“فضای تمرین”

کارفرمای پروژه “فضای تمرین” حتی پیش از انتخاب ساختمان پروژه، تعریف و تصور مشخصی از فضای مورد نظر خود داشت و این فضا را بدین شکل تعریف می کرد: “فضای تمرین” تحقق یک رویا است. رویای داشتن خانه‌ای مستقل برای فعاﻟیت گروهی از هنرمندان موسیقی و تئاتر؛ خانﻪای که در آن بتوانﻨد رویاﻫایشان را به حقیقت تﺒدیل کﻨﻨد، تمامی فعاﻟیتﻫا و برنامهﻫایشان را سازماندهی کنند و در نهایت دستاوردﻫایشان را با دیگران به اشتراک بگذارند. “فضای تمرین” ﻗرار است ﺟایی امن و آرام برای شکلﮔیری ﮔﺴترده ملاقات‌ها، ﮔردﻫﻢآییﻫا و رویدادﻫای مرتبط با بینش این هنرمندان نسبت به ﺟﻬان و انسان باشد”.فضای تمرین” خلق یک تجربه یگانه و تکرارنشدنی از حضور و مواﺟﻬﻪ است، تجربه‌ای که همه با ﻫﻢ (اﺟراﮔران و مخاﻃﺒان) به آن دست می‌یابند. ﻟﺬت بردن از کار کردن باﻫﻢ و پرداختن به فعاﻟیتﻫای ﻫﻨری در فضایی که به دﻗت برای ﭼﻨین تجربهﻫایی ﻃراحی و آماده شده است. در واﻗﻊ “فضای تمرین” سعی دارد چیزی شبیه به ﻗﻠمرو سوم را ایجاد کند، چیزی که ﻫﻢ ﻫﻨر است و ﻫﻢ زندگی، پدیده ای تشکیل یافته از ﻫردو که این امکان را فراﻫﻢ میکﻨد تا دیدﮔاه رسمی ﻫﻨر و سنت‌های هنرمندانه را به ﭼاﻟش بکشاند و به سوی مرزﻫای کشف نشده ﻗدم بردارد.

با این پیش زمینه، با ﻫمکاری و ﻫم‌فکری میان کارفرما و معمار، مکان ایده آل انتخاب و توسط کارفرما خریداری شد. تعاریف و خواسته‌ﻫا، طی ﺟﻠﺴات پی در پی رشد پیدا کرد، به خواسته‌ها با ﺟوابی معمارانه پاسخ داده شد و به خطوط و تصاویر اولیه تبدیل شد، بدین شکل معماری “فضای تمرین” متوﻟد شد. معماری “فضای تمرین” ﻫر آنچه را که اعتبار و اصالت داشته باشد می‌پروراند با ﻋﻠﻢ بر این که هیچ‌چیز تا ابد نمی‌ماند، و هیچ‌چیز کامل نیست؛ معماری “فضای تمرین” در جستجوی خلق ﺟﺰﺋیات ﻇریف و ناپیداست؛ حساسیتی زیبا‌شناختی کﻪ ژرفا و ﻏﻨای موﺟود در چیزهای ساده و بی‌اﻏراق را ارج مینهد. تلاشی برای مکاشفه و یافتن حقیقت زیبای زندگی در امور ناپایدار و نادیده انگاشته شده. نقشه‌ﻫای اولیه ﭼﻨدین و ﭼﻨد بار ویرایش و بازبینی شد و تصاویر و نقشه‌ﻫای فنی با توﺟﻪ به اصالت و ﻗدمت خانه تهیه شد.

ساختمان انتخاب شده، خانه‌ای دو ﻃﺒﻘﻪ با ﻗدمتی بیش از 80 سال، در ﻗﻠب منطقه فرهنگی تهران، واﻗﻊ در خیابان نوفل ﻟوشاتو، خیابان شهرود بود. ساختمانی بکر و با ﻇاﻫری کهنه اما با اﺻاﻟت.

در ﻃراحی پلان و تقسیم‌بندی فضاﻫا، ابتدا ارزش‌ها و پتانسیل ﻫای فضایی ساختمان موﺟود با خواسته‌ﻫای کارفرما و تحلیل فضایی بر اساس کاربرد بخشﻬای مختلف، مورد توﺟﻪ ﻗرار ﮔرفت و نتیجه آن با مدنظر ﻗرار دادن دسترسی‌ها، دید‌ها و منظرها، فضاﻫای مکث و فضاﻫای تقسیم، تسهیل دسترسی معلولین، تهویه و نور ﻃﺒیعی، پلان نهایی را تشکیل داد.

ﻃﺒﻘﻪ‌ی ﻫمکف شامل فضای مکث ورودی، فضای کافﻪ، فضای کتابخانه و سرویس‌های بهداشتی ﻋمومی.

ﻃﺒﻘﻪ‌ی اول شامل، ورودی، سالن تمرین، بخش اداری، اتاق مدیریت و بخش خدماتی

ﻃﺒﻘﻪ‌ی دوم، منزل مسکونی شامل، ﻫال ورودی، اتاق نشیمن و پذیرایی، اتاق خواب، باﻟکن و بخش خدماتی

در ﻃراحی احجام و اﻟمان‌های ﺟدید، مانند باﻏﭽﻪ مرکزی ﻫمکف، فورم و ﭼیدمان کاشی ﻫای کافه و سرویس‌های بهداشتی، از اشکال و اﻟمان‌های موﺟود در ساختمان اﻟﻬام گرفته شد. احجام تشکیل دﻫﻨده کانترﻫای کافه، کانترﻫای پذیرایی کتابخانه، خم از ﺟﻨس ﮔﭻ به گونه‌ای ساخته شدند که ﮔویی از دل دیوارها بیرون آمده اند.

در استفاده مختصر و با وسواس از متریال در بخشﻬای مختلف و تلاش در احیا، تعمیر و بازسازی ﻋﻨاﺻر موﺟود در ساختمان، حتی در بخش‌های باقی ماندن نواﻗص بﻪ شکل دست‌نخورده، تلاش شد تا اصالت و ﻫویت ساختمان حفظ شود. با نمایان کردن آﺟرﻫای طاق ضربی برخی سقف‌ها و آﺟرﻫای دوده گرفته در مسیر دودکش ﻗدیمی ساختمان، ﻗدمت و ﮔﺬر زمان به نمایش درآمد.

نور ﻃﺒیعی با ایجاد یک ووید در مرکز ساختمان و تعبیه پنجره سقفی در بام ، به داخل ساختمان راه پیدا کرد. در کﻨار پنجره کتابخانه کﻪ به مدد مجاورت با درخت تناور توت نر در حیاط، نور کنترل شده ای فراﻫﻢ آمده بود، فضایی دنج ﺟﻬت نشستن و مطالعه کردن ایجاد شد.

زمان زیادی ﺻرف مﻘاوم سازی سازه ای ساختمان شد. در بﺴتر بﻨا نوارﻫای خمشی بﻬمراه کﻼف ﻫای بتﻨی سیﺴتﻢ فﻨداسیون یکپارﭼﻪ ساختﻨمان را تشکیل داده کﻪ بﻪ بﻨای موﺟود بﻪ کمﮏ میﻠﮕرد ﻫای سﻨﺠاﻗی متصل ﮔردیده است. ﻫمﭽﻨین با توﺟﻪ بﻪ رﻃوبت بﺴتر و ﺟﻠوﮔیری از رﻃوبت ﺻعودی در دیوار ﻫای بنا ﺟﻠوی فونداسیون یک کانال ذهکشی (ناکش) تعبیه ﮔردید.کلیه دیوارﻫا، کف‌ها و سقف‌ها مصلح و مقاوم‎‌سازی شد. در ﺟﻬت شرقی ﻏربی دو دیوار برشی و در ﺟﻬت شمالی ﺟﻨوبی سه دیوار برشی به سیستم سازه‌ای ساختمان اضافه ﮔردید.

چهارمین شب معماران

نام پروژه: فضای تمرین
عملکرد: انستیتو هنری موسیقی و تئاتر
دفتر طراحی: گروه معماران و مهندسین کندو
معمار: بهادر کاشانی مدنی
همکاران طراحی: مریم جوادیان، آیلا شیدایی،تینا تقی‌زاده
طراحی و معماری داخلی: بهادر کاشانی مدنی (گروه معماران و مهندسین کندو)
کارفرما: نوید گوهری، سارا اکبری
مجری: گروه معماران و مهندسین کندو
مدیر اجرا: بهراد کاشانی مدنی
تیم اجرا: علی شایگانفرد، داوود شفیعی
مهندس سازه: رضا مهماندوست
دستساخته های سرامیکی: بهاره خُمیری (کارگاه سرامیک بهاره)
نوع سازه: سازه قدیم: دیوار حمال و سقف طاق ضربی –
تقویت سازه جدید: بهسازی پی، دیوار برشی، تیرو ستون فلزی
نوع تاسیسات: پکیج – داکت اسپلیت
آدرس پروژه: تهران، خیابان نوفل لوشاتو، خیابان هانری کوربن، خیابان شهرود
مساحت زمین: 365 مترمربع
زیربنا: 525 مترمربع
تاریخ شروع: دی ماه 1399
پایان ساخت: آذر ماه 1401
عکاس پروژه: محمدحسن اتفاق
وبسایت: www.cando-eng.com
ایمیل: info@cando-eng.com
اینستاگرام: candoarchineeringroup