پیتر دی. آیزنمن خانه‌ی 1 (پاویون بارن‌هولتس) پرینستن، نیوجرسی آمریکا، 1968-1967 نوشته‌ی پیتر دی. آیزنمن
پیتر دی. آیزنمن خانه‌ی 2 هاردویک، ورمانت، آمریکا، 1970 -1969 نوشته ی پیتر دی. آیزنمن

پروژه‌ی چند منظوره نعیم، اثر رضا حبیبی، ملیحه شیرزاد

چهارمین شب معماران، تقدیر ویژه هیئت داوران دوازدهمین دوره‌ی جایزه‌ی طراحی داخلی ایران، 1403، بخش فضاهای عمومی

Naeem café and cultural center / Reza Habibi, Malihe Shirzad

دوازدهمین دوره‌ی طراحی داخلی ایران، 1403


دکتر عبدالرضا محسنی، مهندس امین ترکان، مهندس سمانه قاسم‌پور، مهندس ساناز قائم‌مقامی، مهندس یکتا آفرین


“قبل از شروع کارم، مجسمه در داخل بلوک مرمر، کامل شده است؛ پیشاپیش وجود دارد ، فقط باید اضافات آن را از میان بردارم”

                                                                                                                                                                                        میکل آنژ

ساختمانی که در ابتدای کار با آن رو به رو شدیم، مخروبه ای بیش نبود. جسمی بی جان و سیه‌فام که از سال‌های دور به اغما رفته بود. روزگاری خانه بود و امروز بی‌خانمان. تهدیدی در ایرانشهر که می‌توانست سرنوشت بهتری داشته باشد. بنایی ارزشمند که محل آمد و شد معتادان و بی‌خانمان‌ها شده‌بود. تحمل وزن خود را نداشت و در مرز گسستن بود. روح داشت اما. روحی زنگار گرفته در قفس، یادگاری از روزهای گذشته با طاق‌ های ضربی که می‌خواست بار دیگر زندگی کند. بر آن شدیم تا گرد زمان را از آن بزداییم، روحش را بار دیگر احیا کنیم و در آن نفسی تازه بدمیم. در جست و جوی یافتن راهی برای زندگیش، قلب تپنده جواهر نشانش را یافتیم و خواستیم با حفظ هویت و اصالتش، برای زندگی امروز آماده اش کنیم.  تعدادی از دیوارهای داخلی را حذف کردیم و با سازه‌های فلزی نمایان، استخوان‌بندیش را استحکام بخشیدیم؛ سقف ها را به صورت اکسپوز نمایاندیم و آجرها را در جای جای پروژه، احیا کردیم تا در آمد و شد مجموعه، به زیست خود ادامه دهند. دیوارهای خارجی در نمای جنوبی، تاب ایستادگی نداشتند؛ آن ها را نیز بوسیله پاشش بتن، مسلح کردیم. کالبد بی جان پروژه متشکل از آجرهای زهوار در رفته‌ای بود که از آن‌ها چشم نپوشیدیم.تخریب نیز نتوانست آن‌ها را برای همیشه از میان بردارد. سرنوشتشان باید طور دیگری رقم می‌خورد. پس گرد مرگ را از روی آجرهایی که محکوم به نابودی بودند زدودیم و با آن‌ها برای بالکن، پناهی ساختیم. زیرزمین نیز باید به چرخه‌ی حیات بازمی‌گشت. بدین منظور، باز خاک زدودیم و گودال باغچه‌ای در مجاورت آن ایجاد کردیم تا هم نور بگیرد و هم بتواند چشم بگرداند و با حیاط دیالوگ کند. بدین ترتیب یک فضای واسط که درون و برون را به هم می دوخت، از دل زمین سر برآورد و قلب تاریک ساختمان را نور و روح بخشید. پله‌ی مجسمه‌گون حیاط دسترسی مستقیمی از حیاط به زیرزمین و طبقه‌ی اول به دست داد و این‌گونه فضاهای غذاخوری ارتباط مستقیمی با هم برقرار کردند. از آنجایی که وجود هر موجودی به آب بسته است و حضور آب برای میهمانان، شادی بخش است، مایه‌ی حیات را به مجموعه تزریق کردیم تا در میان حرکت و جوش و خروش خود به احیای آن کمک کند. صدای پای آب نیز ساختمان را به زندگی دعوت کرد. ساختمان از دل گذشته به دنیای امروز راه یافت و حال باید با دنیای امروز در هم می آمیخت. دو طبقه پایینی به کافه رستوران مبدل گشت و فضایی برای گذران اوقات نسل جدید در کالبدی به یادگارمانده از روزهای گذشته متولد شد. همان کالبد سیه فام بی جان حالا در کنار نسل نو بار دیگر جان گرفت و به آنان نیز هیجان و روح تزریق کرد. آشپزخانه‌ی صنعتی نیز در زیرزمین قرار گرفت و آماده خدمت رسانی به طبقات بالایی شد. برای ایجاد تنوع بصری، جلوه ای از رنگ به مجموعه بخشیدیم و سعی کردیم با فضای باز و حیاط، ارتباط فیزیکی و بصری قابل توجهی داشته باشیم.. مجموعه باید زنده میشد و زنده می‌ماند؛ پس در طبقات بالاتر فضایی منعطف برای گردهمایی و رویدادها در نظر گرفتیم تا در آن هر روز قصه‌ای تازه روایت شود؛ روایاتی پویا و زنده؛ سکانس‌هایی غیر تکراری از زندگی. پروژه همان جا بود؛ پیشاپیش وجود داشت. فقط اضافات آن را از میان برداشتیم.

دوازدهمین دوره‌ی طراحی داخلی ایران،1403

_______________________________________

نام پروژه: پروژه چند منظوره نعیم
عملکرد: عمومی- چند منظوره (کافه، گالری و مرکز فرهنگی)
شرکت مهندسین مشاور/ دفتر طراحی: استدیو طراحی ازنو
معمار/ معماران: رضا حبیبی، ملیحه شیرزاد
همکاران طراحی: مانا مجد، زهره احمدی، سحررجب، الناز ملک‌زاده، سارا اسدگل، یوسف ستاری
طراحی و معماری داخلی: استدیو طراحی ازنو
کارفرما: آقای مهندس نعیم رهنما، سرکار خانم مریم طرفی نژاد
مجری: استدیو طراحی ازنو- علی همتی، مینا فرخی، محمدرضا نیکدل
سرپرست اجرا: علی همتی
نورپردازی: پیام گلمروی  (ON LIGHTING)
مهندس تاسیسات: محسن زبرجدی
نوع تاسیسات: داکت اسپیلیت
مهندس سازه: محمد کلانکی
نوع سازه: اسکلت فلزی
آدرس پروژه: تهران، خیابان ایرانشهر، خیابان آذرشهر
مساحت زمین: 500 متر مربع
زیربنا: 1000 متر مربع
تاریخ شروع و پایان ساخت: مرداد 1402- خرداد 1403
عکاس پروژه: استدیو دید
وبسایت: www.aznodesign.com
ایمیل: Azno.arch@gmail.com
اینستاگرام: Azno.design

The red ribbon office of Faraatar Group, with about 400 square meters of area is located in Sharif Technology Tower in Tehran. The project plan was to design a flexible, dynamic and functional office with an interactive approach. Therefore, the design of the project is based on the ABW model or Activity Base Working. In this type of design, different spaces such as collaborative and teamwork spaces, small and large meeting rooms, quiet spaces for concentration, a space for brainstorming, as well as spaces for conversation, rest, and even group games are considered and employees according to the different type of activities can choose the right space.
The red ribbon is the design milestone that takes the audience with itself by passing through various spatial sequences and turns the inner journey into a unique experience.
The red ribbon is flowing in space. It moves adventurously on the surface and after connecting different spaces, embraces anybody in a distinctive metal staircase and ends its journey, in the library, a symbol of wisdom and knowledge. The red ribbon can make memories and remain in the mind of each viewer.
According to the project plan, the spatial diversity, and their activities, the spaces are located in two public and private sectors on the ground floor and mezzanine floor, and in this way, a suitable space is provided for doing group work, individual work, and other activities.
In line with the main project strategy, in parts of the office, flexible and multi-purpose furniture has been used. In this way, the audience with their different needs is accompanied by design and by retelling their narrative, creates different spatial organization. Adapting to changes is the secret of permanency.
This project is far from any show-off and it has preferred simplicity over complexity in choosing materials and colors. The gray color as a background along with the use of similar material in covering the floor and walls has caused the space to expand.
The warm color of the wood used in the furniture, along with the black ceiling and the large green plants, has increased the peace and permanency of the space.
“Faraatar office; It is a space beyond being an office. It is a space to live that must be experienced”.

Project Name: Naeem café and cultural center
Function: Public – Multi-perpose
Office/Company : Azno Design Studio
Lead Architects: Reza Habibi, Malihe Shirzad
Design Team: Mana Majd, Sahar Rajab, Elnaz Malekzade, Sara Asadgol, Yousef Sattari
Interior Desin: Azno Design Studio
Client: Mr. Naeem Rahnama, Ms. Maryam Torghinezhad
Constructor: Azno Design Studio
Construction Team Leader: Ali Hemmati
Lighting: On Lighting- Payam Golmarvi
Mechanical Installations Engineer: Mr. Zebarjadi
Mechanical Structure: Duct Spilit
Structural Engineer: Mr. Kalanaki
Structure: Steel Structure
Location: Iranshahr Ave, Azarshahr St, Tehran, Iran
Total Land Area: 500 sqm
Area of Construction: 1000 sqm
Date: 2023-2024
Photographer: Deed Studio
Website: www.aznodesign.com
Email: Azno.arch@gmail.com
Instagram: Azno.design

مدارک فنی