دکتر محمد‌منصور فلامکی در سال ۱۳۱۳ در شهر مشهد متولد شد. وی تحصیلات دانشگاهی خود را با تحصیل در رشته‌ی معماری آغاز کرد و موفق به اخذ مدرک دکتری معماری از دانشکده معماری ونیز، مدرک فنی شهرسازی از دانشگاه میلان و مدرک مرمت بناها و شهرهای تاریخی از دانشگاه رم شد. دکتر محمد‌منصور فلامکی پس از فراغت از تحصیل، فعالیت حرفه‌ای خود را به عنوان استاد دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز کرد که از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۴ به عنوان دانشیار و از سال ۱۳۵۴ به عنوان استاد در دانشگاه تهران مشغول به فعالیت بودند؛ استاد علاوه بر آن در دانشگاه‌هایی چون فارابی اصفهان‌، الزهرا، انستیتوی فنی تکنیوم نفیس‌، دانشکده‌های معماری آزاد اسلامی تهران و دانشکده‌ی‌ هنر دانشگاه‌ کرمان‌ تدریس کرد.

مدیریت طرح مرمت قره‌کلیسا و طرح‌ مرمت‌ شهری‌ “بافت‌ قدیمی شیراز”، عضویت کمیسیون طرح‌های معماری و شهرسازی شورای تخصصی شهر تهران، مشاور عالی معماری بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در امور پژوهشی و طراحی مجموعه‌ی ساختمانی بزرگ بانک، مشاور عالی مرمت معماری در کمیسیون نظارت بر طرح و اجرای مرمت مجلس شورای ملی (سابق) ایران و مسجد و مدرسه عالی سپه‌سالار از دیگر سوابق حرفه‌ای دکتر محمدمنصور فلاملکی می‌باشند.

آن رادمرد بزرگ به علت قلم منحصر به فرد خود در عرصه‌ی معماری شهرت یافته و دارای تالیفات زیادی می‌باشد که ذیلا به آنها اشاره می‌گردد؛

• باززنده‌سازی بناها و شهرهای تاریخی
• پابلو پیکاسو
• تحرک اجتماعی در شهرهای اقماری ونیز- پادوا – ترویزو از ۱۸۶۱ تا ۱۹۶۱
• تکنولوژی مرمت معماری
• حریم‌گذاری بر ثروت‌های فرهنگی ایران
• ریشه‌ها و گرایش‌های نظری معماری
• زیستگاه اشتراکی آرمانی در برنامه‌ریزی شهری
• سیری در تجارب مرمت شهری (از ونیز تا شیراز)
• شکل‌گیری معماری در تجارب ایران و غرب
• فارابی و سیر شهروندی در ایران
• مجموعه مقالات اولین سمینار مرمت بناها و شهرهای تاریخی: وجود و آینده مراکز مسکونی تاریخی
• منشور آتن
• نوسازی و بهسازی شهری
• اصل‌ها و خوانش معماری ایرانی….

کتاب “شکل‌گیری معماری در تجارب ایران و غرب” با قلم خاص آن معمار نامی دارای بخش‌های مختلفی با عناوین معماری در ایران امروز، فرهنگ فضای ساخته شده در تعریف معماری، درباره‌ی فرهنگ، معماری از ذهنیات تا عینیات، اندیشیدن منطقی و اندیشه‌ی منطق، اندیشه‌های عرفانی ایرانیان و جهان معماری، سیر معماری ایرانی، سیر معماری غربی و نگاهی به معماری معاصر در غرب و ایران است.

کتاب “سیری در تجارب مرمت شهری «از ونیز تا شیراز»” نیز دارای چهار فصل: سیری در مرمت شهری، تحول شالوده‌ی شهرهای ایران و مسئله‌ی مرمت شهری و ویژگی‌های کالبدی شهرهای سمنان، کاشان، اصفهان، شیراز، کرمان، یزد و طرح تفضیلی شیراز قدیم است.

کتاب “زیستگاه اشتراکی آرمانی” نیز به گونه‌ای تدوین شده است که از طریق طرح به هم پیوسته‌ای از پیشنهادهای عام، راه حلی برای مسائل شهری عصر حاضر ارائه دهد. همچنین به موضوعاتی که در رشته‌هایی چون جامعه‌شناسی، اقتصاد، معماری و امور رفاه اجتماعی ریشه دارد و همه وابسته به برنامه‌ریزی شهری است، پرداخته است.

شناخته شدن به عنوان استاد نمونه، پژوهشگر نمونه، استاد پژوهشگر و مؤلف برجسته از افتخارات آن استاد فرهیخته است. شهرت عمده‌ی وی در جامعه معماری به خاطر زبان ویژه و بعضا غامض آثار اوست که به نثری مختص به وی در معماری‌نویسی انجامیده و به اعتقاد بسیاری ارتباط دانشجویان به ویژه دانشجویان جدیدالورود را با متون او دشوار ساخته است. بسیاری روش نگارش وی را نقطه‌ی مقابل معماری‌نویسی مرحوم دکتر منوچهر مزینی به جهت ساده‌نویسی او می‌دانند. دکتر منصور فلامکی همچنین در سال ۱۳۸۹ به عنوان چهره ماندگار عرصه معماری به جامعه علمی معرفی شد.

در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۷، خانه‌ی دکتر محمد منصور فلامکی با عنوان بنای ملی با شماره ۳۱۶۹۷ در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسید. خانه‌ی استاد فلامکی در خیابان عبدالکریم، شریعتی، منطقه هفت تهران واقع است و مربوط به دوران پهلوی دوم می‌باشد.