زمین ۱۰۰ مترمربعی پروژه‌ی حاضر، نتیجه‌ی تفکیک یک قطعه‌ی مسکونی از ‌بین‌رفته به چند قطعه‌ی کوچک‌تر در هسته‌ی مرکزی شهر اصفهان است. قرارگیری در انتهای یک کوچه‌ی بن‌بست، عرض محدود ورودی، احاطه شدن توسط ساختمان‌های اطراف از هر چهار طرف زمین و مقیاس کوچک زمین از مهمترین محدودیت‌های پیش روی طراحان بود. چگونگی برخورد با این محدودیت‌ها در فرآیند تولید فضای زیستی‌ای با کیفیت بالا، اصلی‌ترین چالش پروژه به شمار می‌رفت.
استراتژی اصلی، طرح بنایی درونگرا در دل آشفتگی‌های موجود محیط می‌باشد. ملاحظات طرح معماری:
• محوریت حیاط مرکزی و ارتباط تنگاتنگ با همه‌ی فضاهای ساختمان
• تامین نور طبیعی فضاها از طریق اصلاح نظام ارتفاعی طبقات و نظام کالبدی بنا
• ایجاد ارتباط فضایی پیوسته بین فضاهای باز و بسته
• ایجاد استقلال فضایی در عین انسجام و یکپارچگی
• انسجام بصری در بستر محیطی آشفته
• محدود کردن دید به ساختمان‌های اطراف و بالعکس
• همزیستی و همگونی با معماری هسته‌ی مرکزی اصفهان

طرح پترن آجری پروژه باید نیازمندی‌های زیر را برآورده می‌کرد :
• کمینه کردن دید از همسایه‌ی مجاور به فضاهای پروژه و بالعکس
• کمینه کردن میزان سایه‌اندازی بدنه‌های دارای گشودگی (عبور نور حداکثری)
• هماهنگی سطوح‌ دارای گشودگی با سایر سطوح در پروژه
• سادگی اجرا
• و در آخر اندازه‌ی گشودگی‌های بدنه می‌بایست به گونه‌ای می‌بود که مانع نشستن کبوترهای همسایه در داخل حفره‌ها شود.
(آلودگی ناشی از فضولات پرندگان مشکلی است که در نگهداری ساختمان‌های میراثی هم با آن روبروییم و عمدتا با روش‌هایی مثل ایجاد هره‌هایی از خرده شیشه یا میخ روی لبه‌ها یا در مواردی استفاده از دستگاه‌های ایجاد پارازیت مدیریت می‌شود). پس از طراحی چندین مدول و پترن مختلف و تست نور و دید آنها، به مدولی از مشبک آجری رسیدیم که به همه‌ی خواسته‌های ما پاسخ می‌داد. اما نیاز بود که یک مدول آجر منحصربه‌فرد برای این پروژه ساخته شود. نیازی که با چالش‌های تولیدی خاص خود، خصوصا به خاطر تناسبات مدول آجر همراه بود. نحوه‌ی اجرای آجرچینی با استفاده از این مدول‌ها به ویژه در سطح بزرگ دیوار بین دو همسایه، چالش دیگر این مسیر بود.