تالار شهر سَینَت‌‌سالو، یووَسکیلَه، فنلاند، 1952-1949
Saynatsalo Town Hall, 1949-1952
بسیاری از ایده‌‌آل‌‌ها و ایده‌‌های معماری آلوار آلتو در اصل از معماری کشورهای مدیترانه‌‌ای اخذ شده‌‌اند. بازارگاه شهری به‌‌عنوان میعادگاهی نمادین برای دموکراسی، تقریباً در همه‌‌ی مراکز شهری طراحی‌‌شده توسط آلتو نقش بسیار حائز اهمیتی ایفا می‌‌کند. این رویکرد که مدت‌‌ها نظر مثبت کارکردگرای حاکم بر معماری را جلب نکرد، باعث تکوین شکل جدیدی از یادمان‌‌سازیِ شهری شد.
آلوار آلتو از سال 1942 تا 1947 مشغول طرح سَینَت‌‌سالو، شهر صنعتی کوچکی با 3000 نفر جمعیت بود. حتا در همان هنگام او مراکز شهری را به‌‌عنوان میدان‌‌های باز در نظر می‌‌گرفت. یک ساختمان اداری در یک سمت میدان قرار داشت. به توصیه‌‌ی آلتو یک مسابقه‌‌ی طراحی برای تالار شهر در سال 1949 آغاز شد که خود وی با اسم مستعار کوریا (Curia) برنده‌‌ی آن شد. ساخت بنا در بهار سال 1950 آغاز شد و ساختمان تالار شهر در سال 1952 به اتمام رسید. تالار شهر فقط از یک کارکرد اداری صرف برخوردار نیست، بلکه اتاق‌‌هایی تجاری و مسکونی هم دارد. علاوه بر سالن کنفرانس و اتاق‌‌های اداری، پلان‌‌هایی برای کتابخانه، داروخانه، بانک، اتاق‌‌های تجاری اضافه بر سازمان، آپارتمان و سونا نیز در آن در نظر گرفته شده است. تالار شهر بر طبق خطوط راهنمای کلی قرار بود که در ابتدا سه طبقه داشته باشد، اما در پلان آلتو فقط سالن کنفرانس بیش از دو طبقه ارتفاع پیدا می‌‌کرد. زیربنای تالار شهر بیش از 200 مترمربع مساحت داشت. آلوار آلتو ایده‌‌ی بنا را به این صورت شرح داده است:
«این بنا که بر شیب نسبتاً ملایمی قرار گرفته با بخش‌‌های یک و دوطبقه‌‌ی خود حول یک حیاط مرکزی پاسیو سامان یافته است. حیاط داخلی سطح مرتفعی را تشکیل می‌‌دهد که حاصل کاربرد مجدد خاک به‌‌جامانده از عملیات حفاری در فضای آن است. دفاتر اداری در طبقه‌‌ی همکف طراحی شده‌‌اند.
ساختمان اداری اصلی، که اتاق‌‌های آن حول پاسیوی مذکور گرد آمده‌‌آند، با ایجاد دو سطح (سطح خیابان و سطح پاسیو) از ابتذال هر روزه‌‌ی محیط‌‌های اداری خلاصی یافته است.»
می‌‌توان یا از سمت پلکانِ گرانیتی اصلی در گوشه‌‌ی شرقی و یا از راه پلکان یشمی ضلع غربی به حیاطِ مرتفع داخلی دسترسی یافت.ماده‌‌ی اصلیِ به‌‌کاررفته در خارج تالار شهر و نیز در اتاق‌‌های عمومی، آجر سرخ بدون گچ‌‌کاری است. یک سازه‌‌ی برج‌‌مانند بر معماری بنا اشراف دارد. آلتو می‌‌گوید:
«یکی از مهم‌‌ترین وظایفِ معماری، یافتن مقیاس و نسبت‌‌های صحیح است. تالار شهرِ سینت‌‌سالو با میدان مرکزی کوچکش و قرارگیری‌‌اش در انتهای یک بازارگاه مرکزی سه‌‌گوش، تلاشی بود در همین راستا. بخش‌‌های مختلف ساختمان به تبعیت از چنین نسبت و مقیاسی عمل کرده‌‌اند. برج یادشده یک برج واقعی هم نیست، بلکه یک سازه‌‌ی وحدت‌‌بخش است که سالن مشاوره را می‌‌پوشاند، یا اینکه نمادی از نظام اداری است که درست در زیر آن واقع شده.»
حجم عظیمی از چوب در اتاق‌‌های داخلی و در مبلمان طرح آلتو به‌‌کار رفته است. در سالن مشاوره نور از سمت شمال می‌‌تابد و با پنجره‌‌های کرکره‌‌دار فیلتر می‌‌شود. سقف دارای دو حمال چوبی به شکل پروانه است که تبادل و تهویه‌‌ی هوا میان سقف و کف را امکانپذیر ساخته‌‌اند. تالار شهر سینت‌‌سالو به رغم ابعاد کوچکش جنبه‌‌ی یادمانی غریبی در خود دارد. آلتو از هر گونه تزئین بیهوده و بی‌‌مورد در آن خودداری کرده است. او مواد و مصالحی بسیار ساده، و ابعادی دنج و صمیمی را انتخاب کرده که همگی شاخص معماری او به شمار می‌‌آیند. یک بار آلتو خود، تالار شهر سینت‌‌سالو را با پالاتسو پوبلیکوی شهر سی‌‌ینا (Siena) مقایسه کرده که به گمانش یکی از زیباترین دستاوردهای فرهنگ شهری اروپایی به شمار می‌‌آید. هر دو بنا وظیفه‌‌ی مشابهی بر عهده دارند و آن وحدت‌‌بخشی و نمادین ساختن ارزش‌‌های دموکراتیک است. تالار شهر سینت‌‌سالو دوران جدید خلاقیت آلتو را رقم زده است که از شاخص‌‌های آن می‌‌توان به استفاده از آجر قرمز، چوب، مس و مواد طبیعی دیگر همراه با استفاده از زبان فرم‌‌های جزئی و تقلیل‌‌یافته اشاره کرد. تالار شهر یکی از مهم‌‌ترین بناهای ساخت آلتو است. این بنا در سال 1994 به‌‌عنوان یکی از آثار ملی فنلاند در میان میراث فرهنگی آن کشور ثبت شد.
مدارک فنی
مطالب مرتبط
