کتابخانهی مرکزی دِنوِر، کلرادو، امریکا، 1991-1996
ترجمهی آبتین گلکار

مایکل گرِیوْز
Michael Graves
کتابخانهی مرکزی دِنوِر، هشتمین کتابخانهی بزرگ امریکا، یکی از نمونههای معماری پستمدرن شمرده میشود. این کتابخانه با بیش از 5/2میلیون کتاب و منابع اطلاعاتی دیگر، بین موزهی هنر و موزهی تاریخ این شهر قرار گرفته است. بنای نخستین کتابخانه به مساحت 1200 مترمربع توسط برنهایم هویت در سال 1956 تکمیل شد. در دههی 1990 مایکل گرِیوْز این بنا را بازسازی کرد و فضای آن را تا 4900 متر مربع گسترش داد. مقیاس و رنگآمیزی بخش الحاقی و نیز ترکیببندی متمایز اجزای آن به گونهای است که به کتابخانهی اولیه امکان میدهد هویت خود را همچون جزئی از یک ترکیب بزرگتر حفظ کند. دو ورودی عمومی، یک محور شرقی-غربی را در طول «تالار بزرگ» برقرار میسازند. این تالار، اتاق عمومی سهطبقه و طاقداری با مقیاس شهری است که برای جهتیابی و رفتوآمد مراجعان، نقطهای کانونی به شمار میآید. ساختمان گرد مشرف به جنوب، شامل بخشهای کاربردی ویژه، مانند بخش مرجع و مرکز نشریات ادواری است و در بخش بالایی آن، اتاق مطالعهی بخش «تاریخ غرب» قرار دارد.