برج‌های مسکونی، تجاری پارک‌پرنس
معماری از شرکت بارزانتی (میلان، ایتالیا)
تهران، ایران، 1359-1355 (سال‌های اتمام کار که به مالکان تحویل داده شد)
عکاس: پرهام تقی ­اف 

Le Parc Des Princes (Residential & Trade Complex)
Architecture by Barsanti Architects (Milan, Italy)
Tehran, Iran (The project has been completed and handed- over to the owners between 1976-1980)

معماری معاصر ایران: تجاری و تفریحی،مسکونی، اداری، آپارتمانی

__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

مجتمع مسکونی پارک ‌پرنس
هم‌زمان با اجرای پروژه‌های مسکونی (بلندمرتبه) در منطقه 15 پاریس در فرانسه و تقریباً در کانسپت مشابه، پروژه‌های برج‌های مسکونی پارک ‌پرنس و ونک ‌پارک در تهران هر دو پیش از انقلاب اسلامی و از آنجایی آغاز شدند که امیر ملک‌زاده یزدی تصمیم گرفت تا زمین 22,000 متر مربعی خود در اراضی ونک را به بستری مولد و پویا برای شهروندان تهرانی تبدیل کند؛ این مبنای آغاز ساخت پارک‌ پرنس بود. او پس از مطالعه‌ی پروژه‌های مطرح و خوب اروپایی و آمریکایی اقدام به تهیه‌ی نقشه‌های ساختمانی کرد. این طرح با احتساب طبقات زیرزمین و همکف شامل سه برج A (با 27 طبقه)، B (22 طبقه) وC (19 طبقه) به اجرا در آمد. نمای این برج‌ها شامل فضاهای پر و خالی می‌شد و در طبقات آخر (دو و سه طبقه) با عقب‌نشینی از برِ نما، تراس‌های بزرگ به ویلا آپارتمان تخصیص یافت. همچنین این بنا شامل سه طبقه پارکینگ زیرزمینی و تجهیزات لازم برای یک مجتمع مسکونی مدرن می‌شد. پس از تهیه‌ی پروانه و مجوز احداث (که با مشکلاتی همراه بود) روند آماده‌سازی زمین و گودبرداری برای جانمایی 700 واحد پارکینگ با قطع کمترین درختان شروع شد. معماری بنای پارک ‌پرنس به گروه معماران ایتالیایی به نام بارزانتی محول شد که در میلان مستقر بود. معمار ایتالیایی چند طرح مقدماتی پیشنهاد کرد و کارفرما پس از بررسی و مشاوره با سایر مؤسسات متخصص اروپایی طرح فعلی را انتخاب کرد. محاسبات فنی و مقاومت مصالح برج‌ها به پیشنهاد بارزانتی به یک شرکت ایتالیایی محول شد، اما کارفرما برای اطمینان بیشتر از صحت و دقت جزئیاتِ پروژه‌ای که زمان و هزینه‌ی هنگفتی برای او در پی داشت، کنترل محاسبات فنی را طی قراردادی به شرکت سوسیته سنترال تکنیک (سِکوتِک) سپرد که در آن زمان به‌عنوان بزرگ‌ترین شرکت کنترل امور فنی ساختمان در فرانسه شناخته می‌شد. مقاومت سازه‌ها در برابر زلزله طبق استاندارهای کالیفرنیا از درخواست‌های اصلی کارفرماهای این پروژه (امیر ملک‌زاده یزدی، مدیرعامل شرکت آرمه) بود.
نقشه­ ها و محاسبات توسط شرکت‌های مرتبط با کار تأیید شد، اما پس از اجرای حدود نیمی از اسکلت بناهای پارک ‌پرنس و پیشرفت حدود20% از سفت‌کاری ونک ‌پارک، مهندسان و کارفرمایان ایرانی شرکت آرمه دریافتند که برخلاف آنچه تصور می‌رفت و قرار بود، محاسبات و ملزومات مربوط به مقاومت در برابر زلزله رعایت نشده و این اهمال که از جانب شرکت‌های فرانسوی و ایتالیایی صورت گرفته بود موجب اتلاف هزینه و زمان زیادی شد. به نظر کارفرما و با توجه به ملاحظات مربوط به موعد تحویل واحدها به متقاضیان و طولانی شدن پروسه‌ی دادخواهی حقوقی، انتظار برای شکایت و رسیدگی‌های دادگاهی غیر منطقی بود. تصمیم بر آن شد که هم­زمان با بررسی روند شکایت از مسئولان مربوطه به اصلاح و ادامه‌ی کار بپردازند. ملک‌زاده یزدی (آنطور که خود بعدها بیان کرد) در این موقعیت از طرف همکاران و اطرافیان خود ترغیب می‌شد که پروژه را به همین شکل ادامه داده و از رعایت استانداردهای زلزله و مقاومتی اینها صرف‌نظر کند. چنانچه یکی از همکاران ملک‌زاده یزدی در انتقاد از کار او گفته بود: «کار را مشابه ساختمان‌های مرتفع دیگر و همان‌طور که تا حالا پیش‌رفته به آخر برسانیم و حرفی از تقویت ساختمان در برابر زلزله به میان نیاوریم.» افرادی که به آنها وعده‌ی آپارتمان‌هایی در این برج‌ها داده شده بود چشم انتظار تحویل خانه‌هایشان بودند و از طرفی هم تعدد ساختمان‌های مرتفعی که به ایستادگی آنها در برابر زلزله هیچ اطمینانی نبود، چشم‌پوشی از این ضابطه را بلامانع نشان می‌داد. اما امیر ملک‌زاده‌ یزدی با پذیرش تمامی اتلاف‌های مالی و زمانی همچنان بر طرح خود مبنی بر ساخت برج‌‌های مقاوم تأکید کرد تا ساختمان‌ها را با رضایت و اطمینان کامل از عملکرد خود و شرکتش به خریداران تحویل بدهد. نقشه‌های جدید تقویتی به هزینه‌ی شرکت سکوتک تهیه شد و تکنسین‌های دیگری از طرف شرکت برای نظارت بر کار به ایران آمدند. علی‌رغم افزایش سرعت کاری که شبانه‌روزی انجام می‌شد، عملیات احداث به دوران انقلاب اسلامی کشیده شد. اما وقفه‌ی زمانی و مخارج اضافی در جهت ارتقای سطح کیفی ساختمان‌ها و حصول نتیجه‌ی مطلوب بود که شرایط و استانداردهای یک زندگی امن و راحت را فراهم کرد.
شرکت آرمه به مدیریت امیر ملک‌زاده‌ یزدی اجرای پروژ‌ه‌های مطرح و ماندگاری از جمله استادیوم آزادی و سَر دَرِ دانشگاه تهران را در کارنامه سوابق خود دارد.
سایر همکاران در امر طراحی و ساخت این پروژه عبارتند از: مجید اعلم (مدیرعامل شرکت تسا در تهران)؛ مؤسسه‌ی ساسی (Saci- بزرگ‌ترین گروه توسعه‌ی ساختمانی در فرانسه، وابسته به بانک دوپاری و پئی‌پا)؛ اِل و جِی بارزانتی (مهندسین معمار مسئول در میلان)؛ و.مگیسترتی (معمار مشاور در میلان)؛ ف.رافائلی (معمار مقیم تهران)؛ م.کوریئلی (مهندس محاسب در میلان)؛ پروفسور چستلی گوئیدی (مسئول کنترل و تضمین محاسبات در رم) و مؤسسه‌ی کوری (Cori- مشاور در پاریس).
مجتمع مسکونی تجاری پارک ‌پرنس (مؤسسه‌ی غیرانتفاعی)
تاریخ تأسیس این مجتمع 20/12/1359 می‌باشد و در تاریخ 6/2/1360 به‌عنوان مؤسسه به ثبت رسید.
مجتمع دارای اساس‌نامه‌ی ثبت‌شده، آئین‌نامه‌ی معاملاتی، شرح وظایف مدیر مجموعه، آئین‌نامه‌ی بازسازی، چارت سازمانی و شرح وظایف مدیر مجموعه است.
هیئت‌مدیره‌ی پارک ‌پرنس بر طبق اساس‌نامه، شامل پنج عضو اصلی، دو نفر خزانه‌دار، دو نفر بازرس و سه نفر عضو علی‌البدل می‌باشد که در انتخابات مجامع قانونی تعیین می‌شوند.
تمامی پرسنل موظف در پارک ‌پرنس (به استثنای هیئت مدیره) حدود چهل نفر هستند که در نگهداری مجموعه نقش دارند. به‌علاوه در بخش‌هایی مثل نگهداری که شامل سیستم آتش‌نشانی، دوربین‌های مداربسته، تأسیسات و تجهیزات حفاظتی، آسانسورها و غیره می‌شود، قراردادهایی خارج از پرسنلِ دائم مجموعه وجود دارد.
کل مساحت زیربنای مجموعه حدود 128,000 متر مربع بوده و تقسیم‌بندی آن به این قرار است:
برج ‌A با مساحت 17,830 متر مربع و 90 واحد مسکونی
برج B با مساحت 24,539 متر مربع و 114 واحد مسکونی
برج C با مساحت 21,476 متر مربع و 140 واحد مسکونی
بخش تجاری اداری مجموعه با مساحت 4,187 متر مربع و 30 واحد
مساحت آپارتمان‌ها از حدود 135 متر مربع تا حدود 600 متر مربع متغیر است.
حدود 68,000 متر مربع سطح زیربنای مفید و حدود 60,000 متر مربع مساحت مشاعات مجموعه است که شامل پارکینگ‌ها، تأسیسات، انبارهای عمومی، انبارهای خصوصی، لابی‌ها و کریدورهای دسترسی به واحدهاست.
کلیه‌ی واحدها ضمن دارا بودن سیستم هواکش مرکزی حداقل از دو جهت دارای نورگیری و تهویه‌ی طبیعی هستند.
سیستم سازه‌ی مجموعه (ستون‌ و سقف‌ها) از جنس بتن می­باشد.
سیستم تأسیسات، تهویه‌ی مطبوع و سیستم مخابرات، فیبر نوری با گنجایش 3000 خط
استخر، زمین بازی، محوطه، فضای سبز

مدارک فنی