از پنج طرح راه ­یافته به مرحله­ ی نیمه­ نهایی مسابقه­ ی شار

 واو استودیو (کد 3100)

امین تاج­سلیمان، سامان شمس­بکی، سخی شیرمحمدی، آرش علی‌­آبادی، افشین فرزین

 تیم طراحی: امین تاج­سلیمان، سامان شمس­بکی، سخی شیرمحمدی، آرش علی­آبادی، افشین فرزین

  همکاران واو استودیو: فرهاد بینازاده، نسرین سماوی، مهنوش نظری، نگار نیازی

    چالش‌های طرح
به‌ طور خلاصه چالش‌های طراحان در روند تفکر و اجرا شامل موارد زیر بود:
1. ارتباط ساختمان با شهر
2. تعامل با یك توده‌ی ساختمانی در مقیاس محلی
3. سطح اشغال و تراكم ساختمانی
4. نورگیری و دید
5. مفهوم لوكس بودن
نحوه‌ی ارتباط ساختمان با شهر و قرار‌گیری آن در بستر به هویت كالبدی آن معنا می­دهد و می‌تواند ساختمان را، به ­واسطه‌ی مشخصات و جغرافیای منحصر‌به‌‌فردش تبدیل به یك نماد در مقیاس شهر یا محله كند.
با توجه به عرض 8 و طول 90 متری كوچه‌ی شمالی زمین (كوچه‌ی تركاشوند)، قرارگیری یك ساختمان 12 طبقه در این مکان، با توجه به سایه‌اندازی در سطح كوچه، این مسیر را به معبری كوچك برای جانمایی یک ساختمان تبدیل می­كند. برای گریز از این شرایط متضاد، ایجاد شكاف در حجم ساختمان راه‌حل مناسبی به ­نظر می‌رسد. ایجاد چنین شكافی در كلیت حجم باعث گسترده‌تر شدن فضای كوچه و ورود نور به آن می‌شود. مقوله‌ی سطح اشغال و ضوابط شهرداری محدودیت‌هایی در امر طراحی ایجاد می­کنند. در این پروژه که محدوده‌ی ساخت 60% و سطح اشغال بنا 40% هستند، ضوابط انعطاف‌پذیری بیشتری را در طراحی و خصوصاً در رابطه با نحوه‌ی قرار‌گیری ساختمان در زمین پروژه در اختیار قرار می‌دهند.
با توجه به سطح اشغال 40 درصدی و متراكم بودن ساختمان، نور رسانی، ایجاد دید مناسب (در عین حال جلوگیری از تداخل دید واحدها به یكدیگر) از دیگر چالش‌های این پروژه‌ی مسکونی بوده‌اند.
ایده‌های طراحی
به‌وجود آمدن فرم كلی ساختمان و طراحی فضاها، پیوستگی و ساماندهی عملكردی آن حاصل رویارویی با چالش‌های فوق، پاسخگویی به مشكلات و در نهایت ایده‌پردازی در خلق یك كلیت پیوسته با خصوصیت مسكونی بوده و موارد زیر را در اولویت توجه قرار داد:
1. شكل‌گیری حجمی ساختمان و قرارگیری آن در سایت (برمبنای ایده­ی دو برج، هندسه شكاف در پلان و هندسه شكاف در مقطع)
2. رابطه با حیاط و فضای سبز
3. پلتفرم مسكونی
4. بام و پنت‌هاؤس (ایده­ی استفاده از بام به­عنوان یک فضای عمومی با دید مناسب به شهر و كوهستان البرز)
5. سطوح سبز و بالكن‌ها در كلیت حجمی
6. پوسته و متریال (حداكثر نورگیری و دید برای پوسته­ ی واحدهای مسكونی با قابلیت ایجاد گل كاری و ساخت فضای سبز خانگی دلخواه. استفاده از آینه و متریال انعكاس­ دهنده در فضای داخلی لابی برای ایجاد حریم بصری که با انعکاس تصاویر فضای بیرونی موجب گشودگی فضای کوچه می‌شود. استفاده از سرامیک­ های رنگی، براق و انعكاس ­دهنده در شكاف بین برج­ها در مقیاس شهری که باعث نمادین شدن هر‌چه بیشتر ساختمان و در مقیاس كوچک­تر، باعث پرنور‌تر شدن این شكاف و ایجاد فضایی متنوع و رنگی در فضای مسكونی خواهد شد.)
در طرح اسكلت فلزی سازه، مواردی از قبیل صرفه­ جویی در فضا، سبک­ سازی، سرعت در اجرا، فرم پذیری، نیاز كمتر به كنترل كارگاهی، امكان اصلاح معایب موجود در هر مرحله از اجرای سازه و امكان بازیافت پس از تخریب لحاظ شده است.

نظرات هیئت‌ داوران درباره‌ی طرح 3100:
بذر افکن درباره‌ی این طرح که با اتفاق نظر هیئت‌ داوران به مرحله‌ی دوم داوری راه یافت، توضیح داد: «این پروژه شامل دو بلوک است که روی یک صفه قرار گرفته‌اند. توجه به نهر و قنات در این پروژه دیده می‌شود اما طراح ردیف درخت‌ها را حفظ نکرده است. همچنین برای اینکه اِشراف ایجاد نکند، پنجره‌ی برخی واحدها را از یک سمت و برخی دیگر را از سمت دیگر باز کرده است. در کل به ‌نظر می‌آید در همه‌ی طرح‌‌ها چند ژانر مشخص وجود دارد و به‌ راحتی می‌توان آنها را طبقه‌ بندی کرد. البته همه‌ی این شرکت‌کننده‌ها رقیبان جدی همدیگر هستند.»
نیکبخت: ‌«این ایده‌ی رندوم شدن مجموعه‌ای از خطوط در نما، در بسیاری از پروژه‌ها دیده می‌شود. البته نمای سمت خیابان هم به‌دلیل ضوابط شهرداری نمی‌تواند بیش از 20درصد شیشه باشد؛ اما این مسئله با لمینت یا سکوریت حل می‌شود.»
شافعی: «نمای جنوبی این پروژه با نمای شمالی آن متفاوت است. ضمناً یک هسته‌ی تاریک دارد که درون آن هیچ خبری از نور نیست و این هسته برای 12 طبقه خیلی کوچک است. مضاف بر اینکه، برخی واحدها تراس دارند و برخی ندارند.»
شریفی: «بالکن چیزی است که در معماری و سنت خود برای واحد مسکونی واقعاً لازم داریم. نکته‌ی بسیار مهم، تناسب فضای بیرونی و اندرونی است. در بیشتر پروژه‌ها فضای اندرونی، دو برابر فضای بیرونی است.»
دانشمیر اظهار داشت: «البته در این پروژه مساحت فضای خصوصی و عمومی تقریباً با هم برابر است و به نظر من تناسب آنها صحیح است.»