد شده است.
در کل، لازم به یادآوری‌ست که طرح‌های افزوده به ساختمان، به علت وجود موانعی از قبیل موقعیت و شرایط ناراحت حاضر گرفته تا امتناع کارفرما از هزینه نمودن برای فضاهایی همچون سالن انتظار، فاقد ایستگاه‌های استراحتی و طراوت‌های لازمی‌ست که در اکثر فضاهای درمانیِ معاصر و نوساز مشاهده می‌شود. علی­رغم تمام چالش‌های موجود، طرح‌های افزوده چنان عالی از کار در آمد که موفق به کسب رتبه‌ی طلای LEED شد. نمای خارجی ساختمان مانند قطعه‌ی جواهری در بین دو بنایی که طرحی ساده و افسرده‌کننده دارند، می‌درخشد. تراسی با کابل‌های سیمی که به صورت نمای مضاعفی بر روی نمای جنوبی قرار گرفته، فضای کنفرانس و اتاق‌های انتظار را در خود دارد و به رودخانه‌ی هادسون مشرف است. ایجاد پل‌های شیشه‌ای بر فراز آتریوم فکر هوشمندانه‌ای بود که علاوه بر کاربردی و زیبا بودن، طبقات مختلف دو ساختمان میلستاین و ایروینگ را به هم متصل می‌کند و موجب تسریع رفت‌وآمد می‌شود. واضح است که این سرعت‌عمل و میانبرها امتیاز بزرگی برای یک فضای درمانی و موقعیت‌های اورژانسی محسوب می‌شود. یکی از بزرگترین چالش‌هایی که معماران با آن مواجه بودند، تعداد اتاق‌ها و اندازه‌ی فضاهایی بود که باید برای تجهیزاتی که هنوز آماده نبودند، طراحی و ساخته می‌شد؛ در حالی که تعداد و اندازه‌ی دستگاه‌ها و تجهیزاتی که قرار بود در فضا جای بگیرند، مشخص نبود. حال که ساخت به اتمام رسیده، نمی‌توان پیش‌قضاوتی داشت اما آنطور که معماران می‌گویند، با دقت بر تجهیزات و امکانات تولیدیِ فعلی، جایی برای نگرانی نیست و فضای لازم برای جاسازی دستگاه‌های پزشکی در آینده‌ی نزدیک تعبیه شده است.

مدارک فنی