خانه ای در میان، اثر احمد صفار، صفار استودیو

“شهرنشینی یکی از مهم‌ترین پدیده‌های عصر خاکی است تا جائي‌كه صحبت از انقلاب شهری در دنيا می‌شود.”
سرعت شهرسازی درچند دهه گذشته به شدت افزایش یافته است. این نوع روند توسعه شهری در سراسر جهان دیده می‌شود. اگرچه سرعت شهرنشینی نشان‌دهنده پیشرفت مثبت در کشورها ی مختلف است اما با یک چالش بسیار بزرگ همراه است. شهرهایی که به سرعت در حال گسترش هستند، منجر به افت شدید پوشش گیاهی و زمین‌های قابل کشت در محیط‌ زیست طبیعی خود شده‌اند. حاشیه‌هایی مانند روستاهای هم‌جوار که به شهر متصل شده اند و پتانسیل‌های بسیار خوبی برای استفاده کشاورزی داشته اند، حذف شده‌اند و اکنون آسمان خراش‌ها، مجتمع‌های چند طبقه، مسیرهای مترو، پل‌ها، بزرگ‌راه‌ها، دیدگاه و منظر غالب در شهرهای در حال توسعه امروزی و مدرن را شکل می‌دهند و این روند و تحول شتابان شهرنشینی در سال‌های آینده با تغيير خارج از قاعده و سازماني، منجر به پيامدهای ناخواسته بسیاری اعم از از بین رفتن زمین‌های کشاورزی و اصلی‌ترین منبع غذایی انسان، از بین رفتن شهرهای انسان محور و سایر بحران‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خواهد شد و کشور ما “ایران” نیز از این قاعده مستثنی نیست.
استفاده‌ی مناسب از فضاهای رها شده، مرده و یا فضاهایی که اغلب نادیده گرفته و فراموش می‌شوند و اصطلاحا به عنوان “ویدهای شهری” مطرح هستند از روش‌هایی است که دارای پتانسیل برای ایجاد یک ساختار شهری قوی است و امروزه در شهرهای پرجمعیت جهان از توجه ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. به عبارت دیگر برای جلوگیری از گسترش شهرها از مرزهای بیرونی خود بایستی از درون به دنبال راه‌حل گشت و ویدهای شهری از نقاط بی‌دفاع شهری محسوب می‌شوند که علاوه بر ایجاد خطراتی برای ساکنین منطقه، بر درک شهروندان از سیما و منظر شهر نیز تاثیر منفی می‌گذارند و در عین حال از فضاهای مستعد شهری برای تبدیل به مکان‌های مورد استفاده مردم به شمار می‌روند.
در این پروژه، سایت انتخابی، زمینی با عرض کم و ساخته نشده بین ساختمان‌ها است که به عنوان “وید شهری” در نظرگرفته شده است و با توجه به نیاز منطقه و شرایط موجود کاربری مسکونی دارد. خانه به صورت پلتفرم‌هایی منعطف و نیم طبقه (جهت نورگیری و تهویه مناسب) برای زوجی هنرمند طراحی شده است که محل کار آن‌ها و محل نمایش آثار هنری ایشان نیز به شمار می‌رود. حجم کلی خانه با عقب نشینی قابل توجهی از حاشیه پیاده‌رو و تقدیم آن به شهر حس امنیت و دعوت‌کنندگی برای ره‌گذران ایجاد نموده و در عین حال پوسته مشبک بیرونی (نما) با فاصله‌ای قابل ملاحظه از حجم و با قابلیت باز و بسته شدن (به صورت دورانی) و سبزینگی ضمن تهویه و دید مناسب به شهر، حریم خصوصی خانه را حفظ کرده و بدین گونه حجم نهایی به گونه‌ای است که به خوبی نقش خود را به طور هم‌زمان در قالب خانه و نمایشگاه ایفا می‌کند و از نورگیری بسیار مناسبی برخوردار است.

معماری معاصر ایران :مسکونی

______________________________            

نام پروژه: خانه‌ای در میان
عملکرد: مسکونی
معمار اصلی: احمد صفار
همکاران طراحی: مهسا مصوری، مرضیه استعدادی، نسیم صادق پور
آدرس پروژه: کانسپت
جوایز: http://www.thearchitecturecommunity.com/gap-house-saffar-studio-international-architecture-awards-2019/