از این رو، دو فضای کوچک و بزرگ تئاتر، یک برج صحنه، چند سرسرای متصل و مجزا، رختکن‌­های متعدد، اتاق‌­های چندمنظوره، یک کافه ­تریا و یک رستوران، همگی درون حجم واحد­ی قرار گرفته‌­اند که به شکلی تماشایی دارای بیرون ­زدگی­‌هایی در جهت‌­های مختلف است. این پوشش برش­ خورده همچنین به ایجاد ظاهری ملایم و یکنواخت­ کمک می‌­کند. برای مثال، بلوک فنی برافراشته‌­ای که ماشین ­آلات صحنه را در خود جای داده و با پوششی به غیر از این، ممکن بود در نمای شهر به یک مانع بصری تبدیل شود، اکنون به ملایمت در کل طرح تحلیل می‌­رود. همه‌­ی نماها زوایای تند و سطوح بیرون ­زده‌­ای دارند که با صفحات فلزی و شیشه پوشیده شده‌­اند و اغلب لایه ­لایه و به رنگ‌­های زرد و نارنجی هستند. این بیرون ­زدگی‌­ها فضاهایی را به وجود می‌­آورند که نمایش در آنها تا بیرون از صحنه نیز ادامه پیدا می‌­کند و نقش بازیگران و تماشاچیان ممکن است جابه ­جا شود. برای مثال، سرسرای بازیگران در بالای ورودی تئاتر قرار گرفته است و آنها می‌­توانند از یک پنجره­‌ی بزرگ مورب، مردم را هنگام ورود به تئاتر تماشا کنند. تنوع فضای بیرونی تئاتر، در داخل بسیار شدیدتر است. دستگیره­‌ای به شکل یک نوار مارپیچ صورتی، همچون آبشاری در طول پلکان اصلی پایین می‌­آید، با پیچ­ و­خم ­هایی حول فضای خالی موجود در مرکز سرسرای بزرگ طبقه‌­ی اول می­چرخد و سپس در طول دیوار تا سقف بالا می‌­رود و در تمام طول مسیر خود تغییر رنگ می‌­دهد و از بنفش و زرشکی و آلبالویی، سرانجام تقریباً به سفید تبدیل می‌­شود.
فضای اصلی تئاتر سراسر قرمز است. صحنه آنقدر بزرگ است که برای شهری در این اندازه، غیرعادی می‌­نماید و روی صحنه بردن برنامه‌­های عظیم و بین‌­المللی نیز در آن امکان دارد. از سوی دیگر، ابعاد نسبتاً کوچک و خصوصی فضای نشستن تماشاچیان به واسطه‌­ی بالکن نعل­ اسبی و شکل و رنگ صفحات آکوستیک بیشتر به چشم می‌­آید.
این تئاتر آخرین نقطه‌­ی اوج توجهی است که بن فان ­برکل اغلب به مسئله‌­ی گیرایی فضا نشان می‌­دهد. وی تئاتر آگورا را یکی از پردردسرترین پروژه­‌هایی می‌­داند که تا به حال اجرا کرده است.

مدارک فنی