خانه‌­ی اپرا (در مجموعه­‌ی شهر علم و هنر) والنسیا، اسپانیا
سانتیاگو کالاتراوا، 2006

این حجم که در انتهای غربی محور (نزدیک­ترین نقطه­ی مجموعه نسبت به مرکز شهر) قرار گرفته و آخرین بخش ساخته شده از شهر “علم و هنر” به شمار می­آید، با همان فرم­های خمیده­ی ساختمان­های پیشین، چهار تالار بزرگ را برای برنامه­های اپرا، تئاتر و موسیقی در خود جای داده است. به گفته­ی کالاتراوا: «این ساختمان همچون مجموعه­ای از فرم­های ظاهراً تصادفی طراحی شد که درون دو پوسته­ی بتنیِ شکاف­خورده و بریده­شده، گرد آمده و وحدت یافته­اند.»
حجم عدسی­شکلی زیر سقف فلزی عظیمی گسترده شده که دو تکیه­گاه، آن را نگه داشته­اند: یکی در انتهای شرقی و دیگری در نقطـــه­ای در میانه­ی بنا. بقیه­ی سازه همانند یک پر بر فراز زمین شناور می­ماند. این سقف که 230 متر طول و 70 متر ارتفاع دارد، شاخص­ترین عنصر ساختمان است. در هر طرف دو پوشش فولادی چند لایه به چشم می­خورد که با روکشی از سرامیک شکسته (trencadís)، دور تراس­ها و سکوهای اطراف تالار اصلی پیچیده می­شوند و پلکان و آسانسورهای تماشایی را پشت خود پنهان می­سازند.
دسترسی از منتها­الیه غربی و با گذشتن از پلی انجام می­گیرد که به دو راهروی متقارن و پس از آنها به سرسرای ورودی راه پیدا می­کند. “تالار اصلی” در سازه­ای از بتن سفید جای گرفته که تکیه­گاه ساختمان نیز به شمار می­آید. این تالار با 1700 صندلی و چهار طبقه لژ، حفره­ای برای ارکستری شامل 170 نوازنده و صحنه­ای به مساحت 530 متر مربع دارد که می­تواند دکورهای متعلق به دو اپرا را هم­زمان در خود جای دهد.