خانه‌ی کوهستان تاکسون
معماری از ریک جوی
ناحیه‌ی کوهستانی تاکسون، آریزونا، آمریکا، 2010

Tucson Mountain House
Architecture by Rick Joy
Tucson, Arizona. USA, 2010

معماری معاصرجهان: مسکونی،  ویلایی

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

هدف: ساخت یک خانه‌ ی مسکونیِ تک‌ خانوار، مجهز به دو اتاق خواب، یک اتاق مهمان و یک فضای ضبط و اجرای موسیقی با تجهیزات کامل

خانه‌ ی تاکسون توسط ریک جوی، طراحی و توسط مدیر و همکار معمارش، اندی تینوچّی و کوین آزبورن ساخته شد. این خانه، که مجهز به سیستم انرژیِ خورشیدی، مخزن ذخیره‌ی آب، فاضلاب، دستگاه تصفیه‌ ی آب و فضای اسپا (آب‌درمانی) است، جوایز زیادی را برای طراحش به ارمغان آورد و در نمایشگاه گردشیِ موزه‌ی ملی اِسمیث‌سونیان به­ عنوان طرحی شاخص در میان معماری‌های سبز نوین شناخته شد.
از لحاظ موقعیت جغرافیایی، خانه در کوهپایه‌ های صخره‌ای منطقه‌ی تاکسون در آریزونا واقع است و ساخت آن با توجه به شرایط سخت جوّیِ منطقه، از جمله نوسانات شدید دمای هوا در طول روز و خشکیِ توأم با باران‌ های سیل‌ آسا صورت گرفت و عاملی برای تمسک به تاریخ و جوّ رمز آلوده صحرای آریزونا شد.
محل دقیق سایت، بسیار مدبّرانه و منطقی در سطحی نسبتاً هموار انتخاب شد که در بین دو ارتفاع صخره‌ای قرار داشته و حداقل حفاری و پر کردن زمین، و نیز حداقل آسیب به بافت طبیعی را در پی داشت.
جهت گیری حساب ‌شده‌ ی خانه منجر شد تا ساکنان، تا حد ممکن از نور و گرمای آزار دهنده‌ی گوی آتشین در امان باشند؛ کشیدگی طراحی خطی، از شرق به سمت غرب است، به این معنا که نما های شمالی و جنوبی بیشترین طول، و نماهای شرقی و غربی کمترین وسعت را دارند.
ورودی خانه از طریق پلکان تندیس وار آن است و خانه، از چهار بخش اصلی تشکیل شده (نشیمن، تراس سقفی، فضای مهمان/موسیقی و فضای خواب و متعلقات آن) و دسترسی به هریک از این چهار بخش داخلی از بیرون ممکن است.
یک ستون گردشیِ اصلی و کشیده از خاک فشرده بین دو جبهه‌ی موازی خانه قرار گرفته که هم دو جانب را به یکدیگر مرتبط کرده و هم دو فضا را از یکدیگر تفکیک کرده است. جبهه‌ی بزرگتر، در یک سو، اتاق خواب والدین و متعلقات آن و در سوی دیگر آشپزخانه‌ی اوپن، فضای غذاخوری و نشیمن را در بر دارد که بین این دو، بخش خدماتی/تأسیساتی تعبیه شده است. اتاق مهمان و یک پاسیوی بزرگ و سرپوشیده در جبهه‌ی دیگر هستند.
به منظور کاهش تأثیرات محیطی، این خانه علیرغم آنکه دو اتاق خواب و دو حمام دارد، بر زیربنای نه‌ چندان وسیعی (186 مترمربع) بنا شده و دیوار های ضخیمی از جنس خاک فشرده دارد که از خاک محلی همان منطقه تهیه شده است (جای توضیح دارد که استفاده از خاک محلی توسط افراد منطقه با هدف ساخت­ وساز، تأثیر مخربی بر بافت طبیعی نخواهد داشت). دیوارهایی که 60 سانتیمتر ضخامت دارند، فضای مسکونیِ داخلی را از گزند هوای ناخوشایند ناحیه حفظ می‌کنند تا انرژی زیادی صرف تعدیل هوای داخل خانه نشود زیرا این متريال هم عایق حرارتی خوبی است و هم در کنترل رطوبت هوا مؤثر است. پنجره‌های عریضی نور طبیعی را از میان دیوارهای ضخیم خاکی به داخل می‌رسانند و ارتباط ساکنان با چشم‌انداز محیط بیرون را میسر می‌کنند.
نشیمن، قلب خانه و مرکز جمع شدن افراد خانواده و مهمان ها ست؛ محلی مفرح برای انجام کارهای سرگرم‌کننده و بازیابی انرژی از دست رفته. پلکان شبکه‌ای که در محدوده‌ی دفتر کاری خانه قرار دارد، کاربر را به تراس سقفی می‌برد و در آنجا منظره‌ی بلامانعی از چشم ‌انداز تاکسون را به او پیشکش می‌کند. فضای خواب و استراحت بسیار مینیمال و در حد رفع نیاز های اصلی طراحی شده‌، اما اتاق مهمان، فضایی چند منظوره است که علاوه بر کاربری‌ اسمی خود، یک استودیوی ضبط صدا و پخش موسیقی هم هست که با تدابیر لازم به­ خوبی عایق صوتی شده است.

source: www.archiolanet.org

مدارک فنی